ygအိမ်ရောက်မှသတိရတာ
jk ကိုသူကျောင်းမှာထားခဲ့တာဘဲ။
ဒုန်းဒုန်း
yg-ဘယ်သူလဲ။
မေးတာမဖြေဘဲတံခါးဇွတ်ခေါက်နေတာကြောင့်ဒေါသတွေထွက်လာတယ်။
ဇက်ခနဲကောက်ထလိုက်မိတော့
နာကျင်မှုကစူးခနဲဘဲ။
တံခါးလည်းဖွင့်လိုက်တော့jkမဟုတ်ဘဲမနက်လူဖြစ်နေတယ်။
yg-ခင်ဗျားဘာလာလုပ်တာလဲ။
jm-hak! babyကအသားနာချင်နေပြီထင်တယ်။
yg-ပြန်တော့။ခင်ဗျားအခုပြန်လိုက်တော့။
jm-2ကြိမ်ရှိပြီနော်။ခင်ဗျားလို့ခေါ်တာ။
yg-ပြန်လိုက်ပါတော့နော်။
jm-wae။ကိုယ်ကမင်းဆီလာတာလေ။ဘာလို့ပြန်ရမှာလဲ။
yg-ခဏနေjkပြန်လာတော့မှာမို့လို့ပါ။
jm-jkဆိုတာ။အာသိပြီbaeသူငယ်ချင်းမလား။
သူ့ကိုလည်းသတိနဲ့နေခိုင်းအုံး။
ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကပြောလို့ရတာမဟုတ်ဘူး။
တော်ကြာbaeလိုဖြစ်နေအုံးမယ်။
yg-ခင်ဗျား!!!
jm-3ကြိမ်။
yg-ပြန်ပါတော့။တောင်းပန်ပါတယ်။
jm-ဟဟ။ဒါဆိုကိုယ်ပြန်တော့မယ်။မနက်ဖြန်ကျောင်းစောစောလာခဲ့။ခင်ဗျားလို့ခေါ်တဲ့မင်းလေးကိုအပြစ်ပေးရအုံးမယ်။
ygဘာမှမပြောဘဲတိတ်ဆိတ်နေတယ်။
jm-သွားပြီbae။ဆိုကာygတင်ပါးအားလက်နဲ့ညှစ်လိုက်တယ်။
yg-အ့။
jmလည်းပြန်ပြီးမကြာမီjkရောက်လာတယ်။
jk-အိုး။ငါ့သူငယ်ချင်းလေးကငါ့ကိုထွက်စောင့်နေတာဘဲ။
yg-မင်းပြန်မလာသေးလို့လေ။
jk-အဲ့တာမင်းကြောင့်လေ။
yg-ငါ့နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ။
jk-မင်းကိုကြိုက်နေတဲ့တစ်ခြံကျော်ကကောင်းလေးလေမင်းအတွက်ဆိုပြီးစာပေးလိုက်လို့။
yg-aww။
jk-ရော့စာ။
yg-ပေး။
