12 yaşımdan beri sevdiğim çocuğa açılmıştım. Ama utanmıştım da yanaklarım al al olmuştu. Sonra işte bana ben de seni seviyordum falan dedi, ay ben bir mutlu oldum görseniz...
Neyse bu çocuk da birkaç gün geçmeden bıraktı. Ben hiç üzülmedim zaten güçlü olmalıyım değil mi?
Okulun açılmasına az kalmıştı; 13-14 yıllık kardeşlerimin hepsini özlemiştim . Hepsinin böyle teker teker sıkacaktım yanaklarını hele Elvin'in oyyy!
Ha, o bahsettiğim kardeşlerimi söyleyeyim;
İlk Elvin, bu kız küçüklüğünden beri biraz tombul ve iri. Ama o benim neredeyse 3-4 yaşımdan beri kardeşim. Çok fazla zeki ve olması gerektiğinden fazla ve cırtlak sesli ama çok iyiyiz. Kavgamız hiç olmadı denilebilecek kadar az.
Imm, ikinci olarak da Eylül. Bu kız benim muşmuşum ya...
1. sınıfta yumurtamı paylaştığım kız. Sonradan iyi olduk falan işte. Şimdi işin aslı Eylül başlarda Ilgınla takılıyordu ben Ilgın'ı fazla sevmesem de ona da kardeşim diyordum. Ama şimdilerde farkına vardım ki kardeşim asla olmamış. Neyse Eylül'ü çok seviyorum. Hani böyle olmazsa olmazları vardır ya insanların öyle bir sevgi...
Heh bakın şimdi de Ilgın'dan söz edeyim;
Fazla sevmediğimi söylemiştim. Çünkü aşırı derece kıskanç ve bencil birisi. Bana göre öyle yani. Bir keresinde ağlıyordu bu salak, gittim yanına "Ne oldu?" dedim bir şey demedi ağlamaya devam etti ben de gülsün diye saçmalamıştım iyice sonra geldi bana tokat attı Allah'ım hiç unutmayacağım bir şeydi o resmen kazık veya ihanet gibiydi. Neyse o günden sonra Ilgın'ı pek sevmedim. Hem zaten işi düştüğün de geliyordu yanıma, Elvin de bazı zamanlar işi düştüğünde geliyor ama Ilgın kadar olamaz herhâlde...
Eveeet, şimdi de ben, Liya;
Fazla çocuğumsu bir kızım, kıskanmak gibi huylarım yok galiba yani hissetmedim hiç öyle şeyler yani. Ben minnak biriyim boy olarak bu yüzden dalga geçenler de var. Ve bu kötü. Aman durun sıkmayayım sizi böyle şeylerimle , çocukluk aşkım Egemen beni bıraktı evet kafam karışık hâlâ neden ayrıldığı konusunda...
Ve okulun o ilk günü, yeni sınıf, yeni arkadaşlar, eski çıktığım Dağhan'ın yaşadıklarımızı birilerine anlatması korkum ve yeni şeyedilecek duygularım. Her şey o kadar karmaşıktı ki benim için yani kör düğümün de körü gibimsiydi.
Okullar başlamıştı işte 1-2 hafta sonra sınıfça alışmıştık birbirimize artık. Elvin ve Ilgın yanıma o kadar gelmiyorlar ama Eylül yanıma geliyor ya. Muşmuşum! Neyse alışmıştık sınıflarımıza, sonra ben Efeyi gördüm dedim ne çok yakışırız ama işte sonra şey dedim kendime;
-Salak mısın Liya sen! Orospu musun? Ne bu hemen Egemen'den ayrıldıktan sonra pat diye yakıştırmalar!"
Biraz uzaktan sevecektim Efeyi.Ama seviyorum işte ve onu severken ona kahretsin ki "KARDEŞİM" diyorum of ne kadar da acıyor canım ona öyle derken.
O da beni seviyor ya galiba ikide birde "Biz neyiz şimdi seninle, Liya?" diyor.
Seviyordur ya dimi?..
