Mina elindeki telefonu bir süre bekledikten sonra kapattı. O her şeyden çok sevdiği Kazutora yine görüldü atmıştı. Bunu kafaya takmıyordu, onunla konuşmak bile ona yetiyordu. Ona acılarını unutturan tek şey oydu.
Berbat bir haldeydi kendisi gibi hayatı da berbattı. Telefonu şarja taktıktan sonra ayağa kalkıp aynanın karşısında vücudundaki morluklara ve kesiklere baktı. Kendisini bu şekilde cezalandırıyordu ama ceza alması gereken o muydu?..
Derin bir nefes aldı, yatağına uzandı. Aşkını düşünmeye başladı yapacak başka bir şeyi yoktu. Babası yine içmeye çıkmıştı, abisi de ortada yoktu. Pencereden dışarı bakarken sessizce konuştu.
"Seni ilk defa böyle bir gecede gördüm hayatım. Beni sen hayata bağladın o gün, seni gördüğüm o an tüm umutlarım tekrar yeşerdi. Seni seviyorum Kazutora..."
Gözündeki yaşları sildi, o gün ilk defa görmüştü aşkını. Dediği gibi o gün hayata bağlanmıştı tekrardan.
***O gün***
Mezarlıktan çıkarken ılık bir hava vardı, kafasını neredeyse batmış olan güneşe çevirdi Mina. Yapayalnızdı yine alışmıştı artık aslında alıştığından değildi. Zaman geçtikçe hissizleştiğindendi.
"Yoruldum."
Boğuk sesi boş mezarlıkta yankılandı, gözyaşları suratından aşağıya süzülürken. Nefes almaya bile mecali kalmamıştı, yaşadığı şeyler çok fazlaydı. Ruhu ağır geliyordu artık bedenine.
Babasının psikolojik ve fiziksel şiddeti, annesinin gözleri önünde katledilmesi, okulda gördüğü zorbalık ve daha fazlası bu onun için fazlasıyla ağırdı. Onun için değil herkes için aynı şekilde ağır acılardı.
Elinden aşağı akan kanı fark etti, kolundaki kesiklerden geliyordu bu kan. Kendini bu şekilde avutuyor ve cezalandırıyordu. Kalbindeki acıyı dindirmek için beynini meşgul ediyordu. Ne kadar bunun bir çıkış yolu olmadığını bilse de.
"Acı çekerek ölmek için doğmuşum. Yaşamak istemiyorum artık, annemi özledim..."
Gözyaşlarını sildi ve rüzgara karşı koşmaya başladı. Umutlarının tükendiği o anda ölmeye karar vermişti. Unutmayın sadece umutları tükenen insanlar ölmek ister.
5 dakika içinde varmıştı, korkuyordu ama hayat onu daha korkutuyordu onu. Çatı katının kapısına vardığında donup kaldı. Vazgeçmek istedi ama yapamazdı gerçekten yaşayacak gücü yoktu. Kapıyı açtığında soğuk ve sert rüzgar suratına çarptı sevmişti bu hissi.
Yavaşça kenara doğru ilerlerken yalnız olmadığını fark etti. Kafasını çevirdiğinde onu ilk kez gördü ve kalbini sonsuza kadar ona verdi. İlk kez bu hisse kapılıyordu, kafası çok karışmıştı ne için buraya geldiğini bile unuttu. Birden içindeki tüm boşluk hissi kayboldu.
Kazutora arkasını döndüğünde, hızlıca kenara geçti ve onu oradan seyretmeye devam etti. Onun kendisini böyle görmesini istemiyordu berbat haldeydi. Onu orada saatlerce seyredebilirdi, aşık olmuştu. Ölmek için gittiği çatı katında yeniden doğmuştu.
Kazutora çatıdan indiğinde, kapının arkasına oturdu. Gerçekten ilkti bu hisler.
"Ah, kurtar beni ona aşık oldum..."
***
Gülüsümyordu gerçekten huzurlu hissetmesini sağlıyordu Kazutora. Sırf onun için kendini tekrardan hayata bağlamayı başarmıştı. Onunla olmak istiyordu, sadece onunla...
Ona minnettardı, telefonunu eline aldı.
˖⁺‧₊˚ ♡ ˚₊‧⁺˖
Bilinmeyen numara:
teşekkür ederim
Kazu'm<3
gene geldiler mi sana
ne tesekkuru
neys
hic ugrasamam bisi deil
*Bilinmeyen numara Deli olarak kaydedildi*
Deli:
Askımm yauu
iyi geceler muzlu kekşm
öptumm muah
Kazu'm<3
uyuda kurtuluyum
git zıbar simdi sende
Deli:
TAMAM KOCAİM
AYAY SEN BANA İYİ GECEER MESAHİ ATTIN
ASKIMM MUZLU KEKDMM
(görüldü 21.59)
˖⁺‧₊˚ ♡ ˚₊‧⁺˖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
