Platonik Sevgilim

Büyük Hayal Kırıklığı ...

Eve geldiğimde soluğu telefonumda almıştım.Çünki listeden soyadını almıştım ve facebookta arayacaktım.Buldum işte.Oha ya ne tatlı çocuk bu.Hemen istek attım.Anında kabul edince bi ayrı sevindim zaten.Aslında beni sevdiğini düşünmedim değil.Belkide böyle düşünerek kendimi avutuyorumdur.Ama bilmiyorum ya.Bu platonik işi çok sıktı.Geçen sene -sekizinci sınıfta- birisine daha platonik olmuştum ne yazıkki anladı.Benle konuşmak istemedi.Karşılıklı trip attık.Ve okul bitti kahroldum.Her neyse yani demek istediğim yarın açıklıycam.Böyle olmaz her gün eve gelip facebooktan resimleriyle hasret edeceğime açıklıyım daha iyi.Mutfağa gittim.Annem birşeyler hazırlamamıştı.İzin alıp dışarı çıktım.Çok sevdiğim bir çorbacı vardı oraya gittim.Biraz da gezdim.Çok iyi geçti fakat aklımdan çıkaramıyordum onu.Ne yapıcaktım ben.Evet hatırladım,açıklıycam.Eminim.Eve geldim.Zaman çok çabuk geçmişti.Ayıcıklı pijamalarımı giyip yatağa girdim.Ve kitabımı elime aldım.''EN İYİ ARKADAŞIM OLUR MUSUN?'' .Çok güzel bir kitap.Yaklaşık otuz beş sayfa okudum.Uykum gelmedi değil.İyi uykular bana :))

* * *

Sabah bir heyecan var bende görmelisiniz.Annemi öpmeyi unutup okula gittim.Benim takıldığım şeyede bakın.Okula geldim.Başkaları yerini değiştirdiği halde benim yanımda oturuyordu Berk.Ben itiraz etmem zaten.O niye benle konuşuyor.Diğer erkeklerle ilgilenmiyor anlamadım.Her neyse.Son dersin zilide çaldı.Çantamı alıp hemen peşinden koştum.Yanında -elini tutan- bir kız vardı.Yanağından öptü.Aman Allah'ım.Sinirlerim bozuldu.Tüm hevesim kaçtı ve öylece yere yığıldım.Gözünden bir damla yaş aktı.Yanıma geldiler.Ezgi ve Berk.Yanındaki kız Ezgiydi.Ne yani sevgililermiydi.Doğru,geçen gün Ezgi Berk'i eskidende tanıdığını söylemişti.Peki ya sevgili olduğunu neden söylemediki.Anlamıyorum ya bide kaldırıp beni banka koydukları yetmiyormuş gibi müjde veriyorlar."Biz çıkıyoruzzz".Aman ne güzel ya ben hala ağlıyorum.Berk dizlerimin önüne eğilip sana ne oldu dedi.Neden ağlıyosun.Anlamıyorum sanane , hem bak sevgilin kıskanır.Allahım Yarabbim yaa.Bağırdım."Daha ne olsun,seni seviyorum be !!! " deyip koşa koşa,ağlaya ağlaya yandaki banka geçtim.Berk olduğu gibi kalmış bana bakıyordu.Kalktım bir kafeye gittim.Sıcak çikolata içerken kulaklığımı takıp kederli şarkılarımdan seçtim.Berk geldi.Anlamıyorum git sevgilinin yanına ya anlamıyorum.Kıskanıcak şimdi Ezgiciğin.Dayanamıyorum.Utanıyorum.Ağlıyorum ağlıyorum....

* * *

Ciddimiydin sen diye sordu.Evet dercesine kafamı salladım.Göz yaşımı sildi.Kulaklığmı çantama koydum.Kalktım.Tam gidecekken beni oturttu.Gidemezsin dedi.Nedenmiş diye sormadan oturdum.Üzgünüm dedi.Devam etti,yani yapabilecek birşey yok.Bana sadece sor, dedi.Peki diye karşılık verdim.Bana ümit verdin.Ne ümidi.Sen çok tatlısın falan.Saçmalama öyle değilmisin,dedi.Cevap vermeden kalktım.Eve gidecektim.Eve doğru yürürken ağlıyordum.Kulaklığımı tekrar aldım.Şarkı dinlemek hiç bu kadar güzel olmamıştı.Çantamdan anahtarımı aldım ve kapıyı açtım,içeri girdim.Merdivenlerdeyken gözyaşlarımı sildim aceleyle.Odama girdim.Annem açmısın diye seslendi.Hayır diye bağırdım.Uykumda vardı.Eğer birşeyler yersem uyuyamazdım.Sindirmeden uyuyamıyorum çünki.Nasılda aptalım ben keşke söylemeseydim.Aman Yarabbi.Sen bana sabır ver.Ben yaşayamam.Bir an astım fısfıslarımı aksatmak istedim.Ama yapamazdım.Denedim,zorlandım.Ama kötü fikirde değildi.Bu tesadüf beni çok üzdü.Nasıl olurda Ezgiyle çıkar.Tamam çirkinde değildi ama ne yani banamı denk geliyor böyle şeyler ya sabır.Kaderde buda varmış.Neyse uyandığımda birşeyler atıştırıp babamla okul araç gereçlerini almaya gittik.Birde günlük aldım.Her gün yazıp en sonunda ona vericem.Bütün herşeyimi,hayatımın sırlarını ona vericem.O değilde eve geldik ben hala şoktayım,uyuyamıyorum.Yapacak birşey yok.Kitap okumaya başladım.Bu sayede uykum geldi sabah okula geldiğimde daha ikiside gelmemişti.Ben başından beri oturduğum yerime oturdum.Birkaç dakika sonra ikisi birlikte el ele geldiler.Bu ne acı şey böyle.Yüreğim parçalandı.O da değil beraber oturdular.Sanırım artık beni takmıyorlardı.Ezgi de artık yanıma gelmiyordu.Sıkıntıdan patladım.Kalktım kantine çıktım.Bir sosisli ekmek ve ayran tüm bu sinir bozukluklarının karşısında duran dimdik bir enerjiydi.Bu beni mutlu ediyor.Çünki aklım başımda oluyor,doğru işler yapıyorum.Mesela,aşağı indim ve mutluluklar diledim.Tabi doğru karar veriyorum diyorumda ardında benim şahsi özelliğim olan sulugözlük açığa çıkıyor ve başımı sıraya vurup yatıyorum.Anlamıyorum.Kendime acı çektiriyorum bile bile ya.Neyse ders geometriydi.Ezber dersi işte.Derste iyi not alıp evde çalışmak üzere defteri çantama koydum.Teneffüs boyunca sıramdan kalkmadım.Evden getirdiğim mini boy kahvaltı çikolatasını kaşıklaya kaşıklaya yedim,bitirdim.Depresyondayken farkında olmadan belki üç tane bile bitirebilirdim fakat kendime özen gösteren bir kız olaraktan dişlerimi çürütmek istemem.Eve gittim.Kahvaltı yapıp,ders çalıştım.Sonra yatağa girip yağmur sesinde kitabımı okudum.Sonra telefonla uğraşıp,günlüğümü yazmaya başladım;

Sevgili günlük,

Şimdi sana okula başladığım ilk günden beri yaşadığım olayları anlatıcam.Sıkı dur.Okulun ilk günü Berk Ay adında bir çocuğa aşık oldum.Daha sonra bunu ona açıklamak istedim.Açıkladım fakat yeni tanıştığım arkadaşım Ezgi'nin onun sevgilisi olduğunu öğrendim.Lütfen beni anla.Kızma sayfalarına döktüğüm gözyaşları için.Ne olur beni anla.Ben kahroluyorum.Bunları yazarken bir yandan stres atıyor bir yandan kederleniyorum.Aklımdan nasıl çıkarıcam onu bilmiyorum.Şimdilik bu karad.Görüşürüz.İyi geceler...