BUNLARLA BAŞETMEK NE ZOR!!

47 6 2
                                    

Yine normal bir güne uyandım. Her zamanki gibi kalktım, elimi yüzümü yıkadım, kahvaltımı yaptım ve çabucak üzerimi giyinip işe gitmek için dışarı çıktım. Arabamın üzerinde bir sürü kuş vardı ve iğrenç!! Arabamın üzerine pislemişler bir şişe su getirdim ve bez alıp sildim acele etmem gerekiyordu çünkü işe geç kalacaktım hemen arabama atlayıp yola çıktım yüzüme acınacak halde bir gülümseme yerleştirdim insanların garip
Bakışları üzerimdeydi içimden 'Artık alıştım sorun yok' diye geçirdim. Ofisimin önüne geldim ve hemen eşyalarımı bırakıp derin bir nefes alarak koltuğuma oturdum önümde yine bir sürü dosya ömrüm bu dosyalar ve şu gıcık patronun bana bağırıp emir vermesi ile mi geçecekti? Yoksa bir gün bu çileden kurtulup rahat ve konforlu hayatıma başlayabilecek miydim? Bu sorunun cevabını zamana bırakmam gerek çünkü önümde onlarca dosya vardı ve işin kötüsü ise patron buraya doğru geliyordu neredeyse gözlerinden ateş fışkıracakdı bir telaş ile kendimi toparlayıp işe koyuldum dosyaları bir bir inceleyip düzenledim ve güzelce yerleştirdim işte kapı sesi geldi ve patronun kalın sesi;
-"neyse ki bu sefer bir sakarlığın yok ve işten kaytar mıyorsun açıkçası şaşırdım ancak bir kötü haberim olacak onlarca daha dosya seni bekliyor. Elini çabuk tut!." Dedi ve gitti.
Ah! Dedim ya gıcık işte daha yeni nefes aldım ve işin başına geçtim daha ne kadar hızlı olabilirdim ki!? Her neyse tekrardan gelip bana komut vermesine izin veremem hızlı bitirmem gerek bu dosyaları bir acele dosyaları inceleyip düzenledim ve işte bitmişti ama o da ne öyle patron ve yanında yalakası olan 'Ahmet' göz devirdim kesin yine moralimi bozmak içim elinden geleni yapacaktı kader bu ikisini nasıl bir araya getirdi ki!?!
Ayağa kalktım ve tamamladığım dosyaları kolinin içine yerleştirdim kapı açıldı ve ikiside içerideydi 'patron ve yalakası Ahmet' koliyi alıp yere bıraktım ve Ahmet'in elinden dosyaları almak için uzandığımda hemen geri çekildi ne olduğunu anlamaya çalışırken bana dediği şey
-'durun bakalım orda Cansu hanım bu dosyaları almadan önce yerdeki kolinin içinde olan dosyaları kontrol etmem gerek, belkide işinizi okadar iyi yapmıyorsunuz'
Bunları söylerken patronun gözünün içine bakıyordu ancak bu durum patronun umrunda bile değildi hatta mutlu olmuş bile denilebilirdi. Bende altta kalmamak için kendimden emin bir şekilde boğazımı temizleyerek
-'Ben kendimden eminim üstelik işimi severek yapıyorum, ha dersenizki ben yinede kontrol etmek istiyorum buyurun koli orada istediğiniz kadar bakabilirsiniz'.
Bunu söylerken ikisininde gözlerinin içine baktım ve birbirlerine baktıktan sonra Ahmet koliye doğru eğildi ve bütün dosyaları tek tek inceledi patrona doğru yönelip
-'Evet düzenli ama bu hep böyle olmayabilir ben yinede kontrole gelebilirim öyle değil mi patronum'
Bu adam kendini ne sanıyor onu şuracıkta gebertesim gelmişti. Patron Önce bana daha sonra Ahmet'e baktı ve yüzüne sinsi bir sırıtış takınıp
-'tabii ki Ahmetcim gelebilirsin sonuçta dosyaları düzenli olması çok önemli' Ah! Kafayı yiyecektim alt dudağımı sinirden koparırcasına ısırdım. Ahmet da tıpkı patron gibi yüzüne sinsi bir gülümseme takınmış bana bakıyordu bende boş durmayıp hemen Ahmet'in elindeki dosyaları aldım ve
-'dosyaları incelediyseniz artık beni rahatsız etmenize gerek yok Ahmet bey rica etsem ofisimden çıkabilir misiniz? Sonuçta daha yapamm gereken bir sürü iş var'. Dedim ve dosyaları masanın üzerine koyup koltuğa oturdum hafifçe gülümsedim ve ikisine de baktım Ahmetin gözünden alevler çıkacak gibiydi patron ise kızarmış ve kendini gülmemek için zor tutuyor gibiydi. Umursamadan odadan çıkışlarını izledim ve işimin başına koyuldum aradan 3 saat geçti işler bitti ama bende bitmiştim son dosyayıda koliye yerleştirdikten sonra kalkmak için hazırlandım çantamı aldım ve ışıkları kapatıp kapıyı kilitledim dışarı çıktım ve arabama binip derin bir nefes aldım her zamanki gibi çok ama çok yorulmuştum bir yandan işlerle bir yandan da o Aptal insanlarla uğramıştım ama sonunda oradan çıktım ve evime gittim artık huzur doluyum kendime kahve yaptım ve televizyon izledim saat geç olmadan yatağa gittim ve üzerimi örtüp uykuya daldım bakalım yarın bizi ne gibi maceralar bekliyor...

CENTİLMEN (Devam Etmeyecek) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin