ချစ်ခဲ့မိိလို့မှားတယ်လို့ခံစားနေရပေမယ့်
ချစ်မိခဲ့ထိုအချိန်တွေကအပြစ်မှမရှိခဲ့ပဲ....
ရှည်လျားတဲ့တစ်နေ့တာကို ဖြတ်သန်းရတာ ပျင်းစရာကောင်းတယ်။အပြင်ထွက်ဖို့ခေါ်နေတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကိုငြင်းပြီး
အိမ်ထဲမှာပဲပေတေကာနေနေမိတယ်။
Lisa စောစောြပန်လာခဲ့ရင် သူအိမ်မှာမရှိဖြစ်နေမှာစိုးလို့
အိမ်နောက်ဘက်ကိုတောင်မသွားပဲနေတာ။
အဒေါ်ကြီးချက်ပေးတဲ့ နေ့လည်စာကိုစားတော့လည်း
Lisa ကိုသတိရနေသည်။
" LiLi ထမင်းဘူးယူသွားလား အဒေါ် "
" သူဌေးLi ကဘယ်တုန်းကထမင်းဘူးယူဖူးလို့လဲ"
" ဟုတ်သားပဲ "
" သူဌေးLi ကအဆာခံမယ့်သူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး၊
မမလေးသာစားပါ "
သူနဲ့ Lisa ကြားမှာ ဘာမှဘာမှဖြစ်မထားပါပဲ
Jennie စိတ်ထဲမှာ Lisa ကိုတွေ့ချင်နေသည်။
မနေ့က အမေတို့အိမ်ကိုလိုက်ခဲ့ပေးလို့ ကျေးဇူးပါပဲ လို့
ေြပာချင်၍လား။ မနက်ကမတွေ့လိုက်ရ၍လား။
သို့သော်လည်း Lisa ကနောက်ကျမြဲတိုင်းနောက်ကျသည်။
ညနေဘက် အဒေါ်ကြီးပြန်သွားချိန်ထိ Lisa ပြန်ရောက်
မလာသေးဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ညစာစားချိန်ထိရောက်လာတယ်။
Lisa ြပန်မလာတော့ဘူးလားတောင်ထင်မိသည်။
Jennie ဆိုဖာပေါ်မှာခဏလေးအိပ်ပျော်သွားချိန်မှာ
အိမ်ရှေ့ကကားဟွန်းတီးသံကြောင့်လန့်နိုးသွားရသည်။
" LiLi ြပန်လာတာထင်တယ် "
Jennie အိမ်တံခါးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
အိမ်ဘက်ကိုလျှောက်လာတဲ့ Lisa ကိုတွေ့ရတယ်။
" ပြန်လာပြီလား LiLi"
သူ့အသံကိုကြားမှာ တံခါးဝမှာသူရပ်နေတာကို
သတိထားမိပုံရတယ်။ သူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး
ခေါင်းညိမ့်ကာအထဲကိုဆက်လျှောက်သွားခဲ့တယ်။
Jennie အိမ်တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီးနောက်ကလိုက်ဝင်
သွားတာကိုထူးဆန်းသလိုနဲ့သူရပ်နေတာကြောင့်
Jennie လည်းရပ်လိုက်သည်။
" ငါ့ကိုေြပာစရာရှိလို့လား Jennie Kim "
" ထမင်းရော "
YOU ARE READING
Nothing
Fanfictionအတူတူဆိုရင် နာကျင်စရာရော ပျော်ရွှင်စရာရော မျှဝေလို့ရတယ်တဲ့ ဒါကို ကံကောင်းတယ်လို့ဆိုမလား အနည်းဆုံးတော့ စက္ကန့်တစ်ချက်ရွေ့တိုင်းမှာ သူ့ကိုချစ်ခွင့်ရနေလို့ ပျော်ရွှင်စရာလို့ထင်တယ်....
