İkimiz Sadece

ŞAFAK

★

Sabah saatleriy'di kalktı okula gitmesi gerekiyordu hızlıca hazırlandı telefonunu alıp arkadaşına aradı

°Alo

                                            •Çıktım, geliyorum

°Tamam hadi...

Kapatı  telefonu cebine atıp annesinin yanına gitti ailesiyle arası pek iyi olmasa da iyi'miş gibi davranması onu içten içe bitiriyor du ne yazık....

★

  Dakikalar geçti arkadaşı geldi kapıdan hızlıca çıkıp sarıldı öptü ama o Asrin'e bile karşılık vermedi

°İyimisin morelin'mi bozuk

•Hayır gayet iyim
hadi artık okula gidelim

°Tamam...

‘Garip niye böyle yaptı galiba onu incit'timi
Off yine napabilirimki’
                                      [dedi içinden]

Asrin ağzını tam  araladığı zaman telefonuna bakan arkadaşının  ilgilenmediğini görünce vazgeçip sessizliğe gömülü verdi yol boyunca sadece yağmurlu adım sesleri ve havanın sisli bulutlar ikisini daha çok  ayırdı

Yürüdüler hala yürüyorlar ve sonunda geldiler okula, Asrın arkadaşına sarılmak istercesine gelir ama Asrini umursamadan uzaklaşır... Asrın dayanamayıp sinirlenir koşarak lavaboya gider hep nefret ettiği şey, asrın yine elinde'ki yarayı kaşımaya başlar bu alışkanlık haline gelmişti normal değildi annesi kaç kere psikoloji sorunların var demesine rağmen umursamadı sadece ★bişi yok anne iyim geçer kısa sürede★ diyip geçiştirirdi annesi  bıkmış hale gelmişti, asrın dayanmayan yaralı elleri
Kanamaya başladı akıyordu kan, kapıya sert bir yumruk  vurdu daha çok canı acıdı vurdu vurdu

°YETER YETER YETER yeter...

Dayanamadı durdu kırmızı olan gözleri ile
Ellerini son kez baktı ve yine vurmaya başladı ellerini kıracakmış gibi...

°AHHH!! ELLERİM

bağırdı kanlı ellerini kıyafetlerine sürtmeye başladı durmuyordu kanaması
Lavaboda ki insanlar kapıyı açmaya çalışıyordu asrinin yardım çığlıkları tüm okula yaymıştı arkadaşı bile gelmedi gelemicekti...

Asrinin masum bakışları ellerinden yavaşça aşağı indi etraf hafif kararıyor bedeni titriyor ayakta duramıyordu  aklında sadece şu düşünceler vardı annem nolcak ya bana bişi olursa annemler napar,  abim napar, arkadaşım napar...

Ve gözleri kapandı tüy kadar olan bedeni yere sert bir şekilde düştü.
Tek duyduğu sesler kapı vurma sesi ve çığlık sesleri

★

Günün ardından tam olarak 10 saat geçmişti evet Asrinin hastalığı çok zordu elindeki yara izi çok büyük ve geçmez bir yaraydı kalp rahatsızlığı onu daha çok yıpratıyordu kahretsin..

Gözlerini hastanede açmış etrafını bakan bir yavruydu gözlerini övüp telefonunu aradıki kapı aniden açıldı içeri hemşire girdi

•Napiyorsun sen hemen geri yat senin kalkmam bile yasak

°neden iyiyim ben gitmek istiyorum

•aaa hayır tabiki taburcu olmadan gidemezsin.

°telefonum nerde

•dur bekle masadaydı veriyim

Hemşire kadın masadaki telefonu verdikten sorna odadan çıktı

Asrın telefonu açar açmaz annesine aradı

•Alo?

[Asrın ağlayarak devam eti]

°anne...

•noldu asrın

°sana haber vermediler dimi

•ne haberi NOLUYOR

°anne bilmiyorum ben hastanedeyim

•NE HASTANESİ HEMEN GELİYORUM

°anne sakin ol ç********* hastanesi

•tamam geliyorum kapat

Annesi telaşla kapatı telefonu Asrın bir iç çekerek geri uyudu en son aramalara girdiğinde kimse yoktu....

Gözleri doldu ağladı ağlaması şiddetlendi
Elindeki telefonu yere fırlattı hâlâ ağlıyordu kimsesiz bir kız arkadaşı bile aramamış...

Asrın ağladığında dalmıştı uykuya annesi gelmişti o sırada içeri aniden girdi koştu kızına sarıldı öptü yine sarıldı

°anne tamam iyiyim

•kiyamam ben sana noldu ne bu hal gözlerin...

Asrın durdu durdu derin nefes aldı
Ve herşeyi tek tek anlatı

•Bunun içinmi ağladın, bunun içinmi kendine zarar verdin.

•sen iste yeter, hemen taşıncaz tamamı

Daha asrinin konuşmasına izin vermeden sarıl cikti odadan

Asrın şaşırmış yatakta öylece kalkmıştı