Double Trouble

Κεφάλαιο 17

Άλεξ pov

Έμπλεξα τα δάχτυλα μου με τα δικα της και συνέχισα να περπατάω. Κατάλαβα πως με κοίταξε περίεργα αλλά δεν έδωσα καμία σημασία

Είχα τόσο πράγματα στο κεφάλι μου... Που για λίγο το μόνο που ήθελα ήταν να την κρατήσω.

<<Άλεξ;>> Είπε ερωτηματικά

Την κοίταξα δινωντας μου την έγκριση να με ρωτήσει αυτό που ήθελε 

<<θ..Θ..Θυμάσαι..>> είπε διστακτικά 

<<Ναιι>>  συνέχισα

<<Θύμασαι τότε που κοιμόμασταν μαζί και κάποιος σε πήρε τηλέφωνο;>> 
 Δεν μπορώ να σκεφτώ για το πότε μιλάει. Την κοίταξα ερωτηματικά και εκείνη συνέχισε να μου εξηγεί 

<<Εκείνη την ημέρα που κάποιος σε ήρε τηλέφωνο και εσύ είπες να μην σε απειλεί, ποιος ήταν; >> Ρώτησε και ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω  

Το βλέμμα μου σοβάρεψε, έσφιξα το σαγόνι μου και της είπα πως δεν είναι δουλειά της.

Φαινότανε η απορία στο βλέμμα της αλλά τι να της εξηγούσα. Ότι και να γίνεται στη ζωή μου Εύα πρέπει να μείνει μακριά από αυτό

Συνεχίσαμε να περπατάμε χωρις να αφήσω  το χέρι της, άσχετα που προσπάθησε πάρα πολλές φορές να τραβηχτεί.

Ακούστηκε ειδοποίηση από κινητό και κατάλαβα ότι είναι δικό της καθώς εγώ έχω άλλο ήχο.

Ποιος θα μπορούσε να της στέλνει τέτοια ώρα μήνυμα; Δεν ξέρω τι με πιάνει με αυτή την κοπέλα αλλά θέλω να τα μαθαίνω  όλα

Άνοιξε το κινητό της και κοίταξε την ειδοποίηση. Χαμογέλασε και έπειτα το έκλεισε.

Για πιο πουστη λόγω να γελάει με ένα μήνυμα; Μαζί μου γιατί δεν γελάει;

Να ρωτήσω; Θα ρωτήσω. 

Έτσι μαλάκα ρώτα να γινεις ρεζίλι 

Ποιος σε κάλεσε εσένα; 

<<Ποιος είναι;>> ρώτησα και εκείνη με κοίταξε περίεργα.

<<Θυμάσαι εκείνο το συμμαθητή μου που μου έστειλε το βράδυ που ήσουνα σπίτι μου; Ε αυτός>> είπε και εγώ αυτόματα τα πήρα στο κρανίο

<<Και τι στο διάολο μπορεί να θέλει τέτοια ώρα;>> ρώτησα με ξεκάθαρη ένταση στη φωνή μου

<<Ένα γεια έστειλε ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνω γιατί κάνεις έτσι;>> Απάντησε

<<Πωπω Εύα βούλωσε το μία φορά>> είπα και φάνηκε να νευρίασε με τον τρόπο που της μίλησα