Nooit Goed.

bang

Femke

Onderweg naar huis was ik zo bang.. Hoe zou ik Wout deze keer treffen? Hij heeft een vermoede, hij weet dat ik dingen weet. En ik denk dat niet blij gaat zijn als ik thuis kom. Onderweg was ik me aan het bedenken of ik de relatie wel nog voort moest zetten, het gaat echt niet meer zoals vroeger. Eerst begon hij steeds sneller boos te worden, ik dacht dat het door de stress op zijn werk kwam omdat hij me dat toen altijd zei tot op het punt dat hij me ook begon te slaan. De eerste keer dat hij het deed stond ik versteld en wist ik niet wat er gebeurde.

Hij verontschuldigde zich gelijk en het was maar een keer dus hoefde ik het ook niet gedaan te maken, dacht ik. Hij sloeg me steeds vaker en op een duur zei hij geen eens meer sorry maar ging hij gewoon weg, naar buiten, en kwam hij pas laat weer thuis, meestal lag ik toen al te slapen dus kon ik het er ook nooit met hem overhebben. Ik durfde dat eigenlijk ook niet, bang dat hij weer zou schreeuwen, bang dat hij weer zou gaan dreigen, bang dat hij weer zou gaan slaan, hard, heel hard. Huilend zat ik in de auto. Ik moest nog 10 minuten, ik weet nooit of hij wel thuis is of niet. Ik weet dat hij voor zijn werk iets met computers doet. Maar voor de rest ook niks. Tijdens de relatie was hij van baan veranderd "ontslagen wegens asociaal gedrag, what the fack jonge" kwam hij schreeuwend naar beneden toen. Hij was toen al gewelddadig dus praatte we verder niet over die zaken, en wist ik dus ook niet wat hij precies deed.

Ik reed de oprit op, ja hoor, Wout was thuis. Ik heb hier zo geen zin in. Niet vanavond. Toch deed ik de sleutel in het slot en draaide hem om, ik zette vijf stappen binnen en hing mijn jas op. "Femke!!!! Het is half 9 wat duurde zo lang?!" 'ik moest nog veel papierwerk doen' "8 uur is 8 uur toch?!" 'ja maar ik kon echt niet ande-' ik kon mijn zin niet eens afmaken of ik kreeg alweer een klap in mijn gezicht. "En volgende keer op tijd" 'je luisterde niet eens naar wat ik wilde zeggen!!' riep ik en gaf nu hem een klap. Dit was de eerste keer dat ik hem ooit heb geslagen, en waarschijnlijk ook de laatste keer. Maar ik zei het toch: ik kan het niet, vanavond niet. Met wat Floor me vertelde met stress op werk en ook dit thuis wat al heel lang is. Wout was boos echt heel boos, hij duwde me tegen de muur 'sorry sorry sorry ik-' stamelde ik "what the fack Femke" en hij zette zijn onderarm op mijn keel, en ik kreeg geen lucht meer. Na een aantal seconden liet hij los en viel ik op de grond "doe dat nooit meer, anders ben jij veel een hele lange tijd 'ziek' fucking bitch!!!! " schreeuwde hij naar me. Hij gaf me nog een schop en liep stampend de trap op, "over 20 minuten wil ik eten op tafel anders jonge ik zweer". Ik greep naar mijn keel en het deed pijn, ik hapte nog steeds naar adem en was zo bang. Dit doe ik niet nog eens. Na een paar minuten beseffen wat er was gebeurd en weer op adem te komen, begon ik aan het eten.