Sınıfıma geçtiğimde benim sıramda başka kızlar oturuyordu. Kalkın dedim ama dinlemediler. Ve bana bağırmaya başladılar
"Sen buraya Can için oturuyorsun! " Ne! Cidden o kimdi? Sonra dün bana not veren çocuk beni kolundan tutup kendi sırasındaki boş yere oturttu. Kızlara dönüp
"Şimdi bana daha yakın" dedi. Bir dakika! Can bu muydu? Neler oluyordu, ben neden bunun yanında oturuyordum, neden kızlar böyle yapıyordu? Sinirle dışarıya çıktığım sırada Can kolumdan nazikçe tutup
"Sen onlara bakma, sen yakınıma oturdun diye yapıyorlar" dedi. Daha çok sinirlenmiştim.
"O zaman neden beni daha yakınına aldın, daha çok kızlar bana sinir olsun diye mi? " Mahçupyan başını eğdi ve kararlılıkla kafasını dikleştirip
"Çünkü onlar seni yanımdan uzaklaştırmaya çalıştılar, ama gitmeni istemiyorum" Ne oluyordu? Benim gitmemi neden istemiyordu?
"Neden? " dedim ağlamaklı gözlerle. Ama ne oldu? Zil çaldıııı!! Ay ne kadar güzel zamanlama. Birlikte sınıfa girdik ve oturduk. Ders boyunca düşündüm düşündüm düşündüm... Sonunda bir yere varamadım. Can ise ders boyunca yine defter karalıyordu. Ve tam kitabımın üstüne bir kağıt konuldu.
"Aç"dedi Can sessizce. Açtım.
" Yanlış anlama ama o an seni korumak istedim. "ne demeye çalışıyordu?
" Neyden? "diye yazdım kağıda, merak ediyordum beni neyden korumaya çalıştığını. Ama cevap gelmedi. Can üstüne üslük kağıdın buruşturup sıranın altına koydu. Zilin çalmasını beklerken kafamı sıraya koydum ama uyuyakaldım. Ah aptalım! Kaç ders geçmişti bilmiyordum ama Can yanımda oturmuş karnını tutarak karşımızdaki erkeğe birşeyler anlatıyordu.
"Ne oldu? "dedim elimle karnını göstererek.
"Acıktım, arkadaşıma yemek aldıracağım kantinden. "
"Sen al"
"E uyuyordun, sırayı hareket ettirir sen uyanırdın diye... "
"Uyanmamam için mi? " Bu çocuk neden böyleydi. Çok sinirlendim ve elindeki parayı alıp hocanın sınıfa girmesine aldırış etmeden kantine indim. 10 tl vardı. Bir açma ve bir ayran alıp çıktım. Hocadan özür dileyip girdiğimde Can yüzüme ellerini göğsünde birleştirmiş kısılan yani gülümseyen gözleriyle bakıyordu.
"Hadi ye! " dedim yemeği sıranın altına koyup elimle göstererek. Maskesini açtı ve
"Teşekkür ederim! " deyip gülümsedi. Aman Allah'ım. İlk defa maskesiz yüzünü ve gülümsemesini görmüştüm. Birkaç dakika başımı diğer tarafa çeviremedim ve ona baktım. Sonra oda yemeğin ortasında bırakıp gözlerini gözlerime dikti. Hemen kaçırdım gözlerimi. Fakat o kolumu tutup kendine çevirdi ve gözlerime bakmaya devam etti. Baktıkça büyüleniyordum sanki. Hayır hayır. Büyülenmiyordum.
"Aşık oluyordum..."
Umarım güzel bir bölüm olmuştur. Bay bay.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"İKİSİNİN ARASINDA"
Romance"Siz hiç size çok samimi gelen birisi ve 2 yıldır sevdiğiniz çocuk arasında bir seçim yapmaya zorlandınız mı? Ben şu an tam olarak ikisinin arasında çıldırmış bir şekilde beynimi mi dinlesem yoksa kalbimi mi diye düşünüyorum... " "Zeynep Yılmaz"...
