"အဲဆို...ကၽျႏၼတို႔ကိုၾသားျခင့္်ပဳပါအုႏ္းေဒါကၱာ"
"ေကာင္းပါပီ..ေဒၚပႏ္းခ္ယ္"
ေဆး႐ုံအဝငၥနားေလးမြာ၊အခ္ိဳ႕လူေၾတရဲ့စကားသံကိုကၽျႏ္ေတာၷားျစင့ၼိလိုက္သၫ္။သူတို႔ၾကည့္ေ်ပာေနတဲ့ဘကၠိဳကၽျႏ္ေတာႅိဳက္ၾကည့ၼိလိုကၱယ္။အမ္ိဳးသမိီးတစ္ဦးရဲ့မ္က္ႏြာကတၫ္ၾကၫ့္ေအး်မတဲ့မ္က္ႏြာထားပိုငၧိဳင္။ထိုးအမ္ိဳးသမီးရဲ့ေဘးကအညိဳေရာငၧံပင္၊ အညိဳေရာငၼ္ကႅဳံး၊မ္ကၡဳံးေလးမထူမပါး၊ႏူတၡမ္းေလးကလဲ..ေအရာငၼတငၴားတာတိုင္အနီေရာင္ေျစးေျစးေလး၊ႏြာတံေလးကလုံးလုံးခၽျႏၡၽျႏ္ေလး၊အရပ္ေလးကလဲ5"8'ရြိမယၳငၲယ္။အသကၠေတာ့20ေက္ာ္ေလာက္ေတာ့ရြိမယ္။ကၽျႏ္ေတာ္ေၾတးေနတုႏ္းမြာ၊ေနာကၠလူတခ္ိဳ႕ေက်ပာလိုကၱဲ့စကားက...
"မိတုပ္..အဲတာက။ေတာ္ဝငၼဟာမ္ိဳးႏျေယၠဒါ်မတၸႏ္းခ္ယၷဲ႔မဟာသကၸႏ္းမလား"
"ေအး..ဟုတယ္ေလ။ဘာဖစႅိဳ႕လဲ။"
"ေဆး႐ုံကိုဘာလာလုပၠ္တာလဲ။"
"အဲတာေတာ့.က္ဳပႅဲမသိဘူး..အဂ္ါါေနတိုင္းလာတာ..က္ႏၲာ.က္ဳပႅဲမသိဘူး၊ အကိုသကၸႏ္းကိုလာ်ပတာထင္သၫ္။"
အဂ္ါေန႔တိုင္းလာေနက္တဲ့လား၊က္ေနာ္ရငၴဲဘာဖျစ္သားမြႏ္းကိုမသိလိုကၻဴး။ဝမ္းနၫ္းၾသားတာလား၊သနားမိၾသားတာလားဆိုတာ၊ကၽျႏ္ေတာၥိတၳဲေဝျခဲမရ။ကၽျႏ္ေတာ္ၾကည့္ေနတုႏ္းမြာပဲ၊ေအရြ႕ကအရေပၠလးကဘယ္ေရာၾက္သားမြႏ္းမသိလိုက္။ကၽျႏ္ေတာ္ေနာကၱခါေလာက္ေတာ့်ပႏ္ေၾတခ္ငၲယ္..သက္။
"အကိုလငၡ..။"
"ဟမ္"
"အကိုဘာေၾတ..ေၾတးပီ၊ေငးေနတာလဲ။"
"ဟမ္..အာ..ဘာမြမဟုဘူး။ၾသားက္မယ္"
အကိုလငၡရယ္ က္ေနာ္သိတာေပါ့၊အကိုမ္ကႅဳံးကၽၾတၱမတက္ၾကည့္ေနတာ၊ေဘးကက္ေနာ္သိတာေပါ့။စိတၳဲမြသာေ်ပာလိုကၱယ္။
............
"သား..လငၡ။"
"ဟုကဲ့..ေအဖ။"
"ေအဖၾသားၾကည့ၡိဳင္းတဲ့..လူနာကိုေၾတ႕ခဲ့လားသား။"
"ဟုကဲ့ေၾတ႕ခဲ့တယ္၊ ေအဖ။"
ေအဖလူနာကိုလဲကၽျႏ္ေတာ္ေၾတ႕ခဲ့ပါသၫ္။ၿပီးေတာ့မိႏ္းေကလး႐ူံးေအာေငႅြအာငၲဲ့..သူကိုလဲကၽျႏ္ေတာ္ေၾတ႕ခဲ့ရသၫ္။
YOU ARE READING
ဘိုးငယ်လေးရဲ့ဒဏ္ဉာရီ(Ongoing)
Historical Fiction1987ခုနှစ်... စာအုပ်စင်က အိုဟောင်းနေတဲ့စာအုပ်လေးတစ်အုပ်~~ အသေချာပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ကျွန်တော်အဘိုးငယ်လေးရဲ့စာအုပ်လေးပေါ့ စာအုပ်ကြားထဲလေးထည့်ထားတဲ့စာရွက်လေးက ကျွန်တော့်စိတ်ကိုဖမ်းစားနိုင်တယ်လို့ပြောရမည်။ အဲစာရွက်လေးထဲမှာရေးထားတာက.....
