Have We Met Before - Jikook

Decalcomania

JUNGKOOK

Kalbimdeki yara izlerini görüyorum.Hala geçmemişler ve aynılar.Sahiden neden hala geçmediler?Sorun ne?

Bunu gün içinde kendime bir çok kez sordum fakat bulamadım bir türlü bu sorunun asıl cevabını.Kalbim zaten yara bere içinde ona sorsam o da cevap veremez.

Biraz daha kafa yordum ve cevabını
uzun süre sonra buldum.

Hayatımda birini sevdim ve onun bana geride bıraktıkları bana acı veren şeydi asıl acı çekmemin sebebi.

Beni sevip sonra beni öylece bırakıp gitmesiydi. Benim kalbimdeki yaraların oluşma sebebi ve acımın dinmemesinin sebebi.

Geceler birbirini takip ederken,onu unutmaya çalışırken bazen aklıma o geliyor ve yaralarım tekrar açılıyordu.

Tam o yaralar yeni yeni iyileşmeye başlarken hemde. O belki bilmesede ben onu unutamadım hala.Onun ismi, gülüşü, davranışları, sözleri,elleri hepsi aklımda ve hatırlıyorum her şeyi.

O gün bana bakmıştı ve bana"Bir sıkıntı mı var Jungkook?" demişti gülümseyerek ve ben konuşamamıştım.

Çünkü konuşursam kekeleyecek ve ne dediğim anlaşılmayacaktı.Onun gözünde böyle gözükmek istemezdim.

Hayatımda en çok Jimin'e rezil olmak istemedim. Hani insan hoşlandığı kişinin karşısında rezil olmak istemez ya, işte bende öyle istiyordum.

Hep bana iyi davranırdı.O gün de öyle davrandı bana her zaman ki gibi.

Her zaman beni anlardı,beni dinlerdi.Şimdi o yoktu yanımda.Beni anlayan ailem bile yanımda yokken.

Ailem işkolikti.Bu yüzden beni sadece annem gece yatacağım zaman yanıma gelir ve alnıma öpücük koyup "İyi geceler bebeğim" der ve sonra geri işine dönerdi.Abim deseniz hiç bana bakmazdı bile.

Hep bir hırs vardı gözünde.Bu hırsı yüzünden hiç beni sevmedi ve bana bir kere olsun sarılmadı.Bende artık vazgeçtim.