4. Bölüm- Aşk kokusu.

20 11 3
                                    

Vee yıllar sonra gelen o bölüm tam tamına 2 yıl önce yazmışım son bölümü şaka gibi!

Keyifli okumalar.

*

Ece ile Hüseyin yanımıza geldi.
Ece konuştu.

-Cemre kızım nerdesiniz siz yarım saattir sizi arıyoruz.

Emre ile birbirimize bakıp güldük.
Ece ne oldu der gibi kafa salladı.
Gülerek konuştum.
-Anlatsam inanmazsın Ece gel otur anlatayım.

Ece yanıma oturdu. Ege Hüseyin'e bakarak konuştu.

-Abi gel bizde dondurma alıp gelelim.

Ege ile Hüseyin dondurma almaya gittiler bende Ece ye olan biteni anlattım. Ece ağzı açık bı şekilde beni dinliyordu. Ve konuşmaya başladı.

-Ne yani sen Emre'yi öptün mü???

-Ya Ece o kadar şey anlattım takıldığın sadece bu mu?

-Tabiki bu kızım yıllar sonra ilk defa birini öptün sen!!

Annemin vefatından sonra kimseye karşı bi ilgi dahi duymamıştım. Sanki annemin ölüsüne ihanet ederim gibi düşünüyordum.
Düşüncelere dalmıştım Ece beni sarstı.

-Huuu kızım daldın yine

-Şey ya yok bişey

-Yoksaa başka şeyler de mi oldu burda Cemreee

-Ya of saçmalama kızım ya

Emreler gelmişti.

Yanımıza oturdular dondurmalarımızı yedik. Saatler sonra artık gitmeye karar vermiştim.
Ayağımdaki topuklularla yürümeye çok zorlanıyordum çünkü 5 saattir bu topukların üstündeyim. Ece ile Hüseyin kol kolaydı tutunacak kimsem kalmamıştı.
Emre konuştu.

-Cemre istersen benden destek alabilirsin anladığım kadarıyla o ayağımdakilerle pek yürüyemiyorsun.

Resmen içimi okumuştu çocuk.

-Şey ya evet tutunsam iyi olucak.

Emre'nin koluna girdim. Biraz böyle yürüdük ama ben hâlâ çok kötüydüm.
Sanırım Emre de bunu farketmisti.

-Cemre iyi değilsin gel otur şöyle bi.

Hüseyinlere seslendi.

-Abi siz gidin biz geliyoruz.

Banka oturduk. Emre ayağıma eğildi bir anda.

-Napıyosun

Cevap vermedi ayakkabılarımı çıkardı. Şaşkınlıkla onu izledim.
Daha sonra kendi ayakkabılarınıda çıkardı ve ayağıma giydirdi.

-Tamam hazırız gel.

Elini uzattı.

Şaşkınlıkla baktım.

-E sen?

-Ya boşver beni daha iyisin dimi şuan.

Gülümsedim.

-İnanamıyorum sana teşekkür ederim.

-Sürekli teşekkür etmene gerek yok güzellik gel gidelim bizde.

Benim ayakkabımı eline aldı ve yürüdük.

Yanağına uzandım. Ve öptüm. Göz kırptım.

-Teşekkür öpücüğü

Dedim.

Gülümseyerek konuştu.

-E sen böyle her teşekkürde beni öpüceksen ben her zaman yardım ederim sana.

Gülümseyerek ve şakalaşarak yolda yürümeye devam ettik.

Evimin kapısına gelmiştik.

Emre konuşmaya başladı.

-Geç geldik annen baban kızmasın.

Duyduğum şey karşısında ne diyeceğimi bilemedim. Hüzünle gülümsedim.

-Kızamazlar

Kahkaha attı ve konuştu.

-Ooo bana söz geçiremezler diyosun yaniiii

-Ben onları kaybettim.

Emre şokla gülmesi yarım kaldı.

-Ne, yani şey ben.

Sözünü kestim.

-Açıklama yapmana gerek yok ben artık gitsem iyi olucak.

Emre kolumdan tuttu.

-Cemre dur lütfen özür dilerim ben bilmiyordum.

-Ya yok

Konuşmama izin vermedi sıkıca sarıldı bana. Yarım saat böyle kalmıştık. Ağlamıştım, neden olduğunu bilmediğim bi şekilde ağlamıştım.

Emreden ayrıldığımda emre ellerinle yüzümü tuttu.

-Özür dilerim Cemre seni seviyorum.

Beni mi seviyordu..
Ne diyeceğimi bilmeden hızlıca eve gittim.
Kapıyı açıp eve girdim. Pencereden dışarı baktığımda Emre gitmişti.

Annem ve babamla olan tek resmime baktım onları çok özlemiştim şuan tek ihtiyacım olan şey onlardı sıkıca sarılıp öpmek istiyordum onları.

Cam kırılma sesi geldi. Hızla aşağıya koştum. Salondaki büyük pencerelerin biri kırılmıştı. Ardından silah sesi geldi.

*

4. bölüm sonuu.

Sizce devaminda ne olucak?

Oy vermeyi unutmayınız.

Sen Ve Ben Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin