On the island (დასრულებული)

მარსზე?

  1 საათში ყველამ გაიღვიძა. ყველა აპარატზე იყო შეერთებული ცალ ცალკე ოთახებში. წარსულის შესახებ თითქმის არაფერი ახსოვდათ.სიზმარი კი კიდევ უფრო აბნევდა მათ.
     ცოტა ხანში ყველა გამოფხიზლდა.დაწყნარდა და ეს აპარატებიც გაითიშა. პირველი ადგომა ქუქუმა ცადა. ნაბიჯი გადადგა და თავბრუ დაეხვა. იქვე ჩიმუხლა და ცოტა ხანს ასე იყო. დასახმარებლად არავინ მისულა. ქუქი ნელ-ნელა შეეგუა უცხო ჰაერს.ნამდვილად არ იყო ისეთი როგორც აქამდე. თითქოს ისე კარგად ვერ იდგა მიწაზე როგორც ადრე.
     სხვებიც ადგნენ და მათაც იგივე დაემართათ.ყველამ არ იცოდა სად იყვნენ მაგრამ შუგა და ქუქი უკვე ხვდებიდნენ ეს რისი ბრალიც იყო.  ბავშებმა ოთახის თვალიერება დაიწყეს და გასასვლელს ეძებდნენ. გასასვლელი კი არ ჩანდა მთელი ოთახი ლურჯი თვალისმომჭრელი ნათებით ანათებდა. ოთახს ერთი ფანჯარაც კი არ ქონდა.როცა ყველა აზრზე მოვიდა უეცრად მათ წინ რაღაც ეკრანი გამოჩნდა. ამ ეკრანზე მეტად უცნაური ქალი ჩანდა. თმები უცნაურად ქონდა შეკრული. ცხვირი კი თითქმის არ ქონდა. ყველაზე უცნაური მაშინ ნახეს როდესაც ეს ქალი ადგა და მთლიანად გამიჩდა ეკრანზე.
    ქალს 2 ხელი ორი ფეხი და ძალზედ უცნაური ტანი ქონდა. საკმაოდ მაღალი. იმდენად წვრილი წელი , რომ ხელითაც კი დაიჭერდი. ძალიან წვრილი ფეხები და პატარა მკერდი. გრძელი ფეხები და ხელები. ბავშვები პირდაღებულები უყურებდნენ. შემდეგ ქალმა ლაპარაკი დაიწყო.
   "თქვენ იმყოფებით მარსზე. როგორც თქვენს მეგობრებს ავუხსენი თქვენ  დროში გამოგზაურეთ და ახლა 2122 წელია. 2024 წელს მოხდა აფეთქება რის გამოც მოგვიწია მარსზე გამომგზავრება. და ვინც გადავრვით  იმათმა შევქმენით მანქანა,რითაც წესით მცენარეები უნდა გადმოგვეტანა. როგორღაც მოვახერხეთ და თქვენც გადაგარჩინეთ. მართალია შეუძლებალია ადამინმა 1 საუკუნეზე მეტ ხანს იცოცხლოს, მაგრამ  ასე მოხდა. თქვენ ცოცხლები ხართ და მარსზე ცხოვრობთ. ჩვენი მიზანია, გავმრავლდეთ და მარსზე დავაარსოთ სიცოცხლე. მცენარეები უკვე გადმოვიტანეთ და გრავიტაციის განსხვავებული მაჩვენებლის მიუხედვად ვახერხებთ მარსზე ცხოვრებას.უფრო დეტალურად ცოტა ხანში გესაუბრებით. ახლა კი მინდა მოემზადოთ გარეთ გამოსვლისთვის რადგან ატმოსფერო სხვანაირია. ჟანგბადის მაგივრად კი ჟანგბად ნარევი ატმოსფეროს ნაწილაკებით ვსუნთქავთ. ასე რომ მარსე ცხოვრება შეგიძლიათ. 5 წუთში გაიღება კარები და ჩვენს სამყაროს მიესალმებით.
5.....   4.....   3.....  2.....  1....*
     უზარმაზარი კარები გაიღო და უზარმაზარი მშვენიერი სამყარო გაიშალა 14 გადარჩენილის წინაშე.
   სამყარო ენით აღუწერელი იყო. იმდენად ლამაზი,რომ ასეთს ვერც ინატრებდი. ხეები ერთეულიბით იდგა, მაგრამ გასამრავლებლად ზრუნავდნენ მასზე. შენობები ჰაერში მხოლოდ მეტრის მოშორებით ჯაჭვებით იყო დამაგრებული. სახლის ქვემოთ კი მცენარეები იყო. გზაბი და ბილიკები ულამაზსი წითელი ქვებით იყო მოპირკეთებული. ხალხი კი უზარმაზარი ფეხასცმელებით დადიოდნენ. რათა გრავიტაციას გამკლავებოდნენ.14 წევრი ერთად აღმოჩდნენ და ერთმანეთს და სამყაროს თითოეული მადგანი პირდაფჩენილები იყურებიდნენ. -ეს სად ვართ?-თქვა ჯინმა და ბიჭებს გახედა.
-ვაიმეეეე! -თქვა მიმიმ და ბიჭებს გახედა.
-მოიცა აბა დაგესიზმრაო!-თქვა ჯინამ
-მოიცა! სიზმარი თქვენც გახსოვთ? კუნძული და რამე!-თქვა შუგამ.
-კი მახსოვს!-თქვა ლისამ და უხერხული მომენტები ამოუტივტივდა თავში.
-მოიცა.ესეიგი საერთო სიზმარი გვქონდა ხო?-თქვა თაემ.
-და ეხლა მარსზე ვართ?-თქვა მინჯიმ.
-როგორც თქვეს!-ყველა გულგახეთქილი იდგა.
    ცოტა ხანში კი მათ წინაშე 7 ისეთივე შესახედაობის ადამიანი გამოჩნდა როგორიც ეკრანზე გამოჩნდა.
    " მიგესალმებით მარსის ქვეყანზე, ახალ წვეულებო! ეს ფეხსაცმელები უნდა ჩაიცვათ თუ გინდა გარეთ დაათვარიელოთ."
   გაუწიდეს ბავშვებს დიდი ფეხსაცმელები და ბავშვებმაც ჩაიცვეს.
-მომყევით! თქვა ერთ ერთმა ასეთმა ადამიანმა და დასათვარიებლად წაიყვანა ბავშვები.
   შენობიდან გადმოვიდნენ და რაღაც მფრინავ მოწყობილილობებზე დასვეს. რომელიც ავტიმატურად იმართებოდა. თან ათვალიერებდნენ ყველაფერს და თან მათ უსმენდნენ რომლებიც ამ დროინდელ სამყაროზე იმფორმაციას აწვდიდნენ.
    "ჩვენი საშვალო სიცოცხლის ხანგრძლივობა 150 წელია. მე მაგალითად 56 წლის ვარ მაგრამ თქვენ გგავართ. რადგან აქ კანის დაბერება ცოტა შენელებული პროცესით ხდება. ასევე აქ არ არის  დაბინძურებული ჰაერი და სხვა მავნე ნივთიერებები რაც ადამიანის სიკვდილს იწვევს. აქ ყველანი ჯანმრთელები ვართ.შვქმენით მრავალი მოწყობილობა რის მიხედვითაც უამრავ რამეს ვქმნით. ეს მაგალითად არის გასართობი სახლი. ამ პლანეტზე ბევრნი არ ვართ ამიტომაც ეს უზარმაზარი სახლი მთელ ჩვენ მოდგმას ყოფნის. დაახლოებით მთელ პლანეტაზე 200 ადამიანი ვართ. ბავშვების ჩათვლით. აი ეს შენობა არის სასწავლო. იქ სწავლობენ 2დან 7 წლის ბავშვები. ხო მგონი მიხვდით, რომ  განვითარების დონე დაახლოებით 50 % გაიზარდა და ახლა მთელ ცოდნას ბავშვებს 5 წელში ვაძლევთ. ისისნი ირჩევენ თავიანთ საქმეს და უდარდელად ცხოვრობენ ჩვენს პლანეტაზე. გარდა ამისა არიან გამონაკლისები.რომლებიც დაბადებიდან 4 თვეში იწყებენ ლაპარაკსა და სიარულს. რაც დიდი ინოვაციების მომასწავლებელია ჩვენს პლანეტაზე. თუ კითხვები გაქვთ გისმენთ.*
    თან ამ მფრინავ რაღაცეებზე შემომჯდარები დაფრინავენ.