THWS#2:A Shade Of Lie's We Shared ( Finch Opeña ) COMPLETED✔️

PROLOGUE

AYUMI POV'S

"Yumi tapos mona lahat ng PT mo?"Agad akung napa tigil sa paglalakad at nilingon ang aking kaibigan na si Akisha.

I smirk."Yes ka hapon pa!"I proudly answered.

She pouted."Ang daya mo yumi... hindi mo'ko ginawan"Nag dra-dramang saad nito.

"Hoy!Akisha nag chat ako sayo pero se-seen mo lang!"Anya ko bago ito inirapan at tumalikod na dito."Taposin mo yung PT bruha dahil malaki ambag nito sa grades natin so better to pass that on time, dahil hanggang mamaya nalang daw extension ni ma'am dahil hindi na daw niya tatanggapin iyan bukas!"I added bago ko ito tuloyang iniwan.

Graduating student nako! kailangan kung maging hands on sa lahat ng activities and projects ko sa lahat ng subjects ko, ayaw kung bumagsak dahil masasayang yung days na inaral ko kung hindi ko naman ito ipapasa.

Mom and dad are super busy today nasa ibang bansa sila for business deal and they actually want me to take care our business if maka graduate nako but i have my own dreams.

Ayaw kung humawak ng mga paperwork's at umopo nalang mag damag sa office habang binabasa lahat ng schedule ko for a today, hindi iyan ang gusto ko!and gladly pina yagan naman ako ni mom na gawin yung gusto ko.

Besides may mga kapatid naman akung maaring mag mana ng company in case mag retired na sila mommy at daddy dahil matanda na.

Mom told me that i could just travel anywhere i want dahil i have enough savings on my bank account but that's not my money gusto ko yung pinag hirapan kung pera ang ginagastos ko.

But lahat nangyon nag laho sa isang iglap lang.

"Are you the daughter of Mr. And Mrs. Dalton?"Isang bosis ng American ang aking narinig sa kabilang linya.

"Yes?"I answered.

"Sorry too tell you but your parents are dead because of accident, condolences to your family..."Directang anya nitong sabi naikina tanga ko.

Nag beep yung phone ko kaya napa tingin ako sa aking cellphone.

Call ended?

Nang ma realize ko yung sinabi nito ay doon lang ako napa iling-iling saaking sarili, ayaw kung maniwala dahil hindi ko kayang paniwalaan ayaw ko ding tanggapin yung ibinalita nito.

"No!"Mahinang bulong ko.

Pa unti-unti ding na momoo yung mga luha ko, napa singhap pako dahil ayaw ko talagang tanggapin yung sinabi nito kanina, napa luhod akung napa titig sa sahig.

Na ramdaman ko ang pag tulo ng luha ko sa aking mga mata, kita ko ang pag patak nito sa sahig ng silid ko.

Humikbi ako hanggang sa napa hagul-gol akung napa iyak sabay tingin sa picture frame namin, complete kami doon, naka ngiti lahat, buhat pa ni daddy si ken.

Mas lalo akung napa iyak dahil na isip kung hindi na kami ma kokomleto dahil iniwan na kami nila mommy at daddy.

"Why?"Tanong ko sa kawalan."Why it has to be them?bakit yung parents kopa? there's a billion of people around the world why it has to be my parents?"Sunod-sunod kung tanong kay god.

Ang babata pa ng mga kapatid ko, ang bata pa nila para ma walan ng magulang, ang bata pa nila upang maranasan ang dulot ng sakit ng pagkawala nila mommy at daddy.

I want to cry more but i have to be brave, dahil kung mag luluksa ako dito hanggang sa mag sawa ako hindi ko naman maibabalik buhay ng magulang ko sa pamamagitan ng pag-iyak.

Pino nasan ko aking pisngi at tumayo upang pumonta sa banyo para mag hilamos ng mukha, napa tingin ako sa mukha ko sa salamin, mogto yung mata ko na mumula dahil umiyak ako.

Galing pa akung school kaka uwi ko lamang ng may tumawag saakin kaya naka school uniform paako, nag bihis at hinanda ko aking sarili bago lumabas ng kuwarto.

Pagka baba ko palang agad kung nakita si manang menda na naka tingin saakin na luluha.

"Iha..."Mahina nitong anya at sa tuno palang ay alam kona ang nais nitong sabihin.

Kinagat ko aking labi bago huminga ng malalim at nag salita.

"Alam kona......"Napa tigil ako dahil parang iiyak nanaman ako."po..."Dugtong ko kasabay ng pag tulo ng isang butil ng aking luha na agad ko ring pinonasan.

"Na kikiramay ako..."Ma lunkot nitong sambit at tumango lamang ako dito.

"Asan po mga kapatid ko?"I asked dahil pansin ko ang pag tahimik ng bahay.

"Nasa school pa iha"Sagot nito kaya tumango lang naman ako dito."kung ikaw ay na gugutom ay naka pag handa naako ng haponan, nasa misa na iyon iha"Anya pa nito at bumogtong hininga lang ako.

Hindi ako na gugutom at parang na walan nadin akung ganang kumain feel kung umiyak ngayon dahil sa bigat ng damdamin ko!parang bumabaha ng emotions ang puso ko.

Napa ka sakit sa feeling na hindi ko kayang isigaw nalang yung pait ng mawalan ng magulang.

Iniisip ko rin ang magiging reaction ng tatlong kapatid ko, at sure akung mawawasak puso ko kung umiyak sila.

"ATEEEE!!!"Bosis ni Max aking narinig kaya lumigon ako.

Patakbo itong papunta saakin na agad ko namang sina lubong ng yakap at halik.

"Hi ate"Griffey great sabay halik saakin noo.

"Hello"Pilit kung pina sisigla aking bosis upang hindi sila maka halata.

"Si ken?"Max asked.

"Nasa room niya"Sagot ni manang menda na nasa likuran kona pala."Nag sleep iyon kaya bawal mona pumasok sa room ng baby brother mo"Sabi pa nito na ikina pout lang ng kapatid ko bago tumango dito.

"May 3 stars ako ate dahil perfect ko yung quiz namin"Pagmamalaki nito habang pina pakita saakin ang kamay nitong may tatlong bitwen.

Ngumiti lang ako dito, proud na proud ako dito, ang tatalino ata ng mga kapatid ko mana saakin.

"Si mommy ate wala pa?"Griffey asked.

"Let's go to the library room, i have to tell something"Iyon ang aking sinabi instead sagutin tanong nito.

Minutes later

"No i don't believe you! your a liar!"Galit na sigaw saakin ni Griffey habang Galit na galit itong naka tingin saakin.

"Take back what you said!!"Max said habang panay tulo ng luha nito.

"Why are you making story ate?i thought you want to be flight attendant then why are you making story?are you a author now huh?and you have to make fake death on our parents!! your insane!!"Sigaw pang anya ni Griffey saakin panay ang iling wari mo ayaw talagang paniwalaan ibinalita ko.

"I'm not"Sagot ko ng mahinang bosis.

"No it's not true!!!"Griffey protest.

"It is"I said.

"Liar!!"He argued.

"Griffey i'm telling the truth!"Inis kung sabi dito sabay hampas ng misa na ikina gulat ni Max.

"Crazy!! your lost your mind ate!! your making lies about it!!and it's not funny!!"He shouted madly not believing on my words.

"Then see for your self!"Sabi ko dito habang pigil ang galit saaking bosis at ayaw koring mag taas ng bosis dahil na gugulat si Max."Go to morgue to check if i really lied!!"Final kung saad sabay upo sa sofa dahil na walan ako lalo ng energy.

"Paano na tayo?"Max scared ask kaya agad ko itong niyakap.

"We will be fine as long as ate is here okay lang tayo..."Bulong ko dito habang yakap ito.