Άλλη μια φορά που ο Joshua
Είτε την έσωζε
Είτε της έσπαγε τα νεύρα.
Αλλά αν κρίνουμε τα νεύρα σου τελευταία...
Πάντα είναι σπασμένα...
Πήρε τηλέφωνο.
Είπε.
Και έκλεισε.
Δεν ακουγόταν καλά.
Δεν ήξερε αν γελούσε
Η αν έκλαιγε.
Ήταν ψύχραιμη όμως.
Είχε βγάλει ένα μίνι φόρεμα
Με μωβ διακριτικό τούλι γύρω από την μέση της φουστας.
Αμανικο.
Με μωβ λουλούδια στο ντεκολτέ.
Έκανε δύο αντίθετες στροφές.
Για να το δοκιμάσει.
Δεν την περιόριζε καθόλου στη κίνηση.
"Δεν Είσαι καλά μωρή!
Χρειάζεσαι γιατρό!
Η και πελάτες!
Είσαι σαν πόρνη!"
Έσφιξε το πρόσωπο της
Και περιόρισε τις αισθήσεις της.
Ένιωθε καλύτερα!
Κάθησε στην καρέκλα της απέναντι
Από το μεγάλο customize καθρέφτη της.
Μια γκλιτερατη νεκροκεφαλη της χαμογελούσε.
"Ωρα για το μακιγιάζ Ούρσουλα!"
Σήμερα το λευκό στο πρόσωπο θα το παραλείψει.
Απλά μια ενυδατική κρέμα
και ένα make up στο χρώμα του
Ήδη ανοιχτού δέρματος της
θα είναι αρκετά.
Μωβ και λευκή σκιά και παχιά γραμμή eyeliner
Που κατέληξε σε ένα κλειστό τριαντάφυλλο.
Μαύρο με ασημένια σκόνη.
Κραγιόν σκούρο κόκκινο
Που έκανε τα αδιάφορα ανύπαρκτα χείλη της
Γεμάτα και ερωτικά.
" Πώς σου φαίνομαι Ούρσουλα;"
Καμία απάντηση δεν πήρε.
Μόνο ένα χαμόγελο!
Κάτι έλειπε...
Άνοιξε το συρτάρι δίπλα από τα καλλυντικά.
Και έβγαλε από μέσα δύο μπλε τούφες.
Χτένα.
μαύρα τσιμπιδακια.
Λακ.
Και σε λίγα λεπτά το μαλλί της ήταν πιασμένο
σε ψηλή φουσκωτη αλογοουρά.
Ακανόνιστη αλλά τέλεια στειρωμένη στη θέση της.
Και οι γαλάζιες τούφες
Κρέμονταν σκεπάζοντας τα αυτιά της.
Γλύτωσε τα βαριά σκουλαρίκια.
Και ο κόσμος την αποκρουστική θέα Τους...
Έκανε λίγο πίσω και κοίταξε το αποτέλεσμα.
Αυτό ήταν το πραγματικό της πρόσωπο.
Η τουλάχιστον ένα από όλα...
Ανάλογα την περίσταση....
Τα πρόσωπα...
Τις απειλές ή τις εποχές...
Μερικές φορές δεν είχε καθόλου...
Μόνο σκόνη και χοντρές γραμμές από κιμωλία
έβλεπε και θυμόταν...
