Caught by the Fire

Kabanata 1

Kabanata 1

Lemonade

Nakaharap ako sa malaking salamin sa aking kuwarto. Matapos maligo sa malaking bathtub na puno ng mga rose petals at nangangahalimuyak na mamahaling luxury oil ng Diptyque. 

Kanina pa ako nakauwi sa mansion at ganoon parin ang inis ko sa lalaking iyon. I don't recall ever being friendly to people who blatantly speak shit, and he is no exception. Malapit ko na ngang isumbong iyon kila Mommy at Daddy, pero napag-isipan kong h'wag nalang. I'll deal with him, once we see each other again.

Hindi ako pamilyar sa kanta at sayaw nila kanina sa kanilang piyesta. Ni-research ko pa sa aking iPad 'yun. Flamenco dance pala ang tawag doon sa sinayaw ng babae kanina. At nalaman na ganoon mag celebrate ang mga Latin American. Teka, so mga Latin American sila? Anong ginagawa nila dito sa pilipinas? 

Oh, well. It shouldn't be running through my mind since I was insulted by someone...asshole there. Tumutugtog ang isang classical instrument ni Bach habang ginagawa ko ang aking night skin care routine gamit ang iba't ibang brand ng skin cares. Tumawa ng malakas si Lexie ng i-kuwento ko sa kanya ang nangyare kanina. 

I contacted her as soon as daddy handed me my phone. She responded fast because she feared Orlon had kidnapped me! That is why I am unable to reach her. However, the truth is... Orlon did get me into a major mess. Which brings me to this...boring...province.

"What did he say ba? Baka naman tinarayan mo at ganoon ang nasabi sa'yo?" she was still laughing.

Suminghap ako. "So, what if tarayan ko siya? May ganoon na siyang karapatan para sabihing arogante ako? Ako pa, huh." 

"Alam mo naman ang mga tao r'yan, Marina. Simpleng galaw lang ng hindi kilala ay pag-iisipan na agad ng masama! Baka yun ang first impression niya sa'yo at na voice out niya lang, kaya mo narinig?" 

"He is stupid!" sambit ko. "Sinabihan ko pa siya na magaling ang naging performance nila. At wala siyang thank you! He's the one who's arrogant and very proud!" humalukipkip ako.

Kalahati ang ngisi ni Lexie ang nakikita ko sa screen ng aking iPad.

"What's his name?" tanong niya.

Iritado ko siyang binalingan sa screen. 

"Hindi ko alam." pero I'm sure, I heard his name being shouted by the girl earlier. Hindi ko maalala! Hindi naman importante. At bakit naman tinatanong ito sa akin ni Lexie?

Naningkit ang mga mata niya ng makita ang ekspresyon kong ganoon parin. Bumuntong hininga siya.

"How cold!" 

Tamad kong itinuon ang tingin sa mga kuko ko. 

"What do you expect? He will introduce himself after insulting me?" tumataas na ang boses ko pero napigilan ko na umirap.

She whistled. 

"But you told him your name! Paniguradong makikilala ka no'n pagnakita kayo ulit." 

"Edi mas mabuti, at ng sa maipakita ko ang sinasabi niyang ugaling arogante na meron ako!" 

Lumaki ang mga mata niya.

"Mag ri-revenge ka? Ipapatumba mo? Naku, masama 'yan! Baka ikaw pa ang madehado at balita ko, grabe daw pumatol kapag probinsiyano. Baka umuwi kang luhaan--" I cut her off.

"Oh, Lexie stop! That's not what I intend to do. Plus, that probinsiyano will take a mouth full of insult from me, and I don't care if grabe siyang pumatol! Basta mapahiya ko rin siya, ganoon!" hinawi ko ang buhok ko sa inis.

Humagikhik siya. Umiling ako sa kanya.

"Lets see..." nanunuya ang boses niya.

"At kapag nagkita kayo ulit tanong mo ang name--" I cut her off again.