Ailem yok benim,Taekook✔️

12☯︎

Dinleyerek okumanızı öneririm.

***

"Burası mükemmel bir yer.Dedenden kalma olması da ayrı güzel." dedi Yoongi kolunu omzuma atarken.İki elimide birbirine geçirmiş,bacaklarımın arasına koymuş şekilde oturuyordum,etrafın güzelliklerine bakıyordum.Her yerde ateş böcekleri vardı,uzun uzun sarı otlar biraz ilerimizde bir şehir kurmuştu.Tarlanın yanında şırıl şırıl akan ferah bir değirmen vardı.Yanımda oturan Yoongi,tarlanın içinde güle oynaya eğlenen sevgilisine bakıyordu bütün sevgisiyle.Ben,Yoongi ve biricik sevgilim Taehyung dışı herkes oynuyordu,koşuyordu tarlada.Benim sevgilim daha gelmemişti,işi olduğunu söyledi,geç geleceğini önceden haber etmişti.Akşam saatlerinde gelmiştik,ay ve yıldızlar parlıyordu yukarıda.

"Neye daldın öyle?"

"Dalmış mıyım?Farkında değildim." gülümsedi,beni daha da kendine çekti ve elini attı saçlarıma,karıştırdı tutamlarımı.

"Gelecektir,haber etti.Merak ediyorsun biliyorum,güven Taehyung'u.Belki bir şey almaya gitmiştir,evden çıkarken unutmuştur." olasılığı kalbimi gevşetmişti.Kocaman gülümsedim,oturduğum tahtadan sarkan bacaklarımı salladım hızlı hızlı.

"Değil mi?İşi vardır,birazdan gelecektir." kafasını salladı,Jiminine bakmaya koyuldu.

O gelince,ona şarkımı söyleyecektim.Söz verdim bir kere,söyleyeceğim dedim.Beraber söyleriz,kim bilir?Anı olarak kalır zihnimde,vicdanımda.

"Yoongi." içimdekileri anlatmak istiyorum.Benimle aynı anılara sahip arkadaşıma hislerimi,düşüncelerimi dökmek istiyorum,sermek istiyorum aynı Taehyung'u yaptığım gibi.

"Anlat canım." çeviriyorum hafifçe başımı gökyüzüne,kapatıyorum gözlerimi bir ömür boyu hatırlamak istediğim anıları hatırlamak için.

"Çok hızlı gelişti,gelişiyor her şey.O gece yanıma gelmek istedi,kabul ettim.Konum attım,çok geç olmadan kapım çaldı.Açtım kapımı,açtığım gibi ağlamaya başladım gözleri önünde.İlk baş durdu sonra geldi sarıldı bana."

"Nasıl sevgili oldunuz,canım?" pür dikkat bana baktığına yemin edebilirim.Ama kanıtlayamam.O bana bakarken,ben gözlerimi kapatmış,huzuruma açmış,hatıralarımı düşünüyorum.Taehyung'u düşünüyorum.

"O başından beri beni seviyormuş zaten.Benim gözlerim görmemiş,zihnim duymamış bunu hiç.Neden zorbalığıma karşı çıkmadığını ona sorduğumda,karşı çıksaydı onunla uğraşmayı bırakacağımı,başka türlü benimle iletişime geçemeyeceğini söyledi.Bense,sizden sonra ona bu anılarımı,acılarımı anlattığım için şaşırdım kendime.Güvendim ona,aşık olduğumu hissettim.Kalbim pır pır etti." açtım gözlerimi.

"Söylesene hyung,aşk;güvenmek değil midir?"

"Aşk,ne pahasına olursa olsun,kalbinin atmaya devam ettiği kişidir.Tek bir kişiye atar,o kişiyi bulmak,zordur.Bulduğunda ise,o kişinin tüm kalbini ele geçireceğinden bihabersindir." döndürüyorum kafamı ona,sözleri anlamlı geliyor bana.O,her zaman anlamlı konuşuyor.

"Aşk,kötü bir şey midir,hyung?" sustu.Susması hoşuma gitmiyor, tedirgin ediyor beni.Kaşlarımı çatıyorum,konuşmasını bekliyorum.

"Yani...Ne diyeyim,kötüdür.Hatta o kadar kötüdür ki,yapmak istemeyeceğin şeyleri yaptırır.Cesur olmanı sağlar,beraberinde korkaklığı da getirir.Kafan karışır,hangisi doğru yol,doğru çıkış derken,bir bakmışsın zamanın tükenmiş.Bitirmiş seni zaman." bu kötü konuşmasından sonra hemen devam etti.

"Ama bunların hepsi yanlış kişiyi bulunca olur,bilemezsin bunu Jungkook.Bir bakmışsın,doğru kişin senin çıkışın olmuş." kalktı oturduğu yerden ve önüme geçti,diz çöktü.