Back Again | hyunlix [mini fic]

8

"Ne işin var senin burada? Takip mi ediyorsun beni?" Hyunjin de Felix gibi onu gördüğü için şaşkındı. Minju'nun mesajı ile bu otel odasına gelmişti ve kart ile odaya girdiğinde dolanarak telefonuna bakan Felix'i görmeyi beklemiyordu.

"Ben... Minju çağırdı beni." Ardından kapıyı kapatıp içeriye yürüdü.

"Ne? Beni de-" Olayın farkına varınca nefesini bıraktı. "İnanmıyorum bunu yaptıklarına." Yataktaki telefonunu aldı. "Gidiyorum ben." Hızlı adımlarla kapıya yürürken Hyunjin onu kolundan tutup durdurdu.

"Felix dur. Konuşalım lütfen karşı karşıya gelmişken." Felix yutkunup kararsızlıkla baktı yüzüne. "Biliyorum sevgilin var ama... Sana açıklama yapmak istiyorum."

Felix söylediği yalanı hatırladığında tekrar vicdan yapmıştı. Başını sallayıp yatağın bir kenarına oturdu. Hyunjin de hemen yanına kurulmuş yüzünü incelemişti sevdiğinin. Değişmemişti hiç. Hala onun Felixiydi. Daha doğrusu fiziksel olarak aynıydı. Kişiliği baya değişmişti. En azından ona karşı değişmişti. Eskiden Felix Hyunjin'i gördüğü an gülümserdi, gözündeki yıldızlar yanaklarındaki yıldızların yansıması gibi parıldardı. Onu gördüğü an kucağına atlardı. Ama şimdi nefretle bakıyordu resmen Hyunjin'e.

Hyunjin yerinde kıpırdandı. "Yani aslında mesajda da söyledim ama..." Yüzük parmağındaki çift yüzükleriyle oynadı. Üç aydır takıyordu bunları. Felix ile sevgili oldukları dönemde almışlardı. Ayrılıklarından sonra çıkartsalar bile Hyunjin dayanamayıp tekrardan takmıştı. "Felix ben bir şans daha istiyorum senden." Felix derin bir nefes alıp dudaklarını ıslattı. "Hemen hayır deme dur. Bir daha asla öyle bir haya yapmam inan bana lütfen. Çok pişmanım."

Felix'in ellerine uzandı elleri, ama durdu. Rahatsız olur muydu? Olurdu tabii. Hyunjin'i istemiyordu şuanda. Geri kucağına koydu ellerini Hyunjin. Felix bunu görse de sesini çıkartmadı.

"Sadece bir şans. Felix ben sensiz yapamıyorum. Devam etmeye çalıştım ama olmuyor. Tamam unuttum diyorum. Sonra en ufak şey seni hatırlatıyor bana. Anıları düşünüyorum. Ama hep içimde yaşadım bunu. Kimseye anlatmadım. çok yakın bir arkadaşım oldu bu süreçte ona bile anlatmadım. Yapamıyorum Felix. Lütfen, son bir şans. Ayrıl demek istemiyorum, kötü hissediyorum ama... Eğer bana bir şans daha verirsen seni ondan on kat fazla mutlu ederim." Hyunjin'in gözleri dolmuştu. Yalvarıyordu resmen. "Bizim bir geçmişimiz var Felix. Bunu atamazsın, atamayız." Akan gözyaşını sildi hemen. Felix'in önünde çöküp ellerini tuttu. "Eğer onu bırakmak istemiyorsan anlarım. Ama içinde en ufak bir şüphen varsa bile lütfen, bana gel."

Felix ellerini çekmedi. Sadece Hyunjin'i izledi. Aklını okumak istiyor gibiydi. Ona inanmalı mıydı bilmiyordu. Düşünmek istiyordu sadece.

Hyunjin daha fazla zorlamadı. Ellerini çekti yavaşça. Bırakmak istemiyordu çünkü. Ayağa kalkıp baktı son bir kez.

"Adresim değişmedi. Eğer cevabın olumlu olursa, istediğin saatte gel."

***