Lise son sınıf öğrencisi olan İzuku, Japonya'nın bir kahramanı olan Dynamight'ın numarasını bulur.
Fanboyluğu ikisini ne tür bir seneryoya sokacaktı?
Muhtemelen telefondan engel yerdi.
________________
Texting
Bakudeku
Pro Hero Katsuki x Student İzu...
Katsuki Sedyede baygın bir şekilde, tedavi olmuş yatıyorken İzuku doktorun başında yavru bir köpek gibi, cevap için bekliyordu.
"İyi değil mi!? İyi?"
Doktor önlüğünü çıkarıp sandalyesine oturduktan sonra derin bir nefes aldı. Ne cevap verse bilemiyordu, her türlü üzülecekti sonuçta.
Büyük güçler berberinde büyük problemler de getirirdi.
"Fazlaca yakını mısın? Normalde bir numaralı kahramanı koruyan çok fazla kişi olmalı lakin bir tek sen varsın."
İzuku üzüldü.
"S-stajyerim... Onu böyle kan ter içinde gördüğümde panikledim, revire gidelim diye yalvarıyordum ki, üstüme doğru bayıldı. Korktum. A-ama cidden değer veriyorum yani her daim yanındayım onun! Böyle de olunca direk size geldim, revire yani..."
Doktor hanım güldü.
"Bunu başkalarına söyleme evlat yoksa iki güne magazinlik olursunuz."
İzuku tebessüm etti, yine de boş muhabbet yapacak halleri yoktu.
"Durumu nasıl doktor..?"
Doktor hanım masada bıraktığı dosyayı eline alarak açmış ve ara ara kontrol ederek anlatmaya başlamıştı.
"Toplam beş gündür hiç uyumamış gibi bir şey... Ki bu tahmini bir değer sen düşün, bir insan normalde Maksimum iki gün hiç uyumadan dayanabilir lakin Katsuki beyefendi cidden canavar gibi... Bir insan neden beş gün boyunca uyumaz? Son zamanlarda onda gördüğün bir tuhaflık var mıydı..?"
İzuku da duydukları ile şaşırıyordu.
"Sadece... Son bir haftadır solgun gibi gözüküyordu, pazartesi masasında uyuya kalmıştı, uyandırmak için dürttüm, cidden o kadar hafif salladım ki onu, uyan derken bile fısıldamama rağmen dehşetle uyandı ve korktu. İş yüzünden böyle olabilir mi acaba? Çok fazla meşgul oluyor."
"Sanırım bu sıralar çok yemek de yememiş, geçen aya göre dört kilo kaybetmiş, bu onun için hiç ama hiç iyi değil.Pek iyi haberlerim yok ama tehşisim seni biraz üzebilir."
İzuku ciddiyetle dikleşti.
"Dinliyorum doktor hanım."
"Apaçık Depresyona girmiş, psikolojik olarak çökmüş denebilir, genelde Ergenlerin atlaması daha kolay olurken yetişkinlerin ise zorlu oluyor. Genelde kahramanların çoğu bunalıma girerler çünkü yaptıkları görev cidden zor, kaybedilen canlar, zorlu hayatları ki bazen aileleri tehlikeye giriyor."
İzuku başını eğdi, Katsuki bunalımda mıydı...?
"Muhtemelen bu yaşına kadar tek olduğundan olabilir... çünkü daima yalnız bir kahraman, çoğu kahraman ki ondan sonra gelenler televizyona bile çıkıyorken kendisi hiçbir yerde gözükmüyor efendim.
İlk başta yalnızlığı seven bir kahraman olarak düşünmüştüm ama durumu pek öyle görünmüyor. Çokça Psikolojik sorunları olabilir..."
"Woah, cidden onu seviyorsun değil mi?"
Doktor hanım güldüğünde, İzuku kızararak başını eğdi.
"O herkesin olduğu gibi benim de bir numaralı kahramanım... Ona bir şey olursa ne yaparım bilmiyorum..."
"Bu durumda onu bir psikoloğa, psikiyatriste yönlendirmemiz iyi olacak."
"Haklısınız."
O sırada odada çalan telefon ile tüm dikkatleri dağılmıştı.
Doktor telefonu açmış ve acil çağrı ile hızla toparlanmaya başladı.
"Yaralanan beş kahraman olmuş evlat, ben bir iki saat dönmeyebilirim, başında dur tamam mı? Uyandığı zaman başına koyduğum ilaçlardan içsin."
"Tamam efendim, işinizde şanslar!"
"Sağol!"
Ve doktor hanım çantasını kapıp çıktığında, İzuku sedyenin yanına oturup öylece baygın yatan sevdiğine baktı, canı yanıyordu...
Şimdiyse zaman durgundu... Pencereden geçen hafif rüzgar, sallanan beyaz perde, gözleri kapalı bir kahraman.
Bunca hayatı kurtarmanın bedelini acıyla ödemek zorunda olması, İzuku onun çektiği tüm acıları kendisi üstlenmek istedi...
Sedyeye doğru kollarını koymuş ve kolları arasına başını yaslayarak ondan bakışlarını alamıyordu.
"Tanrım... Lütfen onun acılarını yok et, eğer yok edilmiyorsa... Onun tüm acılarını bana ver, ben taşırım..."
Gözyaşları serbest kaldı, bilirsiniz... Bir insanın en çaresiz şekilde dua edişidir bu, en acı ve tatsız.
Sevginin sesidir bu.
"Ya... ya ölürsen... Ne yaparım ben!? Tanrım yalvarırım... Lütfen, lütfen onun acılarını bana ver..."
___________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.