🎮 Game Freaks 🎮

⏳ Sıradan Gün ⏳

Ama buradan kurtulmak da istiyordu. Ve içine doğru adımını attı...

⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳⏳

Changbin den:
Sınıfta oturuyorduk. Ben telefonum ile uğraşırken Felixie bana manyakça matematikten (?) bahsediyordu.

Felix:Sonra havada oluşan yüksek basınç ile-

Kafa salladım. He, hiçbir şey anlamıyorum ben.

Felix:Sen beni dinliyor musun.?

Kafamı kaldırıp ona baktım. Hemen kafa salladım.

Ben:Tabii. Dinliyorum.

Bana gözlerini kısarak bakmaya başladı. Gülümsedim ona. Bang~, Minho~, Seungmin~ ya da beni buradan kurtarabilecek herhangi bir varlık. İmdat.! ADAMIN BEYNİNİ YAKIYORLAR.

Felix:Pek inandırıcı değilsin.

Gülümsedim. Ne var inansan.!? Ne olacak yani.!? Bir yerin mi incinecek ya.!?

Ben:Ben kendimi inandırıyorum. Senin inanıp inanmaman senin seçimin olur.

Beni taklit ederken etrafıma bakındım. Ya beni bundan kurtaracak bir tanrı kulu yok muydu acaba.? Açık kapıdan koridorda gelip geçen kişilere bakarken Yeonjun'u gördüm. Hah.! İşte kurtarıcım.! Felix'e döndüm ve konuştum.

Ben:Felixie. Benim Yeonjun'nun yanına gitmem gerekli. Sen geldiğimde anlat bana şu uçakların yapısını. Okay.? Okay. Bye.

Diyerek hemen yerimden kalkıp koridora ilerledim. Yeonjun kalabalıkta yürürken hemen koşup yanına gittim.

Ben:Yeonjun!

Yerinden sıçradı benim ona seslenmele. Bana bıkmış bakışlarla baktı. Yeonjun'u hayattan bezdirdim, evet bunu yaptım.

Yeonjun:Niye sessiz sessiz geliyorsun Manyak.? Kalbime iniyordu.

Ben:Ayh ayh. Zannedersin kalp krizi geçirdin. Ayh.

Göz devirdi bana. Arkadaş seçimimi gözden geçirmem gerekli sanırım.

Yeonjun:Ne için geldin sen.?

Gülümsedim ona. Yaranma vakti. Hehe.

Ben:Ne~.? Hadi ama Yeonjun. Ben senin yanına hep bir amaç uğruna mı geliyorum.?

Kafasını olumlu anlamda salladı. Beni tanıyan zeki arkadaşım. Keşke bu kadar fazla tanımasan.

Yeonjun:Evet.?

Ben:Ayh iyi. Felix'in saçma uçak yapısı makalesini dinlememek için geldim.

Yeonjun:Kurban ben miyim.?

Kafa salladım. Ve çok zeki çocuk ya.

Ben:Evet.

Gözlerini kırpıştırdı. Hehe. Ben ve işlerim akıl sır erdilemez düzeyde.

Yeonjun:İyi madem. Bizimkilerin yanına gidiyordum. Sen de gel.

Gülümsedim. İşte benim bizimkilerden sonra en iyi kankam. Bizimkiler duymasın. Yeonjun'un koluna girdim ve yürümeye başladık.

Ben:Biliyor musun.? Felix'in böyle sayısal dehasını normal zamanlarda kullanamamasını anlayamıyorum. Saf ama zeki. Anlayabiliyor musun.?

Yeonjun:Konu Felix ve Soobin olunca hiçbir şey anlayamıyorum. İkisi de resmen aynı kişi. Aman tanrım o nasıl bir şeydir ya.?

Güldüm. Ne yapalım.? Bize de böyleleri düşmüş. Bizim müthiş seçimimiz.

Yeonjun:Aman ikisi de duymasın. Bir civciv ve tavşanla hiç kavga etmedim.