Deniz Kızı

Raf

"Of çıkalım hadi." Bu arkadaşım  Buğlem. "Ya dur az." bu da ben Eylül şuan çanta ayarlıyodum."Hadi  çıkalım hazırım."
Çantamı koluma geçirdim."Sonunda be." Evden çıktık.
~
"Kahvenin bardakları burda bişey olursa bana söyleyin."
"Peki Sedat abi söyleriz."Sedat abiyle babalarımız tanısıyodu yoksa kimse ortaokullu birine iş vermezdi.Buğlem sipariş almaya başlamıştı.Bende dondurma verilen yerle ilgileniyodum
"Aşkım sen şu  masaya bakarmısın ben yetişemiyorum da." Kimse şuan dondurma almıyodu oyuzden tamam dedim.Elime defter alıp gittim.
"Buyrun ne istersiniz?"Elime not defterini aldım."Ne önerirsiniz?" Of ne dicektim tamam buraya geldim kaç kez ama "Bence buranın limonlu dondurması çok güzel." Oh kurtuldum."Biz 4 limonlu dondurma bide çilekli milkshake"Kafamı tamam anlamında aşağı  yukarı sallayıp yazmaya başladım.Gözümün ucuyla yan masaya baktım. OHA ANALAR NELER DOĞRUYO??!! Çocuk benim ona baktığımı görünce sırıttı çokmu güzel sırıtıyo bu? Siparışleri yazıp mutfağa geçtim.Siparisleri hazırlayıp götürdüm.
"Burayada bakarmısınız?"
"Tabi" tepsiyi mutfağa götürüp yanına gittim."Buyrun" yüzüme ciddi bı yüz ifadesi geçti.Defteri cıkartıp yazmaya başladım."Bana limonlu dondurma üstünde biraz çilekli dondurma olsun ama." Yandan gülümsemeye başladım bu benim en sevdiğim dondurmada böyleydi."Noldu çok mu yakışıklıyım?" Yüzümde ciddi ve öldürücü bakısları olan bı surat oldu."Sence?"Arkadaşları gülmeye başlayınca kafamı onlara doğru döndürüp yine aynı şekilde bakmaya başladım.Yine gülme sesi gelince. "Şu siparişlerinizi verin artık." Sonra onlarda siparişlerini verdiler yapmaya başladım. Onların masasına baktığımda çocuk bana gözlerini dikmiş bakıyodu. Göz kırptı gözlerimi devirip tepsiye dondurmaları koydum.
"Buyrun." Dondurmaları verirken eli elime değmisti. Hormonlarım şuan sırası değil dondurmayı ona verip elimi çektim. Öbürlerinede dondurmalarını verdim tam gidicekken bileğimden tuttu.
"Telefon numaranı alabilirmiyim?"
Benim sabrımımı sınamaya çalısıyosun asko? Aklıma fikir gelmişti ilk defa beynim çalıştı.
"Telefonunu ver." Hızlı ve sınırlı bi sekilde  diyince sasırdı bence söyliyesime değilde cevabima şaşırdı.
Hemen telefonunu verdi numarasını alıp kendime kaydettim telefonunu geri verdim sonra."Telefon numaran niye bende yok ama benim telefon numaram sende var?"Sanane kardeşim vermeseydin telefonunu. "Ben istediğim zaman konuşabiliriz oyuzden."dedim sırıtmaya basladı yelloz.
"Sen buraya çok gelirmisin?"sırıtması yeni bitmişti ama şimdi daha fazla sırıtmaya başladı.Bu çocuk beni sınamayamı geldi?Yeni işimde ne kadar tahammül edebilirim filan."Evet niye sordun beni cokmu beğendin?" Seni beğenmek ve ben? "Hayır ona göre cafe değiştiricem de."
"Kendinden çok emin konusuyosun."
"Çünkü kendimden eminim."
Gittim bı iki dakika sonra şarkı açılan bilgisayarın yanına geldi ve şarkı açtı amacı ne bunun aman banane.

Tenime yazılmışsın
Elimden ne gelir?
İçime kazınmışsın
Beynim kalbime yenilir.
Tenime yazılmışsın
Elimden ne gelir?
İçime kazınmışsın
Beynim kalbime yenilir.
Çıkmadın  aklımdan bir gün.
Yüzün hep, gözümün ucunda.
Kendini bi' duvar gibi
Ördün karşıma
Bulursun, ararsan hata.
Hep ölçer biçersen cefa.
Unutulur
gidersin
Kaldırırlar rafa
Tenime yazılmışsın
Elimden ne gelir
İçime kazınmışsın
Beynim kalbime yenilir
Çıkmadın aklımdan bir gün
Yüzün hep
gözümün ucunda
Kendini bi' duvar gibi
Ördün karşıma
Bulursun
ararsan hata
Hep ölçer biçersen cefa
Unutulur
gidersin
Kaldırırlar rafa

Şarkı bittikten sonra dördüde gitti.
"Pıst noldu." Buğlem sayesinde kafam yerine geldi bı anda döndüm sanki.
"Yok biseyim ya."
Yalandı.
Aslında o çocuk yüzünden değil.Onun yüzünden niye kötü oluyumki? Bı erkek için yani.
"Tamam olursa söyle ama söz ver."
"Tamam söz."
İşimiz bitmişti buğlemle çıktık.
"Migros?" Bizim vazgeçilmez yerimizdi. Girdik abur cubur biseyler aldık işte sonra çıkıp sahile geçtik kumların üzerine oturduk.
"Sence ben bunları hak edicek naptım?" Ah buğlem ve kendini suçlaması hiçbir zaman vazgecmicek.
"Askım sen mükemmelsin o kendisi kaybetti karaktersiz."
"Ya yalan söyleme."
"Bebeğim valla."
"Tamam, seni biriyle gördüm bugün ben." Of şimdi ship geliyo.
"Çocuğun biri işte gönül eğlendirmek için benle uğraşıyor."
"Ay banada sarktı öyleleri."
"Boşver bebiş biz işimize bakalım onları bosverelim kafamızı dağıtmak için girdik bu işe."
Bağırışma sesleri gelmeye başlamıştı.
"Noluyo be?" Stres olmusa benziyodu.
Kavga edildiği belliydi merakla oraya baktım.
"Dur bekle ben bakcam." Kafasına hemen salladı.
"Hayır,hayır tabiki delimisin mal?" Aslında bı yerde haklıydı.
"Tamam ama bizim gitceğimiz yol ordan geciyo napcaz?" Çok mantıklı konusuyodum be bu zekilik nerden geliyo?
"Bekliyelim biraz burda bence." Haklıydı.
"Tamam ama illa geccez ordan."
"Biliyorum yarım saate geçeriz."
Biraz sohbet ettik Instagramda gezindik yarım saatin geçtiğini gördüm vakitte çok geç olmuştu.
"Hadi gidelim kalk." Kalkıp elimi uzattım elimi tutup kalktı ordan geçmeye gotumuz yemiyodu ama geçmek zorundaydık ilk adımı ben attım gözümü kapatıp.
"Bismillah"
Önümde pat bı yüz belirdi sanki herşey üst üste geliyomus gibi eve giderken de burdan geçmek lazımdı.

~Bölüm sonuuuu

İlk kurgumdur çok ciddiye almayın bence bu hikaye aslında kurgu değil bı yaşanmışlık ama ben çoğu yeri değiştirdim isimleri ve bazı şarkılar gelecek bölümlerde gelecek bölüm gelirmi bilmiyorum da neyse öyle işte bu biraz watpadde göre degistirdim gündemdeki şarkılarıda tiktokta göre işte biraz sıkıcı ama güzel işte cringede neyse bukadardı bu hikayede aslında iki kızın yazın eğlence için küçük sahil kafesinde işe girmesi bu kadar yani.

~766 kelime buaradaa