Sen çok zengin bir ailenin tek varisiydin.Bu yüzden Bruce ile çocukluktan arkadaştınız.Bruce ailesini kaybettiğinde çok küçüktü ve sen onun her zaman yanında oldun ama o hep kendini hayattan soyutlamaya çalıştı yine de hep yanında olmaya çalıştın.
Senin de ailen genç yaşlarda bir kazaya kurban gitti.Bütün şirket senin üstüne kalmıştı.Artık Bruce ile aynı kaderi paylaşıyordunuz.İkinizde kendinizi insanları kurtarmaya adamıştınız ama farklı şekillerde.Sen bir doktor olmuştun o ise BATMAN.Tabii ki sen bunu bilmiyordun.
Uzun bir süredir Bruce ile görüşmediğin aklına geldi.Nedense sürekli şirkette işleri vardı.Hastaneden çıktıktan sonra hemen arabana atlayıp Wayne malikanesine gittin.Kapıyı çaldın ve güler yüzlü bir şekilde kapıyı Alfred açtı.
"Hoşgeldiniz Y/n Hanım."
Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.Sen de ona aynı şekilde gülümsedin.
"Ben Bruce'u görmeye gelmiştim Alfred ne zamandır ondan ses çıkmıyor."
Alfred'in gülümsemesinin yerini ciddiyet aldı.
"Maalesef ki Efendi Bruce şu an çok meşgul misafir kabul edemez."
Sinirlerin tepene çıkmıştı.
"Nasıl meşgul?Ben de çok meşgulüm ama buraya gelebiliyorum değil mi?Bir kaç dakikası bile mi yok?"
Sesini iyice yükseltmiştin.Alfred seni sakinleştirmeye çalışıyordu.Ama tabii ki işe yaramıyordu.
En sonunda Alfred'i ittirdin ve içeri girip merdivenleri tırmanmaya başladın.Alfred arkandan seslendi ama duymamazlıktan geldin.Çok fazla sesten olacak Bruce odasından dışarıya çıktı.Ona daha hızlı koştun.
"Bruce ne bu?Beni kendinden uzaklaştırmaya mı çalışıyorsun?Sürekli işim var diyorsun.Bruce,benim de işim var ama arkadaşlarıma zaman ayırabiliyorum değil mi?"
"Sakin ol Y/N."
"Sakin olamam tamam mı?Gittikçe benden uzaklaşıyorsun ben sana ne yapmış olabilirim ki?"
Bruce söylediklerim şeylerden dolayı üzülmüş olacak ki yüzü düştü.Tam cevap verecekken sen konuşmaya devam ettin.
"Ben senin her zaman yanındaydım Bruce,o çocuk aklımla bile.Ailem öldüğü zaman da sen benim yanımdaydın.Sonra benden uzaklaştın.Ne oldu bir anda?Her şeyi unuttun mu?Ben sana,sen de bana yardımcı olurdun.Birbirimize sarılıp her şeyi unutmaya çalışırdık.O günleri özledim Bruce"
Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı.Ne kadar engellemeye çalışsan da olmuyordu.Onu kaybetmek istemiyordun.O senin ailen,dostun her şeyin olmuştu.Sonun da Bruce sana yaklaştı.
"Üzgünüm Y/N"
Yüzüne yaklaştı ve göz yaşlarını sildi.İrkildin Bruce'tan asla böyle bir hareket beklemiyordun.
"Ben seni bu kadar kırdığımı fark edemedim özür dilerim.Ama gerçekten bilmediğin o kadar şey var ki."
"Anlat o zaman Bruce yine senin yanında olayım.Her zaman yanın da olacağımı biliyorsun."
"Biliyorum ama şimdi değil Y/N."
Sonra bir an da sana sarıldı.Uzun zaman sonra birbirinize bu kadar yakındınız.Sonra sen de ona sarılarak karşılık verdin.Bu tanıdık sarılma seni o kadar rahat hissettirdi ki.Bütün sıkıntıların sanki tamamen yok oldu.
"Seni bir daha asla böyle kırmam Y/N.Seni de kaybedemem."
Son cümlesini kısık bir şekilde söylemişti.Bu cümlesiyle ona daha da sıkı sarıldın.Bir süre öyle kaldınız.Bruce sana baktı kalan göz yaşlarını sildi.Sonra seni çalışma odasına davet etti ve orada uzunca konuştunuz.Bruce ona gelen hiç bir telefonu açmadı sadece sana odaklandı.Zaman hızlı geçti artık yorulmuştun ve evine gitmeye karar verdin.Bruce ne kadar ısrar etse de evine gidip biraz rahatlamak istiyordun.Ama yarın gece Bruce ile bir randevuyu kabul ettin ve evine doğru yola çıktın.
|
|
|
Merhaba umarım hikayeyi sevmişsinizdir.
Böyle bir çok kahraman ile bölüm yazacağım.Part part olabilir one shot olabilir.
Mesela belki bu hikayenin devamı gelir bilmiyorum.
Bu arada bunu okurken hangi Batman'i hayal etmek isterseniz edebilirsiniz.Çünkü belli bir evren üzerinden gitmiyorum.
Başka bölümlerde görüşmek üzere.
