Το Νυστέρι του Θανάτου

Κεφάλαιο 4

Ο Νταν στέκονταν έξω από το γραφείο του εισαγγελέα. Όταν τον είδε, έδειξε τη δυσαρέσκεια του.

<< Δεν κουράζεσαι να λέμε συνέχεια τα ίδια;>>

Τους είπε ενώ μπήκε μέσα. Ο Νταν τον ακολούθησε στην υποδοχή. Η γραμματέας τους καλημέρισε και τους ακολούθησε στο γραφείο.

<< Να φέρω καφέ;>>

Ρώτησε ευγενικά.

<< Μην κάνεις τον κόπο. Θα φύγει πολύ γρήγορα.>>

Είπε χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά πίσω του. Άφησε την τσάντα του στην άκρη και έβγαλε το μπουφάν του. Ενώ η γραμματέας του έφυγε διακριτικά κλείνοντας την πόρτα.

<< Πόσες φορές θα μου έρθεις στο γραφείο παρακαλώντας για το ένταλμα;>>

Είπε και έκατσε στη θέση του κοιτάζοντας τον με απάθεια.

<< Τι νομίζεις πως είναι το ένταλμα; Κάποιο προϊόν στα ράφια καταστήματος;>>

Ο Νταν του πέταξε το φάκελο στο τραπέζι, αλλά ο εισαγγελέας δεν μπήκε καν στον κόπο να το κοιτάξει.

<< Τι μου έφερες αυτή τη φορά; Κάποια από τις θεωρίες σου; Σου είπα πως χρειάζεσαι ένα πολύ τρανταχτό στοιχείο...>>

<< Άμα κάνεις τον κόπο να κοιτάξεις τον φάκελο, θα δεις ότι τα στοιχεία που βρήκαμε είναι πολύ σημαντικά.>>

Ο εισαγγελέας με το απαθές βλέμμα του, πήρε τον φάκελο και τον άνοιξε. Η έκφραση του άλλαζε από σελίδα σε σελίδα. Είχε χλομιάσει.

<< Ξέρουμε και οι δυο μας πως πλέον δεν μπορείς να μου αρνηθείς το ένταλμα. >>

Είδε τον εισαγγελέα να καθαρίζει αμήχανα τον λαιμό του καθώς με το ένα του χέρι άφηνε τον φάκελο, ενώ με το άλλο χαλάρωνε τη γραβάτα του. Ένιωσε τρομερή ικανοποίηση όταν είδε αυτό το αυτάρεσκο ύφος να εξαφανίζεται από το πρόσωπο του. Όταν πήρε το ένταλμα στα χέρια του γύρισε και τον κοίταξε με ανασηκωμένα τα φρύδια.

<< Μην κάνεις καν τον κόπο να τον ειδοποιήσεις. Η ομάδα μου είναι ήδη εκεί.>>

Τον είδε αγχωμένο να κοιτάζει το κινητό του που είχε τόση ώρα στην τσέπη της ζακέτας του. Έφυγε με ένα χαμόγελο αφήνοντας τον να τα βγάλει πέρα μόνος του με αυτόν που τόση ώρα τον έπαιρνε τηλέφωνο.