Against All Odds ✓

Kabanata 3

Kabanata 3

NAPAKO sa kanyang kinatatayuan si Sabrina nang makita ang pamilyar na bagay na hawak ng kanyang asawa. Hindi niya akalain na magagawa nitong makita ang bagay na ‘yon at sa hindi pa inaasahan na pagkakataon.

“H-hubby... I can exp—”

Hindi na niya nagawa pa na tapusin ang kanyang sinasabi at muntik na siyang mapatalon sa gulat nang bigla na lang nitong itinapon ang hawak na pakete.

“Fuck it, Sab! Ang buong akala ko ba ay nagkaintindihan na tayo? Akala ko pareho na tayo ng gusto? Anong kalokohan ‘to?”

Napatakip na lang sa kanyang bibig si Sabrina bago sunod-sunod na tumulo ang luha sa kanyang mga mata.

“I’m sorry. Akala ko rin ay handa na ako. Pero hindi pa pala.”

Sinubukan niyang lapitan ang asawa. Ngunit napailing ito at mabilis na humakbang palayo sa kanya. Tila may punyal na sumaksak sa kanyang puso nang dahil sa itinuran nito.

“So, all this time, it’s just me. Ako lang ang may gusto na magkaroon tayo ng anak. Baka naman ako lang din ang nagmamahal sa ‘ting dalawa?”

Napatungo si Tyler at napasabunot ito sa sariling buhok dahilan para mas lumakas pa ang hagulgol ni Sabrina.

Hindi niya kaya na makita ang asawa na nagkakaganito. And it’s all her fault.

“I’m sorry. Yes. I’m not yet ready to have a baby. But that doesn’t mean that I don’t love you because I really do. Hindi ako papayag na magpakasal agad noong inalok mo ako kung hindi,” paliwanag niya rito.

Dahan-dahan namang napaangat ng tingin si Tyler bago malungkot siyang nginitian at walang buhay ang mga mata nito na tumuon sa kanya.

“But you don’t love me enough.” Nalaglag ang balikat nito. “You should have just told me instead and I will understand. Still, you choose to make me believe in your lies and betray me.”

Bago pa siya makapagsalita ulit ay nanlulumo na nilampasan na siya ng asawa. Wala na siyang ibang nagawa pa kung hindi tingnan ang papalayo nitong bulto.

Gustuhin man niya na yakapin at hagkan ito ay hindi niya magawa. Dahil natatakot siya na baka ipagtulakan lang siya nito palayo.

Nang tuluyan na itong nawala sa kanyang paningin ay bigla na lamang siyang napaupo sa lupa at napaiyak.

TULALA lang si Sabrina habang nakatingin sa labas ng bintana ng mansyon nila. Alas-otso na ng gabi at hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Tyler. Alam naman niya na kailangan nito ng oras para mapag-isa. Pero hindi pa rin niya maiwasan ang mag-alala.

Noong sinubukan naman niyang tumawag sa kumpanya nito ay ipinaalam sa kanya ng secretary nito na si Rodel na hindi naman bumalik roon ang kanyang asawa. Kahit ang mga kaibigan nito ay tinawagan din niya. Ngunit walang nakakaalam na kahit sino sa kanila kung nasaan ba si Tyler ngayon.

“Ma’am Sabrina, nakahain na po sa mesa. Halika at kumain na po kayo.”

Nanatili lang ang kanyang atensyon sa labas ng bintana at hindi nagpatinag sa kanyang kinatatayuan.

“Mamaya na po, Manang. Hihintayin ko na lang po muna si Tyler,” walang gana niyang sambit.

Hindi naman nakaligtas sa kanyang pandinig ang paghugot nito ng malalim na hininga.

“Wala po akong alam sa kung ano ang tunay na nangyari at hindi naman ako magtatanong pa. Ang kaso lang ay hindi ka na kumain kanina. Baka magkasakit ka naman niyan kung magpapalipas ka ulit ng gutom ngayon. Kahit pa may hindi kayo magandang pagkakaunawaan ni Sir Tyler ay nasisiguro ko na hindi niya rin gugustuhin na magpalipas ka ng gutom,” wika ng mayordoma sa mababang boses.