..."Hey küçük!"
Sesin geldiği yöne başımı çevirdiğimde sarı saçlı, belinde bukleleri olan çimen yeşili gözlerle karşılaştım.
"Bana mı dedin canım benim?"
"Evet bebeğim sana dedim. Yanıma yaklaşırsan sevinirim" dedi . Yav sanki bütün belalar beni bulmak zorundaymıs gibi hissettim birden sonra derin bir oh çekerek kıza yaklaştım. Bana elini uzattı. "Merhaba sevgili kız ben Selen." Tabii ben elimi uzatmaya hiç gerek duymadan ;
"Memnun oldum Selen'cim, ben de Sena" dedim.
Evet bu kız galiba okulda popülerdi çünkü o an herkes benim gibi başını sesin geldiği yöne çevirmişti ve pür dikkat bizi izliyordu.İsmini bilmediğim bu kızda gerçekten güzeldi ama gıcık olduğu bir yerlerinden belliydi.Hani yüzünden mi desem , konusmasından mı hiç bilemedim. Zaten aslında o an ki küçümseyen tavrıyla da zaten gıcıklığını ispatlamıstı.Evet evet bu kız gercekten gıcık ve kibirliydi.Yanındaki kızlarda aynı onun gibiydi,onun gibi olmasa zaten onlarla takılmazdı.Çunku herkes kafa dengi arkadaş isterdi.
"Canım galiba yenisin buralarda?" . Başımı aşagı-yukarı sallayarak "Evet" dedim.
"Hmm iyi o zaman seni bir daha Onur'un gözlerine öyle bakarken görmeyeyim, çocuğun içine düşecektin.Görgüsüz!" diye mırıldandı.
"Bi dakika şekerim şu Onur denen çocukla hiç bir âlâkam yok.Sadece çarpıştık."
"Kesin bilmeyerek olmuştur demi?" diye bir soru yöneltti şu an ilkokul çocukları gibi kavga ediyordu ve sinirimi de bozuyordu.Ona öldürücü bir bakıs attıktan sonra;
"Canım bilerek oldu ya çarpmak için fırsat arıyordum! Çok aşık oldum Onurcuğuma, ahh şu aşk acısı yok mu?". Bu alaycı tavrım onu bayağı sinirlendirmişti ve bu benim çok hoşuma gitmişti.Selen'in yüzündeki ifadeyi görünce de biraz kıkırdadım.Bana öldürücü bir bakış attıktan sonra "Kes sesini" diye çıkıstı."Özür dilerim madam." Eteğim uçlarını tutup dizlerimi kırdım.
"Hmmm bu halin hoşuma gitti,hep böyle kal şeker kız!"
"Canım sen kendini kraliçe,sultan,dünya güzeli,lidee felan mı sanıyorsun? Hayırdır yani noluyoruz?". Etrafımızdakiler bizi pür dikkat izlerken sesli bir şekilde yutkunup etrafı süzdüm.Neden böyle yapıyorlardı?
.Yanlış bir şeyde mi bulunuyordum acaba? Bütün gözler bana çevrilmisti o an ki sessizliği bir alkış sesi bozdu. Bu ses Onur denen az önce bana çarpan meteordan gelmişti.Selen'in yanına gidiyordu.Selen'in yanına giderken onu cok dikkatlı bir sekilde izliyordu.Yüz hatları gerçekten son derecede kusursuzdu.Onur;
"Aferin Selen yine buldun kendin icin sataşacak birilerini.Ben senle evde görüşürüm!" Çok ciddiydi.
'Evde mi görüşüceklerdi? Nerden tanısıyorlardı? Selen neden Onur'u önemsiyordu?'
Daha ilk günden kafamda deli deli sorular oluştu ve çok meraklanmıştım.
Onur yanıma gelerek "İyi misin?" diye sordu ve galiba o anda istemsizce elini suratıma götürdü.Böyle yakınlıklardan hic hoşlanmazdım.Ama bu yakınlık bana rahatsızlık vermedi. Gülümsedim.
"İyiyim"."Hani şu Selen senin neyin oluyor?". "Kardeşim ,öz kardesim oluyor baayan çok bilmiş"dedi. O an ikimizde kıkırdadık. "Seni çok kıskanıyor ama, bir sevgili gibi" dedim. Güldü, "Ahh evet öyledir". "Bu arada ben Onur " demeyi unutmadı. "Biliyorum,yani adını Selen'den duydum" dedim. "O zaman tanıştığımıza memnun oldum" Elini uzattı ve ben de elini sıktım bu taş meteorla böyle tanısmıstık.
Nedense ona karşı icimde tuhaf bir şey oldu. Ama bu 'hoşlanmak' değildi. Midemin kelebek mezarlığına dönmesiydi...
Onur'u her ne kadar sevsemde Selen'den nefret etmiştim.Hem de daha ilk günde.Hiç bu kadar çabuk nefret etmezdim...
