Sabah uyandığımda kendimi günlüğüme sarılmış bir şekilde buldum.Günlüğümün bükülmüş sayfalarını düzeltip komidine koydum.O da ne?!Saat geçmiş bile.Havada karanlık drğil.Okula geç kaldım yani.Of lanet olsun.Yataktan doğrulup lavoboya doğru koştum.Dişlerimi fırçalayıp acaleyle yüzümü yıkadım.Hemen odama gidip formamı giydim.Telefonumla kulaklığımıda alıp dışarı çıktım.
Koşa koşa okula gittim.Sınıfa gittiğimde Berk ilk günki gibi benim yanımda oruruyordu.Geç kaldığım için öğretmenden özür dileyip, arkalardan farklı bir yere oturdum.Anlaşılan Emir de başka bir yere oturmuştu.Aa Emir yok.* * *
Teneffüs zili çaldığında kendimi dışarı attım.Ardından Emir yanıma geldi.Geç kalmış oda.Çantasıyla birlikte yanıma geldi.Bankta oturuyorduk.Bana umut dolu gözlerle bakıyordu.Ne diye bağıracaktımki o an aklıma geldi.Benden cevap bekliyordu.Bir anda "Seni seviyorum" dedi.Ne yapacağımı bilmiyordum.
Bende dedim.Sonra utandım sınıfa kaçtım.Peşimden geldi.Tam sıraya oturacaktımki Berk beni çağırdı.Emire beklemesini söyledim ve Berkin yanına gittim.Bana Ezgiden ayrıldığını söyledi.Beni ne ilgilendirir dedikm.Ve tam ondan uzaklaşırken kolumdan tutup beni kendisine doğru çekti.O an nefesim kesilmişti.O da yetmezmiş gibi "Seni seviyorum"dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Platonik Sevgilim
ChickLitHep bir umut,bir hayal,hep odur istediğin. Belki de istemenin nedenini bilmeden yıllarını verdiğin belkide boş hayaller. Kim Bilir......