The Musician's Diaries

4, I would pray for a thousand years to love you one more time.

~part four~

One day later, in the middle of the night, I was in my room with the ballpen and a textbook in my desk, completely occupied for so many things. After the happenings in their Bar, I didn't ask question anymore. The next thing I know is that I was emotionlessly heading home with a taxi driver asking why am I crying. My thoughts were blanked, nakatitig lang ako sa librong binabasa ko, when that moment passed, hindi 'ko tinangkang kausapin ang mga tao sa bahay kahit na panay ang tanong nila kung bakit parang hindi ako maayos.

And this day, this day is their flight to hawaii, how would I remain calm, I-I don't exactly know where to start, dahil sa halip na ikompirma ko kung totoo 'yon, hindi ko na ginawa, masasayang lang ang oras ko. Isa pa, sinabi na sa akin lahat ni Nere, when I didn't respond she continue telling me about him and his disease, the band also visits him frequently and update him to what's happening to the bar and based on Nere, Jace updating him about me kaya alam niya kung nasaan ako at ano ginagawa ko, and what brokes me is that he's admitted to the hospital which is in San Pablo's one week ago that was the time I almost trip by the drunkers and he acted weird and then Jace said there is nothing wrong, that was the day I texted him to meet me, may sasabihin ako at 'yon nga 'yong huwag na siyang madalas sa school o kahit sa amin, pero walang ni isang reply ang dumating.

Hinintay ko pa naman, nagmukha lang pala akong tanga kakaisip na baka napagtanto na niya ang tama.

Funny isn't it? Funny because I decided to take a step backward, for him to move forward, and to meet the strings of somebody else. Kasi obvious naman, that night na parang napilitan lang siyang ihatid ako, I saw things glittering in his eyes while talking to that person. At gustong gusto ko siyang sampal-sampalin na pinagmukha niya akong tanga.

Ang sakit lang rin malaman na kung doon siya naka-admit, hindi malabong alam ni Kuya kahit na malawak ang ospital, lalo pa't maraming beses na d'on ina-admit siya.

Why did I search for that? but most of all, why I'm acting this way? Bakit hindi ko siya habulin? Nagtatalo man ang loob ko but I don't let my emotions control my actions.

Maraming messages ang galing sa kanila na nagpapaalam na aalis na nga raw sila at may stay-in ng isang linggo, importante daw iyon, ang sabi pa ni Jace na akala mo pipigilan ko sila dahil naka-caps ang salitang importante.

Alam ko na lahat, pero bakit naman kailangang itago? Ang hindi ko maintindihan, bakit wala man lang nagsabi sa'kin?

Hindi ako pumasok ngayon kahit na naka-uniform ako, pupuntahan ko ang ospital kung saan nagta-trabaho si kuya bilang assistant doctor. Bago 'yon, tiningnan ko ang page nila sa facebook nang makita ko ang new post nila tungkol sa event nga d'on.

May groupie pero kulang? Ang alam ko lahat sila kasama sila Nere at Ches. Ang wala lang ay si Yurey, Nere at siya. Mas lalo akong nabagabag, may hindi talaga sila sinasabi sa'kin, bakit ba ganito, ano bang mahirap ipaliwanag?

Hindi na ako nagsayang ng oras, napagdesisyunan ko na kagabi ang tungkol dito, dala ko ang bag ko, kahit labag sa loob ko ang pagliban sa klase, gagawin ko ito for once and for all.

Sabihin mang mukha akong detective sa kakahanap ng totoo, wala na 'kong choice.

Isang oras ang byahe papunta doon dahil sa traffic pero nakarating pa rin. I tightened the grip of the straps of my bag. Nagsimula akong umakyat sa main entrance ng hospital, tinungo ko agad ang office ni Kuya dahil nakapasok na ako dito. Pagpihit ko no'n ay hindi ako nabigo, he's with some patients, nakatayo siya patalikod sa akin at mukhang may kausap kaya agad kong sinarado, lumipas ang ilang sandali muli iyong bumukas, this time, mag-isa na lang siya at halata sa mukha ang gulat.