Hitoshi Shinso X Reader - My Hero Academia

3

.
.
.
"Şey- merak ettim de biz, eeh...

Dersin başlamasına daha çok var, birlikte zaman geçirmek ister misin?" (Shinso)

Bunu çok isterdin! Gerçekten, ama... Kahvaltı yapmak istiyordun, bir masaya bir Shinso'ya bakıyorken Kendo konuştu:

"Önce gel de kahvaltı yap! Sevgilini de çağır!" (Kendo)

"O benim sevgilim de-"

"Teşekkürler! O zaman izninizle!" (Shinso)

Ayakkabılarını girişte çıkarmış ve içeri girmişti, oturmak için seni bekliyordu.

Iç çekip masaya yaklaştın ve gülümsedin,

"Hadi oturalım."
.
.
.
"Aah~! Senin yemeklerin en iyisi Kendo~"

Kendo gülümsemişti, sizde kullandığınız tabak ve çatalları kaldırıyordunuz.

"N'apıyorsunuz siz?" (Kendo)

Anlamamış bir şekilde birbirinize döndünüz.

"Yardım ediyoruz??"

"Hayır hayır sizin yardımınıza ihtiyacım yok..." (Kendo)

Sessizce kapıdan çıkmak üzere olan Monoma'ya bağırdı,

"Ama senin yardımına var tembel şey!!" (Kendo)

"Sen kime tembel diyorsun öyle!?" (Monoma)

Onlar tartışmaya başlayınca yavaştan çıktınız.

"Ah- okul çantamı unuttum..."

Sen tam içeri gidecekken çantanın, kapının önünde olduğunu fark etmiştin.

"Bu buraya nasıl geldi-??"

"Büyük ihtimalle unutmuşsundur!" (Shinso)

Çantayı askı yerinden tutup yürümeye başladı.

"Hadi gel, sana zaman geçirelim demiştim değil mi?" (Shinso)

Acı bir gülümsemeyle ona baktın, büyük ihtimalle benliğinin etkisindeydi ve sana böyle davranmasının tek nedeni de buydu.

Yine de şuan bencillik edip onunla zaman geçirmek istiyordun.

"Evet..."

El ele tutuşup yürümeye başladınız...
.
.
.
"NEEEE?!" (Monoma)

"Sessiz olsana!!"

Kendini tutmuş ve fısıldayarak sormuştu Monoma:

"Elini tuttuğunu söyledin, yanlış duymuyorum değil mi?!" (Monoma)

"Duymuyorsun... Off kendimi çok kötü hissediyorum... Onu kandırıyormuşum gibi geliyor... Ve bu benim suçum bile değil!!

Yani en azından hatırladığım kadarıyla..."

Başını ellerinin arasına alıp iç çektin,

"Hey, sen hiç merak etme. Ne olursa olsun ben sana yardım ederim, biliyorsun değil mi?" (Monoma)

Monoma'nın sana destek çıkması iyi hissettirmişti. Siz küçükken sen de onun arkasını kollardın. Benliği yüzünden ona zorbalık yapanları küşük düşürmeye bayılırdın.

Bir nevi sana borcunu ödüyordu.

"Biliyorum, teşekkür ederim."

Sana gösterdiği gülümsemesine karşılık verdin. Bazen onu yaramaz, baş belası küçük bir kardeş gibi görüyordun.