A Love İn ua (AizawaxY/N)

15.bolum

NOBODY NOBODY NOBODY ~~

Yine o garip rüyaları görerek uyandım. O rüyaları görmeyeli yıllar olmuştu...

O canavar çok sade,tatlı ve bir o kadarda tehlikeli bir tavşan gibiydi. Çok narindi ama bir o kadarda acımasız...

Onu yine rüyalarımda görmeye başlayalı 3 gün bile olmamıştı.

.......
......
.....
....
...
..
.
.
.
.
.
.

Yine ağlayarak ve yatağı -parçalayacak gibi sert bir şekilde- tutarak uyandım. İnanamıyorun o sadece kafamda yarattığım canavarlardan biriydi ama ne zaman onu görsem hep böyle oluyordu.

Geçmişime dair hiçbir şey yoktu bende.. sadece kendimi annemi ve babamı biliyordum.arkadaşlarım veya evcil hayvanlarım varmıdır veya varsa onlarla hiç mi anım yoktu bunlar hep aklımda takılı kalan ve hiç bir zaman cevabını bulamayacağım sorular..

Bembeyaz odanın içinde bir salıncak, yanımda o canavar, elimde kırmızı bir çiçek, onun gülümsemesinin hafiften solması, benim gülerken ki hıçkırıklarım, onun bir anda gitmesi...

Bu nasıl bir rüyaydı anlayamıyorum. . . Yine gelmişti işte yine o ...

Ellerimin tersiyle gözlerimden akan gözyaşlarını sildim. Ve yatakta doğrulup yandaki suya uzandım. Biraz su içmek iyi gelirdi belki de..

Suyu içip yerine bıraktım. Ve camıma vuran o güzel ritmik şeye bakmak için kafamı çevirdim. Tamda tahmin ettiğim gibiydi. Yağmur yağıyordu.

Üstüme giyebildigim herhangi bir şeyi  giyip dışarı çıkmak istiyorum bu yüzden de ilk adım olarak ayaklarımı o küçükken çok korktuğum yere -yani yatağın hemen ucuna- bıraktım..

~'|•|'~

Çıplak ayaklarımla kaldırımda duruyordum. Etrafa bakiyordum bir başka değiş ile.

Yağmurun aniden bastırması,hızlanması ile herkes evine gitmeye çalışıyordu. Paçalar sıvanmış, yağmura hazırlıklı olanlar rahat Ken olmayanlar ellerine ne geçtiği ise onlarla kendilerini koruyarak ne kadar da çok işe yaramasa koşuyorlardı.

Ben ise onların yanında öylece bekleyen biriydim. Belki bazıları deli gözü ile bana bakıyordu...

Ben ise yagmur ile bütünleşmiş onun ritmine göre nereye gittiğini bilmeyen biri olarak etrafta yürüyor, koşuyordum...

En sonunda kendimi yere bıraktığımda kendimin bir evin önündeki parkta -cimenliklerde-
Yatarken buldum.
Evin üstünde siyah saçlı biri vardı ve tam da Spiderman duruşu yapıyordu./başka nasıl ifade edeceğini bilemedim shjsh/

Ben ise yatıyordum. Tek istediğim bagirmakti, ağlamaktı. Normalde böyle şeyler yapmak benlik değildir ama her yıl o rüyayı görünce bir şeyler oluyordu. . . .

O canavar diğerlerine benzemiyordu ama neden bir anda böyle bir rüya görmüştü yeniden...

Tek hatırladığım eskiden anne ve babam ile yalnız yaşadığım hatta canavarlarım ile arkadaş oluşumdu.

Gözümü kapatmış öylece duruyordum..

Gözümü açtığımda siyah saçlı adam(?) orada yoktu. Etrafa bakindigimda da kimsenin olmadığını görmüştüm. Ve ne yaptığımı anlayınca kendimi salak gözü ile görüyordum...

Ayağa kalktım ve saate baktım 1 saattir buradaydim. Ve artık üşüyordum.. hemde çok fazla. Bu yüzden eve gitmek için yola koyuldum, sonuçta bende bir öğretmenim ve burada böyle bir şey yapmak bir öğretmen olarak çok saçma,salakça ve utanç verici bir şeydir değil mi? Öğretmeninizin böyle hir şey yaptığını düşünsenize?