Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biraz sen biraz da gökyüzü.
Evet sevgilim o çok sevdiğin gökyüzü. Ve çok sevdiğim sen ikiniz de şu an aynı yerdesiniz. Neden beni de götürmedin. Hep söylerdin ya seni her şeyden çok diye. Yalan sevgilim gökyüzüne olan aşkın hiçbir şeyin önüne geçemez. Onun için gitmedin mi oraya. Ama ben senin için gelicem oraya. Gökyüzüne buradan da doyabilirim. Ama sen.
Burada olsaydın çok kızardın öyle değil mi? Elimde tuttuğum bu jilet... Ahh... Bunun için ne kadar da kavga etmiştik. Beni bu illetten vaz geçiren senken neden yaptın bunu. Buna sebep olan o aileni öldürmek için o kadar yanıp tutuştum ki inan... Ama orada yanyana olursunuz diye yapmadım. Aynı havayı bile solumamak için ölümü seçmişken ebedi hayatta yan yana olmanızı istemedim sevgilim.
Ah be sevgilim... Bu kadar hayata bağlamışken hayatım olmuşken nasıl da bir anda çekip gidebiliyorsun ha...
Bak o çok sevdiğin aynanın karşısındayım. Evet evet... Hani şu her derdini anlattığın sabahları o güzel yüzünü gören aynanın senden önce ki tek arkadaşım dediğin o aynanın. Ne kadar zor biliyor musun? Seninle karşısında beraber durduğumuz bu aynanın karşısında durmak ne kadar zor biliyor musun?
Ölmeme neden izin vermedin sevgilim... Neden o lanet acıları çekmeme göz yumdun...Oysa ne kadar da yakındım sona... Bunları yaşatmak için miydi hepsi? şimdi daha yakınım sona.
Aslında... Ufak bi keskin metalle yapmayacağım bu bitişi. Bütün çabanla kurtardığın o 7 senemi sadece ufak bir metalle heba etmeyeceğim. Senin aksine...
Bir uçurum eşiği... Ah hayır. Etrafa dağılmış parçalarım sensiz bir hiç olan parçalarım... Bir silah. Kalbimden mi vurmalıyım kafamdan mı? İkisinde de sen varken bunu yapamam. Peki ya yanarak ölsem. Bu yakışır mı bitişimize ha sevgilim.
Benden senden aşkımızdan geriye sadece küller kalsa...
Zümrüdüanka gibi doğar mıyız yeniden? Yoksa rüzgar uçurur ve tamamen yok mu oluruz? Peki ya ruhlarımız sevgilim. Ruhunda gider mi ruhumdan?
Her şey gider değil mi sevgilim. Geriye sadece hiçlikler kalır. Bitişimizi bir ateşle de yapmayacağım sevgilim. O çok sevdiğin mavilikte bırakacağım son izlerimizi.
Üzgünüm sevgilim bu yoldan dönmem için ne zehir ne de panzehir kaldı... Bu sonu sen yarattın ve ben sadece senin kulunum geriye sona adımlamak kalıyor...
Mavi sardı dört bir yanımı sevgilim. Aklımda yüzün, dudaklarımda adın, dört bir yanımda öldüğün mavilik. Son nefesimi dudaklarında vermek isterdim. Şimdi ise o çok sevdiğin maviliğin içinde nefeslerim son buluyor.
Bir beden daha gitti bu dünyadan. Bir ruh daha hiçliğe kavuştu. Bir aşk daha bitti. Ve bir zehir geçti bu dünyadan panzehiri zehirlenen...
