ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ Μια νύχτα μαζί FANFIC

Η Ελισάβετ εγκαταλείπει το μοναστήρι

  Γεια σε όλους! Αποφάσισα να γράψω ένα ρομαντικό fanfiction για το Μαύρο Ρόδο μιας και έχω κολλήσει με το υπέρ ζεύγος😁. Η Ελισάβετ παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει το μοναστήρι, η προσαρμογή της στη νέα ζωή και η πρώτη της φορά με τον Πέτρο 😳. Λοιπόν προσπάθησα να το κάνω όσο ρομαντικό μπορούσα οπότε όπως καταλαβαίνετε στη συγκεκριμένη ιστορία ΔΕΝ υπάρχει Γεράσιμος, ούτε απαγωγή ούτε παρολίγον βιασμός της από τον Κροάτη. Αυτά, ελπίζω να σας αρέσει 🥰. Περιμένω τα σχόλιά σας.

_____________________________________________________________________________

Η Ελισάβετ γύρισε στο πατρικό της χωρίς να έχει ενημερώσει τον πατέρα της για την απόφαση της να εγκαταλείψει το μοναστήρι. Δεν ήταν ακόμα 100% σίγουρη αλλά ένιωθε ότι δεν μπορούσε πια να αφοσιωθεί στον στόχο της, να υπηρετήσει τον Κύριο. Όχι όταν το μυαλό της τριγυρνούσε πίσω σε αυτόν. Πώς θα μπορούσε να συνεχίσει να κάνει τα διακονήματα της και να προσεύχεται σαν κανονική μοναχή, όταν η σκέψη του, το άγγιγμα του... ακόμη και η μυρωδιά του κατέκλυζε το μυαλό της. Έκλεισε τα μάτια της και πήρε μία βαθιά ανάσα. Όχι ήταν σίγουρη για την απόφασή της! Η αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά της ήταν ακόμα πολύ ζωντανή από την ημέρα που την είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του. Ξανά έπαιξε τη σκηνή στο μυαλό της.

Ήταν το βράδυ μετά την κηδεία της μητέρας του. Η Νατάσα ήταν έτοιμη να φύγει όταν η Αλεξία της πρότεινε να κοιμηθούν μαζί. "Ελισάβετ σε παρακαλώ, μείνε θα κοιμηθούμε μαζί" της είχε πει και την είχε ακολουθήσει στο δωμάτιό της. Μία ενοχή σκέψη είχε κάνει την εμφάνισή της. Άραγε πώς θα ήταν να κοιμόταν στο κρεβάτι του Πέτρου; Να αγγίζω τα σεντόνια που ακουμπούσαν κάθε βράδυ το κορμί του; Σταμάτησε γρήγορα αυτές τις ακούσιες σκέψεις. Δεν ήταν σωστό! Ήταν μοναχή, δεν έπρεπε να σκέφτεται τον εαυτό της με έναν άντρα. "Ελισάβετ μου, ξέρω ότι δεν έχεις φέρει κάτι μαζί σου και μακάρι να είχα κάποια νυχτικιά να σου δώσω. Έλα όμως πάρε αυτές τις πυτζάμες, μην κοιμάσαι με το ράσο". Της έδωσε ένα μπεζ ανάλαφρο παντελόνι με μία μπλε κοντομάνικη μπλούζα.

Η Ελισάβετ χαμογέλασε "Σε ευχαριστώ πολύ Αλεξία μου. Όμως δεν είναι ανάγκη. Θα κοιμηθώ έτσι. Δεν είναι σωστό να φοράω τέτοια ρούχα"

"Όπως θέλεις... Αλλά να ξέρεις θα κλείσουμε το φως και θα γυρίσω από την άλλη, δεν θα σε βλέπω. Το πρωί που θα ξυπνήσεις μπορείς να φορέσεις το ράσο σου. Δεν θα σε ενοχλήσω". Της είπε η Αλεξία όσο πιο διακριτικά μπορούσε.