Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kararlıydım,ama aptaldım.Bu işin sonunun kötü biteceğini bile bile sırf vicdanım rahatlasın diye Vefa'ya teklifini kabul ettiğimi söyleyecektim.Hızlı adımlarla Tozluyaka'ya ilerledim.Mahallede bir telaş vardı.Daha doğrusu Vefaların evinin önünde.Evi alevler sarmıştı ve çıkan duman tüm mahalleyi kaplamıştı.İşin ilginç tarafı Aliler burada değildi ve kimse içeri girmeye tenezzül etmiyordu.Sanırım içeride biri yoktu.Ama emin olmalıydım.
"İçeride birisi var mı??"
"Genç bir çocuk oturuyor burda,içeride ah Vefa-"
Geri kalanını duymama gerek yoktu.Düşünmeden açık kapıdan içeriye daldım.Cankurtaranım ya ben her işe koşmam lazım.Koşarak odaları gezdim,Vefa kendi odasında bayılmıştı.Kaldırmaya çalıştım,hafifçe gözleri aralandı.Öksürürken güçlükle adımı söyledi.
"Söz,ben topalayacağım onları sen yeterki ayaklanmayı dene."
Kollarından tutarak oturttum,sırtını komidine yasladı ve kolu ile burnunu kapattı.Yavaş yavaş dumandan etkilenmeye başlamıştım.Güçlükle fotoğrafları,kamerasını,ve odasında değer verdiği şeyleri topladım.Dayanacak gücüm neredeyse kalmamıştı.Alevler buraya sıçramadan çıkmalıydık.Çantayı sırtıma aldım ve onu kaldırmaya çalıştım.Gücüm kalmamıştı,yığıldım.Gözlerimle verdiğim savaş son bulunca karanlığa teslim oldum.Ne yani?Şimdi ölecek miydim?
"Sen manyakmısın be kızım??Ne zannettin kendini de atladın içeriye?"
"O an yapacak bir şeyim yoktu.Kimsenin kurtarmaya çalışmaması da sinirimi bozdu."
"Bir şey yapamazlardı ki.Sen yapabildin mi.Ortalık duman altı olmuş sen içeri giriyon.Allah'tan Ali kurtardı ikinizi de."
"Sahiden onlar nerede?"
"Ali,Vefa'nın yanında,Arap'da eve gitti kıyafet getirmeye."
"Vefa nasıl,iyi mi?"
"İyi,iyi gayet iyi."
Kapı sertçe açıldı ve içeriye Ege ve Cemre girdi.Ege bana direkt sarıldığında Cemre onu geriye çekti ve bana kendi sarıldı.
"Didişmeyin zır deliler,iyiyim yok bişeyim."
"Kızım sen salak mısın?"
"Evet."
"Belli."
"Ege boğarım seni,Derin'imle düzgün konuş."
"Tamam Sayın Cemre Hanım siz nasıl uygun görürseniz."
Zeyno öylece olanları izliyordu.Ya da Ege'yi.Sakince öksürdüm ve Zeyno'nun dikkatini üzerime çektim.
"Su verir misin bebem."
"Al civciv."
"Şimdi olayı baştan anlatın hanımefendi."
"Ben Vefa'nın yanına gidiyorum siz rahat takılın bebeğim."
"Tamam Zeyno'm haber ver bana."
O odadan çıkınca ben de anlatmaya başladım.
"Olanlar kafamı çok karıştırdı.Vefaya olanlar,benim bir anda onlarla yakınlaşmam.Vicdan azabı çekmeye başladım.Belki de o teklifi kabul etsem her şey düzelecekti."
"İyi de Vefa onu hatırlamıyor ki?"
"Hayır onu hatırlıyor.Dün bu konu hakkında Çağrı'ya danıştım.Ve bana biraz sert tepki verdi.Vefa hatırlamaya başlarsa sonumuzun kötü biteceğini söyledi.Ben de suçu üstleneceğimi söylediğimde bir şeyler dedi ama konuşmasına izin vermeden yapacağımı söyleyip yanından ayrıldım."
"Siktir biz telaştan Çağrı'yı unuttuk!"
"Niye,bi şey mi oldu ona?"
"Yok ya,haber vermedik."
"Ararım ben şimdi siz konuşun kız kıza."
Ege odadan çıktı ve biz devam ettik.
"Çağrı kesin çocukluk yapıcak yine."
"Haklı sanki.Ben onu yakabilirim şu an.Korkmuştur tabi."
"Sana güveniyor,sanmıyorum."
Ege içeri girdi ve kahkahalarla gülüyordu.
"Noldu yaa neye gülüyosun?"
"Çağrı'nın aklı gitti." dedi ve tekrar kahkaha attı.
"Salak ben de bişey sandım."
Boş kalmayın diye atıyorummm baska bolum atarim birazdanm
