Hikâyem biraz düzensiz olduysa özür dilerim ama henüz aklımdayken onu not etmek istiyorum. Öncelikle size biraz kendimden bahsedeceğim. Ben üniversite birinci sınıf öğrencisiyim ve çoğu standarda göre bu noktaya kadar oldukça sıra dışı bir hayat sürdüm. Ortaokulda ve lisenin bir kısmında atletizm yaptım ve iki erkek arkadaşım oldu. Şimdi, psikoloji alanında kariyer yapmak için çalışıyorum çünkü bu alanın yeterince değerlendirilmediğini ama aslında insanlara muazzam derecede yardım sağladığını düşünüyorum.
Size bu arka planı veriyorum çünkü birini öldürmek istiyorsanız o zaman ya psikolojiniz bozuktur ya da öfke kontrolü sorunlarınız vardır, şeklinde garip bir yanılgı vardır. Ancak, bu kategorilerin hiçbirine girmediğim çok açık. Cinayet vakalarının çoğunun, birisinin öfke kontrolünü kaybettiği ev ortamında olduğu doğrudur. Ama mesele şu ki, bu insanlar ister bir sinir patlamasıyla ister yavaş yavaş hayatımıza etki eden bir dizi talihsizliklerle provokasyon -kışkırtma- altında öldürüyorlar. Bu durumda ki insanlar öldürür, çünkü o kısacık anda karşısındaki kişinin belirli bir nedenle yaralanmasını veya öldürülmesini isterler.
Bahsettiğim şey, belirli bir sebep olmadan birini öldürmek istemek; belki de bunun nasıl bir şey olduğunu merak ettikleri içindir. Peki sen hiç merak ettin mi?
Çocukluğumdan beri birini öldürmenin nasıl bir şey olduğunu merak etmişimdir. Özellikle birisini öldürmeyi planlamıyorum, sadece rastgele bir insan. Aklıma koyarsam, herhangi birine yaklaşabileceğim ve beş dakika içinde bu Dünya'dan tamamen gitmiş olacaklarını bilmek beni her zaman büyülemiştir.
Ama bunu birkaç nedenden dolayı hiç yapmadım. Her şeyden önce, hayatımın büyük bir bölümünde bunu yakalanmadan yapmam lojistik olarak imkansızdı. Ancak üniversiteye başladığımda bunun artık bir engel olmadığını anladım.
Diğer bir sebep de çok fazla insana zarar vermekten korkmamdı. Bunu okurken, kulağa ne kadar ikiyüzlü geldiğini düşünebilirsim. Ama açıklayayım: Umursanmayacak kadar ölüyse birini öldürmek konusunda neden kötü hissedeyim? Kim için üzülecektim? Aksine, sorumlu olmamayı tercih ettiğim; yaşayanların kederidir. Bu nedenle, öldürmek için uygun bir insan bulmadan önce çok araştırma yapmam gerektiğini biliyordum ve bunu yapacak imkanım hiç olmadı, üniversiteye başlayana kadar.
Ve şimdi, bunu yeni deneyimlemiş biri olarak, sonunda oldukça tatmin edici olduğunu söyleyebilirim. Tekrar deneyeceğim bir şey? Muhtemelen hayır, çünkü merakım zaten tatmin oldu. Gerçekten ikinci sefer aynısını yapmayı düşünmüyorum.
Ama yine de, herhangi bir şekilde birini öldürmeyi de merak ediyorsan; o zaman not alabilirsin. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yuri.chr
Short StoryーBu notu üzerinde kalp bulunan küçük bir tahta kutunun içinde bulduysanız, o zaman tebrikler! Muhtemelen bunu okuyan ilk kişisiniz. ドキドキ文芸部!
