"Ryan ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ပါပီ"
"Ok! "
အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္ဆိုတာနဲ႔ အခန္းအေရ႔ွတြင္ ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးသဖြယ္ရပ္ေနေသာ လူသား......။အခန္းထဲကထြက္ပီး ေလ်ွာက္လမ္းကို ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လဲ လူအမ်ားအျပားဟာ အျဖဴေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုႏွင့္ ေက်ာက္ရုပ္မ်ားအတိုင္းပင္ ရပ္ေနၾကသည္။
ထို႔ေနာက္Ryanဆိုသည့္သူသည္ အခန္းထဲမွထြက္ပီး ေလ်ွာက္လမ္းအတိုင္း ေလ်ွာက္လာကာ Elevator
ဆီသို႔ ၪီးတည္ပီးသြားကာ Elevatorအတြင္းသို႔ဝင္လိုက္သည္။သူေလ်ွာက္သြားပီဆိုတာနဲ႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ျမင္လိုက္ရသည့္သူသည္ သူ႔ေနာက္မွလိုက္လာကာElevator အတြင္းသို႔ဝင္လိုက္သည္။
ထိုElevatorအတြင္းတြင္ လူႏွစ္ေယာက္သာရိွသည္။Elevatorပိတ္ပီဆိုတာနဲ႔ အခန္းတံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းျမင္ရသည့္သူသည္ ၁ကိုနိပ္လိုက္သည္။
Ryanေနသည့္အထပ္မာ ၄လႊာျဖစ္သည္။Elevatorဆင္းပီဆိုတာနဲ႔ ေလ်ွာက္လမ္းမာရပ္ေနေသာသူမ်ားသည္လဲ ဆင္းလာၾကသည္။
ေအာက္ဆံုးအထပ္ကိုေရာက္ပီ Elevatorတံခါးပြင့္သြားသည္ဆိုသည္ႏွင့္ Ryanႏွင့္သူအေနာက္မွလိုက္လာေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ ခ်က္ခ်င္းထြက္လာ၍အေဆာက္အၪီး၏ အျပင္တြင္ရပ္ထားသည့္ အမဲေရာင္BMWကားေလးေပၚသို႔ ခ်က္ခ်င္းတက္လိုက္သည္။Ryanသည္အေနာက္ခန္းတြင္ထိုင္ပီး သူ႔ေနာက္မွလိုက္လာေသာသူသည္ Driving place တြင္ထိုင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ထိုကားသည္ တေရြ့ေရြ့ျဖင့္ စတင္ထြက္ခြာလာေလသည္။တိတ္ဆိတ္၍ ၿငိမ္သက္ေနေသာကားေလးအတြင္း Perfume နံမာသင္းပ်ံလို႔ေနသည္။
"Ryan"
ကားေမာင္းေနသည့္သူမာစ၍ေျပာလိုက္သည္။
"အင္...."
"မင္းကလဲကြာ မာန္ရဲ့ေမြးေန့မာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနစမ္း"
"ငါကမေပ်ာ္ေနလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္မင္းပံုစံကမေပ်ာ္တဲ့ပံုစံျဖစ္ေနတယ္"
"အဲ့ေတာ့ငါကဒီလိုေနေပးရမာလား"
Ryanရဲ့ Fake smileကို ကားေမာင္းေနသည့္သူမာျမင္ပီး ရီေတာ့သည္။
