Chapter 1~ New Rules ~

216 17 2
                                    

Ξύπνησα απότομα από τον ύπνο μου και κοίταξα γύρω μου . Γιατί είμαι στο σπίτι του Charles ;
Αα ναι εχθές η Stefanie αποφάσισε να μείνει στο ξενοδοχείο μαζί με τον Carlos και γω είχα γυρίσει με τον Charles ,άνοιξα το κινητό μου και είδα την ώρα 10:00π.μ σηκώθηκα από το κρεβάτι το έστρωσα και πήγα προς το μπάνιο έπλενα το πρόσωπο μου και κατευθύνθηκα στην κουζίνα για να μας φτιάξω κατι να φάμε

«Τι μαγειρεύεις Isa;» άκουσα και γύρισα

«Κρέπες φτιάχνω , ο αδελφός σου που είναι;» Ρώτησα τον Arthur Καθώς γυρνούσα την κρέπα

« στο σαλόνι κοιμάται» είπε και έκατσε στη καρέκλα  ο Charles  γιατί κοιμήθηκε στο  σαλόνι; Τι τον έχει πιάσει   δεν μπορώ να καταλάβω

Τελείωσα με της κρέπες και της έβαλα στο τραπέζι 
Και πήγα στο σαλόνι να ξυπνήσω τον Charles  γιατί αυτός ο άνθρωπος ακόμα και όταν κοιμάται  είναι πολύ όμορφος; Έκατσα στα γόνατα και άρχισα  να τον σκουντάω για να  ξυπνήσει άνοιξε τα μάτια του και μόλις με είδε χαμογέλασε βάζοντας με μέσα στην αγκαλιά του

« καλημέρα Charles » του είπα

«Καλημέρα και σε εσένα όμορφη! Τι έφτιαξες και μυρίζει όλο το σπίτι;» Ρώτησε

« κρέπες με μπισκότο και μερεντα μόνο για σένα» του είπα και πετάχτηκε σαν ελατήριο μέσα σε 3 λεπτά έκανε τα πάντα και έκατσε και ξεκινήσαμε να τρώμε

«Εγω παιδιά φεύγω καλά να περάσετε» είπε ο Arthur και έκλεισε την πόρτα πίσω του

«Isadora σου έχω πει ότι το Όνομα σου είναι πολύ ωραίο;» Είπε και τον κοίταξα κάτι έχει αυτό δεν εξηγείται αλλιώς

«Charles σου έχω πει πως είσαι πολύ περίεργος αυτές της μέρες;» Είπα και ήρθε στον μικρό καναπέ του σαλονιού όπου καθόμουν

« γιατί το λες αυτό; Αντίθετος είμαι παρά πολύ καλά δεν έχω αισθανθεί πιο ωραία! Ξέροντας πως έχω μια όμορφη,χαζούλα,ζηλιάρα, μερικές φορές λίγο παρεξηγιαρα κολλητούλα σαν και σένα» είπε ζουλώντας τα μάγουλα μου

« δεν είσαι όπως παλιά Charles, από τότε που χώρισες μαζί της άλλαξες είσαι πιο κρύος πιο απόμακρος και δεν μου δίνεις πλέον σημασία και κάθε μέρα χαλάς όλο έναν και περισσότερους κανόνες, μέχρι που θα φτάσει αυτό; Δεν μπορώ συνέχεια να σε βλέπω έτσι και το κύριο να ξέρω πως στο πρόγραμμα σου δεν υπάρχω καν έστω και για λίγο». Του είπα και με κοίταξε με  νευριασμένος

« δεν ξέρω γιατί ασχολείσαι με τους χαζούς κάνονες που είχαμε βάζει στο γυμνάσιο; Είμαστε πόλεων μεγάλοι φτιάχνουμε αλλιώς της ζωές μας κάνουμε αλλά πράγματα» λέει και με πλησιάζει

our own rulesOù les histoires vivent. Découvrez maintenant