Tozlanmış sayfalar,eskimiş şarkılar,beklenen ama istenmeyen ölümler... Son birkaç günün yorgunluğuyla kendini zar zor dışarı atabilmiş,çiseleyen yağmurla beraber yürüyordu.Yine Han Nehri'nin yakınlarında yürüyordu,her zamanki insan kalabalığı olmasın diye gecenin bir saatinde gelmişti buraya.Yanlız kalmaya kendini dinlemeye ihtiyacı vardı.Artık nefes alamıyormuş gibi hissettiğinde nehrin sessizliğinde düşünürdü.Onun depresyona girip üzülmeye,ağlamaya vakti yoktu.Bu yüzden buraya gelir nehirden hüznünü,kırgınlığını,kızgınlığını almasını isterdi.
O gün ölen büyükannesini evine gitmiş,onun okunmaya okunmaya tozlanmış kitaplarını,yıllar öncesine ait artık kimsenin dinlemediği plaklarını,küçükken ona piyano ile çaldığı şarkıların notalarını,her üzgün olduğunda ona yaptığı eşsiz tatlıların tariflerinin yazılı olduğu tarif kitabını ve birkaç eşyasını alıp kendi evine götürmüştü.Ne hissedeceğini bile bilmiyordu.Büyükannesi iki gün önce vardı ve yine ona yardım etmişti.Ama şimdi arasa telefonlarını açmayacağını,evine gittiğinde orada olmayacağını,üzgün olduğunda ''Ne kadar kar yağarsa yağsın güneş yine doğar''demiyeceğini,o bozuk korecesiyle şemsiye diyemeyeceğini kabullenmek ağır geliyordu ona.Evet büyükannesinden öncede pek çok yakınını kaybetmişti,hatta annesini hiç tanımamıştı bile ama büyükannesi onun için çok başkaydı.Her ne kadar duygularını saklamakta çok iyi olsada onsuz ne yapardı gerçekten bilmiyordu.
Babası eşi öldükten sonra kendini sadece işine adamıştı.Başka kimse ile ilgilenmemişti,oğluyla bile.Hem babasız hem annesiz büyümüştü.Ortaokula kadar hiç arkadaşı bile olmamıştı.Ortaokulda Jimin diye bir çocukla tanışmış,kısa zamanda yakın arkdaş olmuşlardı.Lisedeyken ise babası ve iki arkadaşı bir trafik kazasında vefat etmişti.Babasının o iki arkadaşının oğullarıyla da böyle tanışmıştı,Kim Namjoon ve Kim Seokjin.Böylece ayrılmaz bir dörtlü olmuşlardı.Üniversitede Seokjin ve Namjoon çıkmaya başlayınca daha da yakın olmuşlardı.Beraber çalışıyor,beraber yiyip içiyor,beraber geziyorlardı.
Aniden çalan telefon sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı Taehyung.Arayan Jimin'di,meraklanmış olmalıydı çünkü o da biliyordu Taehyung ile büyükannesinin arasındaki bağı.''Taehyung senin evindeyiz ve bir kadın burada baş sağlığı dilemek istiyormuş.'' ''Jimin şu an saatin kaç olduğunun farkında mı?Değilse ben söyleyeyim,saat gece 01.22'' ''Farkındaymış ama sana şimdi önemli bir şey anlatmalıymış.büyükannenle ilgiliymiş.'' ''Peki geleceğim bir yarım saate'' diyip telefonu kapattı.Tam ayağa kalkmıştı ki,bir araba sesi duydu.İçgüdüsel bir hareketle hemen bir ağacın arkasına gizlendi.Neden yaptığını kendisi bile bilmiyordu ama yapması gerektiğini hissetmişti.Bir anda araba durdu ve silahlı iki adam dışarı çıktı.
Etraf kapkaranlıktı ne olduğunu sadece farların ışığıyla görebiliyordu ama o ışık bile yeterliydi.Silahlı iri yarı adamlar birini yere fırlatmışlardı!Taehyung şaşkınlık ve biraz merakla izlemeye devam etti.Adamlar yere attıkları kişinin eline bir demet menekşe tutuşturdular ve sonra başka hiçbir şey yapmadan gittiler.
Adamların gittiğinden emin olduktan sonra baygın adamın yanına gitti.Ellerinde menekşe olan adamı gördüğünde adeta nutku tutuldu.Adam gerçekten çok güzeldi.Hayır,adam güzel falan değildi,o bir melekti.Kahverengi saçları vardı;yüzünde tek bir sivilce,tek bir leke yoktu.Açık tenliydi,Taehyung'un esmer teninin aksine.Yüzünün çeşitli yerlerinde benleri vardı,ama en dikkat çeken beni kesinlikle dudaklarının altındakiydi.Bu adam kimdi bimiyordu ama içindeki bir şey onu bu adama çekiyordu.Ama bir sorun vardı,bu adamla ne yapacaktı?Onu burada bırakamazdı,hava soğuktu ama burada bırakmasa bile onu nereye götürecekti ki?Tanımadığı bir adamı da evine götüremezdi ya.Zor olsa da bir kadar vermeliydi ve verdi de.
Pişman olabilirdi ama umurunda değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
