Hayat ağacının baharında tek dalda açan, sonbaharında ayrı yerlere dağılan dostlarım. Beni gülüşlerimle hatırlayın. Bir mum ışığını paylaştığımız gecelerimizi hatırlayın, olur da benden ayrı göz yaşı dökerseniz beraber döktüğümüz yaşları hatırlayın. Gülüşlerimizle sildiğimiz acılarımızın, omuzlarımızdan kalkışına tanıklık ettiğimiz gecelerimizi unutmak dostluğumuza ihanettir. Çeyrek asırlık hayatımızı bir masaya yatırışımızın kıymetini bilmemek bizlere zuldür. Kalpten kalbe yollar inşa ettik. Bunca ânı bunca anıyı üç oda bir salonda üç beden tek kalbe sığdırmış üç farklı yapraktık. Beni gülüşlerimden, bizi acılarımızdan hatırlayın dostlarım. Bilirim ki her baharın bir de kışı vardır. Bilirim ki her birlikteliğin bir de ayrılığı vardır. Zaman ve mekan fiziki birlikteliğimizi ayırsa da ruhani birlikteliğimiz her daim yekpare şekilde birbirine perçinlenmiştir. Şu hayatta ki hazinen nedir diye sorsalar aynı dalda sallandığım yapraklardır derim. Aynı rüzgarı yediğim, aynı yağmurda ıslandığım aynı baharda açıp aynı kışta döküldüğüm, aynı yolda yanıp, aynı yolda söndüğüm yoldaşlarımdır derim. Biliyorum ki son bir yol ayrımındayız, her nasip vaktine esirdir. Sizinle yol almaktan her daim keyif aldım. Yeri geldi kahkahalarca güldük, yeri geldi hıçkırıklarca ağladık, yeri geldi gecelerce sustuk. Bu gece yeri geldi hayatımızca konuştuk. Şimdi sizlere iyi geceler göz bebeklerim. Şimdi sizlere iyi geceler can parçalarım. Şimdi sizlere iyi geceler ayrı yollarda yürüyüpte aynı adımları attığım dostlarım.
