ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ Μια νύχτα μαζί FANFIC

Η πρώτη μας φορά

 Ξύπνησε νωρίς, γύρω στις 6. Δεν είχε συνηθίσει να κοιμάται πολλές ώρες. Τα μάτια της έπεσαν πάνω του. Πόσο γαλήνιος ήταν! Του χάιδεψε απαλά τα μαλλιά και το μάγουλό προσπαθώντας να μην τον ξυπνήσει. Η αγάπη της για αυτόν ένιωσε να κατακλύζει τα σωθικά της. Ήταν ερωτευμένη μαζί του! Έκλεισε λίγο τα μάτια της προσπαθώντας να ξανακοιμηθεί αλλά συνέχεια τα άνοιγε για να τον παρατηρήσει. Ήταν πανέμορφος... και ο φύλακας άγγελος της!

Σηκώθηκε σιγά-σιγά και αφού ντύθηκε πήγε προς την κουζίνα. Ξεκίνησε να φτιάχνει πρωινό με ότι υλικά βρήκε στο ψυγείο. Της άρεσε πολύ να μαγειρεύει. Βέβαια στο μοναστήρι δεν είχε και μεγάλη ποικιλία, αλλά τώρα θα μπορούσε να εξερευνήσει περισσότερο τη μαγειρική της. Ύστερα από λίγο σηκώθηκε και ο Πέτρος τον είδε να ξεπροβάλλει. Την πλησίασε αγκαλιάζοντας την και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο "Καλημέρα. Πώς και ξύπνησες τόσο νωρίς;" την ρώτησε. "Δεν έχω συνηθίσει να κοιμάμαι πολλές ώρες" τον αγκάλιασε και αυτήν. "Εσύ τι κάνεις ξύπνιος τέτοια ώρα;"

"Άνοιξα τα μάτια μου και δεν σε βρήκα εκεί. Ήθελα τόσο πολύ να σε δω..."

Η Άννα γέλασε ελαφρώς "Μα ήμασταν συνέχεια μαζί χθες..."

Την φίλησε απαλά στα χείλια "Δεν έχει σημασία. Τώρα που σε βρήκα θέλω να σε βλέπω συνέχεια."

Η Άννα έστρωσε το τραπέζι και ξεκίνησαν να τρώνε το πρωινό που ετοίμασε. Της άρεσε αυτή νέα ζωή. Δυσκολευόταν λίγο να συνηθίσει χωρίς το πρόγραμμα του μοναστηριού αλλά ο Πέτρος έκανε το πρόγραμμα της πολύ πιο εύκολο. Αφού συζήτησαν για λίγο και έφαγαν, αποφάσισαν να βγούνε μία βόλτα. Σήμερα ο Πέτρος ήθελε να της δείξει το μέρος που μεγάλωσε. Την πήγε βόλτα στο σχολείο, στο πάρκο και γενικά στα μέρη που σύχναζε όταν ήταν μικρός. Ήταν κατενθουσιασμένος που την είχε μαζί του για να μοιραστεί τις όμορφες παιδικές του αναμνήσεις. Η Άννα από τη μεριά της ενδιαφερόταν τόσο πολύ να μάθει τα πάντα για αυτόν που συνεχώς τον βομβάρδιζε με ερωτήσεις.

"Πώς σου φαινόταν η δασκάλα σου;"

"Ήσουν καλός μαθητής;"

"Ποιο άθλημα σου άρεζε;"

"Πάντα ήθελες να γίνεις αρχιτέκτονας;" Οι συζητήσεις τους διαρκούσαν για ολόκληρες ώρες και ο Πέτρος μοιραζόταν τα πάντα μαζί της. Είχαν κάτσει πια για ένα καφέ δίπλα από τη θάλασσα. Κάθε φορά που αναφερόταν στα σχολικά του χρόνια και στη φοιτητική του ζωή, ήθελε τόσο πολύ να του κάνει την ερώτηση που την έκαιγε. Έτσι αποφάσισε να ξεκινήσει τη συζήτηση πιο διακριτικά.