OFFICIALLY YOURS

CHAPTER 1

Mon's POV

I'm back, mahigit apat na taon na ang nakalipas simula nung umalis ako apat na taon ko na rin hindi nakita ang mga kaibigan ko.Kumusta na kaya sila?Siya?

Hays,pag iniisip ko siya bumabalik ang masayang pinagsamahan namin at ang lungkot at sakit na nararamdaman ko.Hindi ko alam kung nakamove on na ako pero isa lang ang masasabi ko, hindi na tulad ng dati ang nararamdaman ko sa kaniya at may asawa na siya at baka may anak na.

"Anak"

Biglang kumirot ang puso ko,"hays ano ka ba Mon syempre may anak na siya mahigit apat na taon na ang lumipas at hindi mo na siya mahal katulad ng dati"pagkakausap ko sa sarili ko

Anyways nandito na ako sa airport at hinihintay ko na ang sundo ko.

"Nasaan na kaya yon?"

"Mon!!!"

Lumingon ako sa pinanggalingan ng sigaw na iyon at paglingon ko ay nakita ko ang isa sa matalik Kong kaibigan.

"Nop"

Bigla na lang niya ako dinambahan ng yakap at niyakap ko siya ng pabalik.

"I miss you so much" sambit nya.

"I miss you too Nop" nakangiti kong sabi

Kumalas na siya sa pagyakap sa akin at sinbing "Ano tara na? Ako Yung sundo mo"

"Sure" tugon ko dito.

Nasa byahe na kami papuntang bahay nang biglang may tinanong si Nop.

"Kumusta ka na?"

"Okay lang" sagot ko ."Ikaw?"

"Okay rin at gusto kitang imbitahan sa darating na wedding ko" tugon niya.

"WEDDING!!!!!?" napasigaw kong sabi.Hindi ko inaasahang ikakasal na pala siya at mukhang nagulat siya sa pagsigaw ko at agad na man ako humingi ng tawad.

"Sorry nagulat lang ako"

"Hahahahahahaha" bigla na lang siya tumawa at nagtaka naman ako,nakita niya na nagtataka ako kaya agad niyang sinabi na "Sorry, natutuwa kasi ako sa reaksyon mo".

"So who's the lucky girl" nakangisi kong tanong.Bigla na lang siya napangiiti"I met her one year after you left, she's beautiful and so funny at nainlove agad ako sa kaniya I propose to her one year ago at gaganapin ang wedding next month".

"I'm happy for you"nakangiti kong sabi.Napakasaya ko na nakahanap ai Nop ng isang babaeng mamahalin siya ng panghabang-buhay at sana hindi siya saktan ng babaeng papakasalan niya at kung masaktan niya si Nop ay dapat siyang maghanda dahil papahirapan ko ang buhay niya sa puntong gusto na niyang mamatay.

"Mon,,,,Mon!"

"Huh?"

Bigla na lang naputol ang pag-iisip.

"Kanina pa kitang tinatawag nakatulala ka lang at ang dilim ng ekspresyon ng mukha mo" nag-aalala niyang sinabi.

"Ayos lang ako may iniisip lang"nakangiti kong tugon"Bakit mo nga pala ako tinatawag"tanong ko.

"tinawag kita kasi nandito na tayo tiyak akong miss na miss ka na nila tito at tita"sabi niya.

"Oo nga miss ko rin sila"tugon ko hindi ko namalayan na nandito na pala kami.

Pagpasok ko pa lang ay dinambahan na ako ng yakap nila mama at papa at sinabi nilang miss na miss nila ako.

"Magpahinga ka muna sa kwarto mo alam kong pagod ka sa byahe" sabi ni mama na agad ko naman sinunod.
Pagkapasok ko pa lang sa kwarto ay natulog na ako ng mahimbing.

Sam's POV

Nandito ako sa office ng company ko at nagtatrabaho nang may biglang nag message sa akin

"Mon's back!!!"from Yuki.

Pauliulit kong binasa ang message para makasiguro akong nagbalik na nga siya

God I miss her so much at excited na akong makita siya ulit.Mahigit apat na taon na ang nakalipas mahal ko pa rin siya sa bawat Araw na hindi ko siya nakikita nadadagdagan non ang pagmamahal ko sa kaniya.Namiss ko ang mga ngiti nya,I miss those kissable lips, na miss ko rin ang mga yakap niya, ang katawan niya na nakalapat sa katawan ko halos mabaliw ako sa kakaisip sa kaniya sa mga nakaraang taon sinubukan ko siyang hanapin pero hindi ko siya mahanap at ngayong nandito na siya hindi ko na siya papakawalan pa at alam kong malaki ang naging kasalanan ko sa kaniya pero pinangako ko sa sarili ko na babawi ako sa kaniya at papaularin ko siya ng pagmamahal

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Author's Note

"Hooooooh 686 words sa totoo lang first time kong magsulat ng fanfiction at matagal na ito sa imagination ko isinulat ko lang😅😅😅

Freenbecky,MonSam for life🥰🥰🥰🖤🖤🖤💖💖💖