nct reaction 𖥔 ּ ִ 𖦹

ະ﹢ ˖ sungchan

Garajınızda çömelmiş, Sungchan'ın bisikletine yakından bakıyordunuz. Yakınlığının kesinlikle farkındaydınız - bisikletin diğer tarafında, sizden sadece birkaç santim ötede çömelmişti.

Garajın sıcak, tozlu yarı karanlığı her şeyi samimi hissettiriyordu. Elektrik.

"Peki hasar ne? Tamir etmesi ne kadar sürer?" Sungchan sordu.

Değişmesi gereken birkaç fren balatası dışında neredeyse yeni kadar iyiydi.

"Sanırım bugün gerçekten halledebilirim-" diye başladın kendini durdurmadan önce. Kalbin donuk bir çift gümbürtü attı. Sungchan'ı tekrar görmen gerekiyordu - bu tek sefer olamazdı.

"Eğer..." dedin alt dudağını ısırarak. "Bir yalama boyadan zarar gelmez..."

"Ya da bilirsin, bazı yeni lastik kulplar..." diye ekledi Sungchan, sesi titreyerek.

Bisikletin çerçevesindeki boşluklardan bakışlarınız buluştu. Sungchan'ın gözleri çarpıcı bir çikolata kahvesiydi, geniş ve tam karşınızdaydı. Nefes bile almadan ikiniz de yavaşça ayağa kalktınız, göz temasınızı asla kesmediniz.
"Sanırım her gece geri gelmek zorunda kalacaksın," diye nefes verdin.

Sungchan, "En az bir hafta diyebilirim," diye ekledi.

Heyecanını gizleyemeyerek dudaklarının kıvrıldığını hissettin. Görünüşe göre Sungchan manyetik çekimi tıpkı senin ona karşı hissettiğin gibi sana doğru hissediyordu.

"Pekala," dedin, göz kırparak onun iri ellerinden birini avuçlarına alarak, parmaklarından aşağı kıvılcımlar saçarak, "Bu güzel elleri kirletmenin zamanı geldi."

Sungchan gülümsedi ve seni kendine doğru çekti. "bekleyemem."