Eu am un prieten pe nume Samara. Doar eu o vad. Mama si tata spun ca nu exista dar eu stiu ca e acolo. Are gheare si ochi mari negrii si are colti. Ma inteleg foarte bine cu ea. Intr-o zi tata a spus ca Samara e proasta si ca nu exista. Ea s-a suparat. Dupa zile in care nu am mai putut sta fara ea am chemat-o inapoi. Ea a venit. I-am zis ca tatei ii pare rau pentru ce a zis. Ea am zis ca nu e nimic, ca tata e plecat la munca pentru totdeauna si nu mai va veni. A spus ca l-a iertat deja.
