bir ses, belki fısıltı..
kulak kesildiğimde söylenen hep aynı. güç ancak özdedir, derinliğin sığlığını yaşadığım bir kafada öze inmek ne sancılıdır. bozuk bir piyano, notalar kafiyeli, dönüp duruyor çark, ağrılı bir şiire konu olmuş o kadınım.
parmaklarım hareketli, bağımsız bir dizede çomak tutan yabancı.
kelimeleri parçaladığımda kırmızı bir iple ruhuma doluyorum. kırmızı, vahşete çok yakın bir teselli gibi.
göz yaşlarımı tenime dikişle tutturuyorum, bir daha kımıldayamasınlar diye.
hain bir kukla beynimin içinde dans ediyor.
burnu hafif uzamış çirkin suratlı pinokyo, yabancının odasında dolaşan kadın ruhlu kız çocuğu.
anlamı aradığımda anlamsızlaşan bir dünyada başrolü oynuyorum.
susmasam bitmez, ipi kesiyorum.
sallansın yabancının ruhu.
