30 dk içinde geldim önce dershaneye gidip çantamı koydum sonra koşa koşa Burağın yanına donasa indim
Dükkan daha açılmamıştı dükkanı açtık dükkan boş olduğu için köşeye oturduk biraz konuştuk minnak minnak bakıyordu niyeti belliydi
yavaş yavaş dudağıma doğru yaklaşıyor..
Kapı sesi gelir...
Gelen emreydi ayrık gözlerini pörtletmiş bakıyordu Burak hiç çekinmeden"ne bakıyon" dedi
Emre bişey demeden dışarı çıkıp birini aradı galiba patrona ispikleyecekti burakla ben hemen işlem odasından görüntüleri silip dışarıya çıktık
Çok stres olmuştum
Onun işine zarar vermekten korkuyorum..
Burak kafamı göğsüne yatırdı "korkma bişey yapamaz" dedi ama onunda kalbi pıt pıt atıyordu ben korkmayım diye öyle diyordu
Burak haklıydı kanıtlayamaz dı biraz içimi rahatlattım kamp saati gelmişti ayrıldık o işe gitti ben dershaneye
...
Tüm gün test çözerken emre bişey yapamaz inşallah felan diyordum kendi kendime
Halbuki yapacaklarından haberim yoktu...
Tüm gün aynı düşünceyle dönüp durdum sonunda kamp bitti 9 saat dershane çok ağırdı ama dershane çıkışı burakla ilgilenmek tüm günün yorgunluğunu atıyor :)
Patron içerdeydi Burak çaktırmadan dışarı çıktı emre bize bakıyordu ve çok sinirliydi belliki patron burağa inanmış:D
Dudağıma yaklaştı kalp atışları duyuluyordu
Çenemden tuttu Yavaş yavaş yaklaştı Ve öptü
Bisey demedim dudağını çektikten sonra birde ben öptüm
Sarılıp ayrıldım patronun dikkatini daha fazla çekmemiz gerekiyordu
Ara sokağa benzeyen bi yerdeki nehir kırtasiyeye kalem almaya gidiyordum emre de çıktı ayrık gözlerinden sinir akıyordu kırtasiyenin olduğu boşluğa girdim ve Emre de ordan girdi o sokakta kırtasiyeden başka bişey yoktu kırtasiyeden bişey almayacağına göre gerçekten beni takip ediyordu
~nehir kırtasiyeye gidiyorum galiba emre peşimden geliyor ne yapıcam yanıma gel korkuyorum ✔️✔️ ___________________________________________
Mesajima ne zaman bakar bilmiyorum aradım ama galiba patron bakıyordu açmadı..
Emre yeterince boş biryere geçince kolumdan tuttu ve tehtid yağdırmaya başladı ben korkmuş gözlerle bakıyordum imdat diyecek oldum ağzımı kapattı ve boynuma yaklaşıyordu çırpınmalarıma rağmen kurtarılamadım..
Gözümu sıkı sıkı kapatıp çırpınıyordum
Birden emre durdu başımi eğip gözümü açtım emre yere yığılmıştı kafamı kaldırdım
Burak sinirli bı şekilde yerde yatan Emre'ye bakıyordu ben ağlıyordum şükür kurtulmuştum Burak hemen kollarını açtı uzun süre sarıldıktan sonra ambulans ve polis çağırıp beni eve yolladı sonradan dediğine göre gene ifadesini alıp bırakmışlar eve gidip burağın mesajı vaktinde görmesine çok şükür ettim ve uyumak ve bu günü wattpadd de paylaşmak üzere yatağıma girdim... ___________________________________________
Bugün gerçekten çok stresli bi gündü O kadar şey yaşadım gene bölüm yazma peşindeyim kendinize iyi bakın öptümm🤭
