Öncelikle merhabalar ben yeter uzun zamandır burada yayınlamak istiyordum şimdi istediğim gibi oldu sizden sadece bu kitaba oy vermeniz birde güzel yorumlarınızı eksik etmemeniz şimdiden teşekkürler 》》
*olaylar ardında çözülecek bir benlik*
Merhaba ben Işık biraz aydınlatıcı olabilir .Aslında göründüğü gibi değildir. Annemin bana anlattığı kadarıyla;
Annem bana hamileyken doğuma daha 4 hafta kala gece yarısı 04.00 civarı uyurlarken ev sallanmaya başlamış ve tabi bunu ilk hisseden annem olmuş . Babam derin uykudayken annem ne yapacağını bilememiş eli ayağına dolaşmış yanına baktığında uyuyan babamı gördüğünde can havliyle kaldırmış . Babam soğuk kanlılığını koruyup güvende olabilecekleri bir yere geçmişler . Deprem anında güvenli olabilmesi için önceden tedbir almışlar . O zaman deprem 30 saniye sürmüş. Biraz daha oldukları yerde durmuşlar. Ev darma dağınık, duvarlar çatlamış haldeymiş . Kısa bir sür geçtikten sonra yüzlerce polis ambulans yardım ekipleri gelmiş. Ambulans sirenini duyunca annem dahada korkmuş babam ise soğuk kanlı kalmaya çalışsada kalamamış. Babam anneme sarılıp birlikte kalkmışlar ve yavaşça binadan çıkmışlar. Çıktıklarında gördükleri manzara kanlarını dondurmaya yetmiş. Yüzlerce yaralanan insanlar sedyelerle taşınıyor,bir çok insan cesetler başında ağlıyor, enkaz altında kalan insanları kurtarma çabası, bağırışlar ve yardım çığlıkları... Bunlar annemi derinden sarmış . Bir anda bi acı hissetmiş çığlık atmasıyla yere yıkılması bir olmuş . Suyu gelmiş . Babam o anda dolmuş gözleriyle baka kalmış . Annem acı içinde kıvranırken Babam Ne olduğunu anlamamış . Sonra annemin suyu geldiğini görmüş. Acı içinde kıvranan annemin başını dizine koymuş. Korku dolu gözleriyle anneme bakarak:
-"Dayan Yağmur dayan" etrafına bakınıp .
-"Ambulans yok mu? Yardım edin lütfen karım doğum yapıcak dayan güzelim, dayan Yağmurum" babamın acı bağışlarınızı duyup bi sağlık çalışanı yanlarına gidip:
-"Beyfendi lütfen kenara çekilin hemen müdahale etmem gerek."
Bunu söylemesiyle babam adama öfke dolu gözlerle bakarak :
-"Yağmur'u tek bırakmıyorum. Böyle müdahale edin ediyorsanız."
Adam sakince soru sormaya başlamış
-"Eşiniz galiba. Kaç yaşında?"
Babam titreyen sesiyle cevap vermiş:
-"25"
-"Bebek kaç aylık"
-"Doğuma 4 hafta vardı"
-" yani 8 aylık. Erken doğum yapıcak hemen hastaneye gitmemiz lazım."
Adam hemen elindeki telsizle
bulundukları yere bi Ambulans yönlendirmeleri isterken bi taraftan annemin nabzına bakıyordu .
-"Nabzı normalden çok düşük. Bilinci açık kalması gerek siz onu uzayık tutun lütfen bizimle kalması gerek ."
Babam bi taraftan ağlayıp diğer bi taraftan annem uyanık kalsın diye konuşuyormuş . Kısa sürece Ambulans gelip annemi sedye ile ambulansa bindirip hastaneye vermişler hemen ameliyathane almışlar. Babam 3 saat boyunca ameliyat kapısı önünde oturup ağlamış kendini duvarlara vurmuş , yumruklamış . 3 saat sonunda ameliyat kapısı açılınca Babam koşarak durumumuzu öğrenmek için doktorun yanına girmiş. Babam doktora baya soru sormuş lakin benim doğum sırasında kalbimin durduğunu ve zar zor kalbinim geri döndürdüklerini söylediğinde yıkılmış bi şekilde soru sormaya devam etmiş . Doktor bir süre belki aylarca küvezde kalabileceği söylemiş . Ama buna da şükrediyormuş.Belki hiç geri dönemeyecekmişim . Annem ameliyathaneden çıkarılıp normal odaya alınmış ve bir süre uyutmuşlar . Uyandığında ilk beni sormuş . Babam bir süre bekledikten sonra annemi bulunduğum yere getirmiş ben orada küçük küvette yatarken saatlerce beni izlemişler. Bir süre sonra annem hastaneden çıkmış lakin ben o küvezde 1 ay boyunca yatmışım bu bir ay boyunca beni ziyaret etmeyi eksik etmemişler gelip gitmişler . Sonra benimde gitme vaktim gelmiş annemler beni alıp yeni evimize götürmek için yola çıktıklarında benim daha ismim olmadığı hatırlamışlar . Eve geldiklerinde uzun uzun düşünmüşler. Karanlık bi zaman da doğduğum için ve hayatım karanlıkta bi dönemlerden geçmemesi için bu ismi vermişler. Ama bilmiyorlardı ki hiç ummadığımız ve güzel olmayan şeyler ile karşılaşacaktım.
Bunca şeyin üstünden 19 yıl geçmişti.
Ve bu 19 yıl boyunca bazı bilmediğim ve halada çözemediğim bi sebepten dolayı ailemle şehir şehir dolaşıp o bulunduğum şehirlere adapta olabilmek için uğraşarak geçti . Şu ana kadar 9 şehir değiştirdik . İşte şimdi 10.suna hazırlanıyorduk . Hayat sanki benimle oyun oynuyordu. Bilmediğim anlamadığım ve beni zorlayacak bir şey için yapıyordu bunu.
_ _ _
Tekrardan merhabalar biraz kısa oldu farkındayım bu benim ilkim olduğu için kısa lütfen maruz görün ama eğer beğenilirse 2 bölüm bundan daha uzun olucak isterseniz ilerleyen zamanlarda kitap karakterlerini tanıtıcam buradan
Kapak hakkında konuşmak gerekirse eğer kitap beğenilirse . Kapağını ben kendim çizip tasarlıcam...
İnstagram: the_ytrww
Kitap instagram: karanligin_aydinligi_officall
