Arc(2.9)

645 47 4
                                    

(Unicode)

"ကံထူးမြိုင်ဒါမင်းသားနှစ်ယောက်ပေါ့"

"မင်းငါသားတွေကိုမထိနဲ့"

"ကံရာ...အခုမင်းကငါလက်ထဲမှာနော်လေသံလေးကိုလျော့သင့်တယ်"

"သူရိန်...မျိုးမစစ်ကောင်"

"အိုဟို....ဒီမျိုးမစစ်လေးကမင်းတစ်ချိန်ကအရမ်းချစ်ခဲ့တဲ့
ရတီရဲ့ခင်ပွန်းတစ်နည်းအားဖြစ်ရတီကိုသတ်ခဲ့သူပေါ့ဟားဟား"

"စောက်ရူးအရူးကောင်"

"ဟုတ်တယ်...ငါရူးနေတာငါရူးတာလည်းငါဆူးငယ်ပေါ်မှာချစ်မိလို့ဘဲငါရူးတာငါဘာများမှားသွားလို့လည်းဘာလို့ဆူးငယ်ကငါကိုမချစ်ရတာလည်းတောက်...အဲ့ဒါမင်းကြောင့်ကံထူးမြိုင်အဲ့ဒါမင်းကြောင့်"

စောနကရယ်နေသူမှအခုတော့ထငိုလာလေ့ရဲ့စကားပြောနေသည်မှာလည်းအရှေ့အနောက်အစီအစဥ်မကျတော့ပေ...

ကံထူးမြိုင်လည်းသူရိန်အကြောင်းသိထားပြီးပြီးမို့...သူသားတွေလွှတ်ဖို့တွက်....

"ဟုတ်တယ်....ငါကြောင့်ငါကြောင့်ဖြစ်တာမလို့ငါသားတွေကိုတော့လွှတ်ပေးပါကွာ"

"လွှတ်ပေးရမယ်ဟုတ်လား...ဒီကောင်းလေးတွေကိုလား"

သူရိန်ကပြောရင်အထွေးလေးရဲ့ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားတဲ့အဝတ်စလေးကိုချွတ်လိုက်တော့

"ဦးရိန်...ဦးရိန်သားတို့ကိုလွှတ်ပေးပါအီးဟီး"

"ဟားဟားလွှတ်ပေးရမယ်ဟုတ်လား....မရယ်ရတဲ့ဟာသဘဲကွာလွှတ်ပေးစေခြင်းရင်အစထဲကငါမဖမ်းတော့ဘူး"

"သား...သားတို့မှာဘာအပြစ်ရှိလို့လည်းဘာအပြစ်..."

"အပြစ်လာတိတ်ရှိတာပေါ့အဟက်...မင်းတို့မွေးဖွာလာတာအပြစ်ဘဲလေအဟက်"

"မဟုတ်ဘူးငါသားတွေမှာမရှိပါဘူးငါမှာသာအပြစ်ရှိတာပါ
ငါကိုဖေးမပေးတဲ့ဆူးငယ်ကိုရတီထက်ပိုချစ်ခဲ့မိတဲ့ငါမှာသာအပြစ်ရှိတာပါငါသားလေတွေကိုတော့လွှတ်ပေးပါ"

"ကျွတ်...ကျွတ်...ကျွတ်ဟက်...သနားစရာလေးဘဲ"
"ဒါမဲ့မင်းတို့ကံကြမ္မာကိုငါဆုံးဖြတ်မှာမဟုတ်ဘူး"

Baby SystemWhere stories live. Discover now