Give it a shot! (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 40

Νατάσα

Έβλεπα τον Τζάκσον ότι δυσκολευόταν να απαντήσει. Ίσως να μην έκανε πάντα αυτή τη δουλειά. Ίσως να έκανε άλλη δουλειά που ντρεπόταν να πει στον πατέρα μου.

- Ούτε να φάμε ήσυχα δεν μπορούμε; Πρέπει και στο τραπέζι να κάνεις ερωτήσεις πατέρα; Όταν τρώγαμε πάντα έλεγες ότι στο τραπέζι δε μιλάμε. Κάνω λάθος;

Χαμογέλασε ο πατέρας μου και συνέχιζε να τρώει ήρεμα.

- Παρασύρθηκα. Δικό μου λάθος. Θα συνεχίσουμε την κουβέντα μας αργότερα.

Είπε και κοίταξε τον Τζάκσον με νόημα. Δεν ξέρω αν ήταν ιδέα μου ένιωσα όμως τον Τζάκσον να παίρνει βαθιά ανάσα.

Όταν τελειώσαμε το φαγητό, σέρβιραν και το επιδόρπιο. Τουλάχιστον όλα ήταν καλομαγειρεμένα και νόστιμα!

- Άννυ χόρτασες;

Ρώτησα την Άννυ που είχε φάει πολύ καλά.

- Ναι μαμά.

- Αν θες, μη ντρέπεσαι να ζητήσεις κι άλλο.

- Όχι. Χόρτασα!

Είπε κι όντως φαινόταν χορτάτη.

- Θα πάω την Άννυ πάνω στο δωμάτιό της να ξεκουραστεί. Το συνηθίζει μετά το φαγητό να ξεκουράζεται για λίγη ώρα.

Είπα και σηκώθηκα απ' το τραπέζι με την Άννυ.

- Εντάξει Νατάσα. Μετά κατέβα κάτω. Θα πω να μας φέρουν ένα καφεδάκι έξω στον κήπο.

- Εντάξει μητέρα.

Είπα κι ανέβηκα πάνω με την Άννυ.

Τζάκσον

Η Νατάσα χωρίς να το ξέρει με έσωσε πριν λίγο από την ερώτηση του πατέρα της.

Πόσα ήξερε για μένα; Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός μαζί του. Προφανώς ήταν ερώτηση-παγίδα. Ήθελε να ξέρει ίσως αν η κόρη του γνωρίζει ποιός ειμαι στ' αλήθεια. Το ότι δίστασα ν' απαντήσω αυτό θα του έδωσε την απάντηση στο ερώτημά του.

- Τζάκσον έρχεσαι μαζί μου έξω; Αφού δεν μπορούσα να μιλήσω στο τραπέζι, θέλω να μιλήσουμε τώρα που τελειώσαμε το φαγητό, έξω κάνοντας μια βόλτα στον κήπο. Έχει καλό καιρό.

Είπε ο Μάθιου. Δεν γλιτώνω τελικά.

- Ναι, φυσικά!

Είπα και βγήκαμε έξω.
Ήξερα ότι θα ζητούσε να μάθει πληροφορίες. Αν δεν ήταν η Νατάσα να αλλάξει θέμα, θα βρισκόμουν εκτεθειμένος μπροστά σε όλους ή αναγκαστικά θα έλεγα ψέματα. Ήταν φυσικό να περιμένω ότι θα ήθελε να μάθει για μένα ο Μάθιου. Το εκτιμώ που το κάνει ιδιαιτέρως κι όχι μπροστά στους άλλους.