t/c-အော်။အင်းပါ။ကဲသွားသွားအတန်းတက်ရအုံးမှာမဟုတ်လား။
jm-omm
th-အတန်းတက်မို့လား။
jm-ဘာလဲမင်းကမတက်ချင်ဘူးလား။
th-ဆိုပါတော့barသွားပြီးအပျော်ရှာရင်ကောင်းမလားစဥ်းစားနေတာ။
jm-ဒါဆိုလဲအချိန်ဖြုန်းမနေဘဲအခုသွားရအောင်။
th-omm
thနဲ့jmလည်းbarသွားပြီးအရင်လိုကောင်မလေးတွေနဲ့နေပေမယ့်သူတို့baeမဟုတ်တော့စိတ်ကမပါ။
th-မင်းသွားလို့ရပြီ။
girl1-ရှင်။
th-ငါစိတ်မပါတော့လို့သွားတော့။
girl1-တို့စိတ်ပါအောင်သေချာပြုစုပေးပါ့မယ်။
th-မလိုဘူးသွားတော့။
thရဲ့ခပ်ပြတ်ပြတ်စကားနောက်ထိုမိန်းကလေးလည်းထွက်သွားတော့တယ်။
jm-ငါလည်းစိတ်မပါတော့ဘူး။
girl2-ရှင်ဟုတ်ဟုတ်။
th-jmငါအိမ်ပြန်တော့မယ်။
jm-omm။ငါရောဘဲ။
th-ဒါဆိုလည်းမနက်ဖြန်မှကျောင်းမှာတွေ့မယ်။
jmလည်းခေါင်းသာညိတ်ပြပြီးအိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။
တကယ်ဘဲသူတို့တွေဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုမသိတာ။
jk-ygထတော့ရောက်ပြီ။
yg-ရောက်ပြီလား။မြန်လိုက်တာ။
jk-omm။သူတို့အထုတ်ကိုယ်ဆီဆွဲကာလမ်းလျှောက်လာလိုက်တယ်။
သူတို့မိဘတွေအိမ်သည်မြို့ပေါ်မဟုတ်ဘဲရွာကလေးဖြစ်သည်။
၁၅မိနစ်လောက်လမ်းလျောက်ပြီးတော့သူတို့ရွာလေးကိုရောက်ရောပေါ့။
man-အော်jkတို့ပါလား။အိမ်ပြန်လာကြတာလား။
jk-ဟုတ်တယ်အဘရေ။အိမ်ကိုလွမ်းလို့ပြန်လာတာ။
man-အေးပါဒါဆိုလည်းသွားသွား။
jk-ဟုတ်သွားပြီနော်အဘ။
သူတို့နေတဲ့ရွာကလေးသည်အေးချမ်းပြီးဖော်ရွေသည်။မြို့တွေမှာလိုအနိုင်ကျင့်တာမျိုးလည်းမရှိပေ။
