Salveña Series #1: The President's Secretary

Chapter One

Amormia POV

I am ready for the first day of our class. I am wearing a white long sleeve polo paired by a black skirt that was above my knee. Above my white long sleeve is my black coat. A pair of black shoes is in my feet with its long white sock. I put my white sponge korean head band on my head to make myself look neat and I let my wavy hair laid on my back since it is still wet.

Isinuot ko na ang aking pink na bag. Bitbit ko pa sa kamay ang aking ipad kung saan ginagawa ko ang aking digital arts.

"Daddy!" I shrieked as I saw Mom and Dad sitting and waiting on the kitchen. Foods are served and upon seeing spaghetti, my tummy ached. I hugged Daddy tightly.

"I got to be jealous, Mia." Mommy pouted. Natatawa akong lumapit sa kaniya at saka yumakap.

"You shouldn't be," I kissed her cheeks before I sit beside Mom. "Where's Ate Venice?"

Tumikhim si Mommy. Ngumiwi naman si Daddy at hindi na umimik. Napabuntong-hininga nalang ako bago tahimik na kumuha ng pagkain. Pinagsilbihan ako ng maid.

Hula ko ay hindi umuwi si Ate. Birthday niya kasi kahapon pero hindi man lang nagdaos ng party ang mga magulang namin. Iba sa akin dahil simula nang magka-isip ako ay laging pinagpa-planuhan nina Mommy at Daddy ang birthday ko. Mas excited pa nga sila kaysa akin eh.

I don't know what is with me that's without to Ate Venice. I am receiving special treatment that my Ate didn't received. I tried to be with her, stay on her side and make her feel that I am always her sister but she chose to push me away. She is jealous of me and I can't blame her. It is my parents who's make her feel like that.

"Mia, sabay ka na sa akin. Papunta na rin ako sa opisina." tumango ako habang may malaking ngiti sa labi. Nauna akong pumasok sa kotse ni Daddy dahil alam kong magpapaalam pa siya kay Mommy. Habang naghihintay sa loob ng kotse ay tinext ko si Ate.

'Good Morning Ate. Anong oras ka uwi? First day of the class ngayon. Hope to see you when I got home.'

Ngumiti ako bago iyon sinend. Kasabay sa pagpasok ni Daddy.

"Are you ready?" Tanong niya nang makapwesto sa driver seat. Magkakasunod akong tumango bago niyakap ang ipad ko.

"Yes Dad." pinaandar na ni Daddy paalis ang sasakyan.

"You're on your last year of high school. May balak ka bang lumipat ng school for your college? It's easy to study if you are studying on your dream school." nakatingin lang ako sa daan habang pinapakinggan ang sinasabi ni Daddy.

"I'm alright in La Seras College Dad. Isa pa, gusto kong kasama si Ate sa iisang school." narinig ko ang pag-buntong-hininga ni Dad pero wala akong lakas ng loob magtanong.

"Anak, hindi mo naman kailangang sundan nang sundan si Venice. She's old enough to handle herself. Huwag mo tularan ang kapatid mo." hindi ako nakaimik. Dinala ko nalang sa loob ko ang iba't-ibang tanong na dati pang umiikot sa aking isip.

Bakit iba ang treatment nila sa akin at kay Ate Venice? Bakit kung umasta sila, parang ang laki ng pagkakasala ni Ate sa kanila?

"You're taking Business Management as your college course, right?" Nakangiting tanong niya. Mula rito ay nakikita ko na ang gate ng papasukan kong school. Maraming mga estudyante ang papasok ng entrance. Mayroong mga lumalabas mula sa kanilang mga nagkikinangan at naggagandahang mga sasakyan. Hula ko ay hinatid sila. Kasi sa likod ng school dapat mag-park ang mga may sasakyan. I am still underage, seventeen years old so I still don't have license to drive myself.

"Yes Dad. That's what you want." nakangiti kong sagot sa kaniyang tanong.

"That's my girl." he then stopped his car at the side of the road. Daddy leaned his body to kissed my forehead. I hugged him tightly  before I open the door of his car.

"Bye, Dad! See you later." I said. Lumabas ako ng sasakyan tapos sinara ko na ang pinto bago siya kawayan. Nakita ko pa ang pagkaway niya sa akin bago tuluyang paandarin ang sasakyan niya.

Huminga muna ako ng malalim bago pumasok sa school. Halos kilala ako ng lahat ng nag-aaral dito. Famous kaming dalawa ni Ate Venice dahil Salveña kami.

Pumunta ako sa canteen para umorder ng milktea. Nasanay na ang sikmura ko sa pag-inom nito tuwing umaga at hindi naman ako nagkakaroon ng problema sa tiyan. Energizer ko na rin ito para ganahan ako sa pag-umagang klase.

When it was handed to me, I poked its straw and take a sip. The taste of Okinawa Milktea makes me addicted to its flavor. Sandali akong tumigil sa pagsipsip bago pumunta sa isang table. Inilagay ko ang aking ipad sa bag tapos ay naglakad na ulit ako para makapunta sa room.

Palinga-linga ako sa paligid, tinitingnan ang mga tao. Wala pa kasi ako sa room kaya wala akong kasama. Paniguradong naroon na si Misty.

Dahil sumisipsip at palinga-linga sa paligid, hindi ko namalayan ang may kalakihang bato! Naging dahilan iyon para madapa ako at maitapon ang milktea na iniinom ko.

"Ohh..." everyone said in unison. Agad akong umupo sa madamong sahig saka tiningala ang lalaking nakatalikod. Ilang beses akong kumurap nang makita ang puting polo niya na sumalo sa iniinom kong milktea. Unti-unti ay humarap siya sa akin.

Our eyes met. The anger is present in his eyes as well as his eye brows and grim line lips. I gulped.

This is Rex Montefierro from STEM Department. He is the Supreme Student Government President. I heard everyone's murmur while they are encircling the scene where Rex is standing in front of me while I am sitting on the grass floor with an aching knees.

Tuluyan akong hinarap ng lalaki. Nakapamulsa ang isa niyang kamay habang sa isang kamay pa ay hawak ang isang Starbucks coffee. Seryoso siya at halatang hindi nagustuhan ang nangyari.

'Gosh, sino naman ang gugustuhing mangyari iyon?'

Tatayo na sana ako para humingi ng paumanhin pero ganoon na lang ang panlalaki ng mata ko at pamimilog ng bibig ko nang maramdaman ang malamig at malagkit na likido na binuhos niya sa aking ulo.

"Woah!"

"Oh my gosh!'

Ungol at singhapan ang sunod kong narinig sa mga nakakita. Tulad ko ay hindi rin sila makapaniwala sa ginawa ng Presidente ng school na ito.

"Careless." umangat ang tingin ko sa kaniya. Umakyat ang galit sa ulo ko nang makita ang ngisi sa labi niya. Parang natutuwa na ganito ang ginawa niya sa akin. Dali-dali akong tumayo at hinarap siya.

"Alam mo ba iyong binuhos mo?!" Sigaw ko sa kaniya habang nakatingala. Wala akong pakialam sa posisyong hawak niya. Pinahiya niya ako! At binuhusan ng lintek na kape!

"Alam mo ba iyong binuhos mo?" Malumanay ngunit sarkastikong pagbabalik tanong niya sa akin.

"It is unintentional!" Itinuro ko ang batong nasa likod ko na naging dahilan kung bakit ko siya nabuhusan ng milktea. "I stepped on that rock making me to pour my drink to you accidentally." idiniin ko ang huling salita. Mataman niya akong tiningnan habang may ngisi sa labi.

"Then think that I poured my drink on you accidentally too." aniya. Lalong nagsalubong ang kilay ko. Hindi ko nagugustuhan ang sarkasmo sa boses niya. Lalong hindi ko nagugustuhan ang pagbabalik niya ng salita sa akin. Na parang sinadya ko ang tapunan siya.

"You're such a jerk!" Singhal ko. "Bwiset!" Sigaw ko sa mismong mukha niya bago padabog na nagmartsa paalis. Sinadya kong banggain ang braso niya.

Hiyang-hiya akong naglakad papunta sa aking locker. Tiniis ko ang hiya lalo na sa mga matang nakatutok at nakatingin sa akin. May mga bulungan pa na parang nagtataka kung bakit ganito ang hitsura ko sa unang araw ng klase.

Pumunta ako sa comfort room. Sinigurado kong naka-lock ito bago ako naligo para linisin ang sarili.

'Gosh! I am wearing jogging pants at the first day of the class!'