1.BÖLÜM: "ESKİYE DÖNME CANIN YANAR"

9 0 0
                                    

Başladığınız tarihi bırakabilirsiniz...

~KÖHNE IZDIRAP~

1.BÖLÜM: "ESKİYE DÖNME CANIN YANAR"

Eskileri hatırlamak insanı her zaman mutlu etmez. O eski kötü anıları zihnin en ücra köşelerinden çekip çıkarmak, bir anda yüzüne vurulması ve suçlanmak.

Soğuk ellerimin arasındaki telefondan yansıyan cılız ışık gecenin karanlığında tek aydınlık şeydi. Dolan gözlerimle ekranı net görmesem de o mesaj tüm açıklığıyla ortadaydı. Yıllar önce yaptığım hatalırın bedelini belkide şimdi ödemem gerekiyordu. Acı çekerek...

Başıma gelen kötü şeyler her zaman o gün yaptığım hataya yüklüyorum. Verdiğim acılar, yaktığım canlar, bıraktığım izler, kötü anılar ve akıttığım kanların bedeli bir ömür boyu acı.

Soğuk havanın tekrardan kendini belli etmesiyle eve girmeye karar verdim. Ne kadar istemesemde, sevmesem de bu evi girmem gerekiyor.

Çantamda ki anahtarı çıkarıp deliğe taktım,sola çevirerek açtım. İçeri girerken ayakabımdan çıkan tok ses boş evde yankılanıyordu. Ev boştu benden başka kimse yoktu,tektim ben kendi hatalarından dolayı tek kalmıştım.

Salona geçip gri L koltuğa kendimi attım. Telefonumu açıp aynı mesaja bakmaya devam ettim.

Kimden:054*****

Eğer bir gün avukat olursam hep adaleti sağlicam demiştin.
Kendi adaletine çok güvenmiştin. Oysaki o adalet o gün o depo patladığında parçalara ayrılıp kaybolmuştu.
Okyanusa düşüp boğulmuştu.
Boynuna urgan geçirilip asılmıştı.
O adalet o gün yok olmuştu. Kendini kurtardığın, 25 kişinin ölümüne sebep olduğun gün bir adalet son bulmuştu.

Avukat olmuştum. O günü unutmamıştım ama hayatıma bir şekilde devam etmem gerekiyordu. Daha küçüktüm diyip kendimi avutuyorum fakat buna kendim dahil kimse inanmazdı. Daha küçük yaşta 25 kişiyi öldürmüştüm, cinayet işlemiştim. Kimine göre zalimce öldürmüştüm 25 kişiyi. Kimine göre ölüme terk etmiştim kalpsizce.

Telefona saatler önce gelen mesajı kim, ne için atmıştı?

Eskileri hatırlamak için mi?

Bana ne demeye çalışıyordu?

Bedel ödeyeceksin mi?

Korkutmaya mı çalışıyordu yoksa olacakları haber mi veriyordu?

Ayağa kalkıp merdivenlere doğru ilerledim. Sadece uyumak istiyorum. Keşke uyuyunca herşey geçse ama tam tersi her şey daha da kötüye gidiyor. Yukarı çıkıp odama girdim. Duş almak için kendimi çok yorgun hissettiğimden dolayı üzerimi değiştirip yatağa uzandım.

Eskiden -küçükken- en sevdiğim renk sarıydı. Civcivleri çok severdim ve bu yüzden en sevdiğim renk sarıydı. Ama artık bordo.
Neden artık bu rengi sevdiğimi bilmiyorum. Belki de siyah kadar kötü, sarı kadar masum değilimdir. Belki de acılarımı güçlü bir renkle saklamaya çalışıyorumdur.

Düşüncelerden ayrılıp, beni içine çeken uykuya teslim oldum.

***
Yüzüme vuran gün ışığıyla gözlerimi açtım. Saate baktığımda 09.00 olduğunu gördüm. Yeni bir güne uyanmıştım ve erken yatmama rağmen yorgun hissediyorum.

KÖHNE IZDIRAP Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin